This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Services
Translation, Editing/proofreading, Subtitling
Expertise
Works in:
Folklore
Finance (general)
Art, Arts & Crafts, Painting
Tourism & Travel
Sports / Fitness / Recreation
Medical (general)
Cooking / Culinary
Food & Drink
Environment & Ecology
Education / Pedagogy
Certificates, Diplomas, Licenses, CVs
Cinema, Film, TV, Drama
Rates
Payment methods accepted
MasterCard, Visa, PayPal
Portfolio
Sample translations submitted: 2
Greek to English: Abstract General field: Art/Literary
Source text - Greek Σύνοψη
Ένας μεγάλος κύλινδρος. Θα μπορούσε να χωρέσει όλη την ανθρωπότητα. Μέσα έξι ηθοποιοί. Σώματα που απεχθάνονται την επαφή. Στροβιλίζονται,καταρρέουν, ανασηκώνονται σε μια επαναλαμβανομένη κίνηση, αίσθηση είναι η ξηρασία και ο επικείμενος πνιγμός από έλλειψη αέρα, οι αναπνοές αποσυντονίζονται. Επίκειται θάνατος. Ο κύλινδρος θα επανέλθη πολλές φορές μέσα στο έργο σαν μοτίβο αδιεξόδου.Η υπόλοιπη δράση ξετυλίγεται με διφορετικές εικόνες σε διαφορετικά πλάνα πολλές φορές σε παράλληλη συνύπαρξη.
Ένας ηθοποιός υποδύεται τον αφηγητή σε προχωρημένη ηλικία. Ο χρόνος εδώ καιτώρα. Η μνήμη ξετυλίγεται στο τότε, εκεί. Το διπλό του αφηγητή είναι ένας κλόουν ένας παλιάτσος που ακούει χωρίς να καταλαβαίνει. Αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή πλευρά αυτού που μιλάει του αφηγητή. Εκφράζεται με αυτοσαρκασμό και χιούμορ.
Ένας τρίτος ηθοποιός εκφράζει τη μνήμη της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας. Αναρωτιέται ποιοί είναι οι δυο άλλοι,προσπαθεί να προσδιορίσει τον εαυτό του . Υποφέρει.
Δυο γυναίκες ηθοποιοί εμφανίζονται σαν διπλή εικόνα της μητέρας. Το αντικείμενο του πόθου και η γερασμένη φιγούρα. Τέλος μια τρίτη γυναικά αντιπροσωπεύει το άφυλο. Την φαντασία νεκρή ήακόμα ζωντανή. Στοιχείο ανατροπής μεσα στην οδυνηρή πορεία της ψυχαναλυτικής διαδικασίας.
Το έργο θα κλείσει με την προβολή ενός τοπιού από τους πίνακες του Bacon.Το κείμενο που θα ακουστεί είναι ένα απόσπασμα από ένα αφήγημα του Μπέκετ . Ένα βράδυ μια γριά βγήκε να μαζέψη αγριολούλουδα σκόνταψε πάνω σεένα σώμα κανείς δεν τον είχε αναζητήσει. Θα πέσουν υπότιτλοι σε
γκρίζο χρώμα.
Translation - English Abstract
A big cylinder! The entire humanity could fit in it. Six actors inside. Bodies that detest contact.
They twirl, crash, rise up in a recurrent movement, the main feeling being drought and impending asphyxiation; breaths become untuned. Death is imminent. The cylinder will appear many times in the play as a stalemate motif. The rest of the action unravels through various images from different story lines, which often coexist.
An actor plays the part of a narrator in an old age. Time here and now. Memory unravels in then, there. The narrator’s double is a clown, a buffoon who listens without understanding. He represents the narrator’s dark side. He talks in a self-sarcastic, humoristic way.
A third actor expresses the memories of childhood and the adolescence. He is wondering who the other two are, trying to identify himself. He suffers.
Two female actresses appear like a double mother figure: the object of lust and the figure of old age. Finally, a third woman represents asexuality; imagination being dead or still alive. A reversal element within the painful course of the psychoanalytical process.
The play will end with the projection of a landscape from Bacon’s paintings. The text which will be heard is an excerpt from Beckett’s short story. One night an old lady went out to pick some wild flowers and tripped over a dead corpse which nobody had searched for. Subtitles will appear in grey colour.
English to Greek: An excerpt General field: Art/Literary
Source text - English From "Bringing the hotel home"
We're accustomed to glamour in London SE26: Kelly Brook and Jason Statham used to live above the dentist. But when Anouska Hempel's heels hit the cracked cement of the parking space outside my flat, it's hard not to think of those Picture Post photographs of royalty visiting bombed-out families during the second world war. Her mission in my modest tract of suburbia is, however, about more than offering sympathy. Hempel—the woman who invented the boutique hotel before it bore any such proprietary name—has come to give me information for which, judging by the spreads in interiors magazines and anxious postings on online DIY forums, half the property-owners in the Western world seem desperate: how to give an ordinary home the look and the vibe of a five-star, £750-a-night hotel suite. To Hem pelise, in this case, a modest conversion flat formed from the middle slice of a three-storey Victorian semi.
"You could do it," she says, casting an eye around my kitchen. "Anyone could do it. Absolutely no reason why not. But there has to be continuity between the rooms. A single idea must be followed through." She looks out wistfully over the fire escape. "And you'd have to buy the house next door, of course." That's a joke. I think.
...
It's worth pausing, though, to consider the oddness of this impulse. The hotel room is an amnesiac space. We would be troubled if it bore any sign of a previous occupant, particularly as many of us go to hotels in order to do things we would not do at home. We expect a hotel room to be cleaned as thoroughly as if a corpse had just been hauled from the bed. (In some cases, this will actually have happened.) The domestic interior embodies the opposite idea: it is a repository of memories. The story of its inhabitants ought to be there in the photos on the mantelpiece, the pictures on the wall, the books on the shelves. If hotel rooms were people, they would be smiling lobotomy patients or plausible psychopaths.
Translation - Greek Απόσπασμα από το «Κάντε το σπίτι σας ξενοδοχείο»
Είμαστε συνηθισμένοι στην πολυτέλεια στην περιοχή του Λονδίνου SE26: Η Κέλυ Μπρουκ και ο Τζέισον Στάθαμ έμεναν πάνω από το οδοντιατρείο. Όταν όμως τα τακούνια της Ανούσκα Χέμπελ ακούστηκαν πάνω στο ραγισμένο τσιμέντο του χώρου στάθμευσης έξω από το διαμέρισμά μου, αυτόματα πήγε ο νους στις φωτογραφίες του περιοδικού «Picture Post», με τη βασιλική τάξη να επισκέπτεται τις βομβαρδισμένες οικογένειες κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Κι όμως η αποστολή της στα ταπεινά προάστια όπου διαμένω δεν είναι απλώς να προσφέρει συμπαράσταση. Η Χέμπελ, η γυναίκα που εφηύρε το ξενοδοχείο μπουτίκ προτού πατενταριστεί σαν όνομα, ήρθε να μου δώσει πληροφορίες τις οποίες οι μισοί ιδιοκτήτες γης του δυτικού κόσμου θα ήθελαν απεγνωσμένα, αν κρίνει κανείς από τις εικόνες σε περιοδικά εσωτερικού χώρου και τις αγωνιώδεις αναρτήσεις στα διαδικτυακά φόρουμ με ιδέες πώς να το φτιάξεις μόνος σου: πώς να μετατρέψεις ένα απλό σπίτι σε πεντάστερη σουίτα των 750 λιρών τη βραδιά. Στην περίπτωση αυτή δηλαδή, το Χεμπελίζ, ένα ταπεινό διαμέρισμα που δημιουργήθηκε κατόπιν τροποποίησης του μεσαίου τμήματος μιάς τριώροφης βικτοριανής ημιαυτόνομης κατοικίας.
«Μπορείς να το κάνεις», είπε, ρίχνοντας μια ματιά στην κουζίνα μου. «Ο καθένας θα μπορούσε. Δε βλέπω σε καμία περίπτωση γιατί όχι. Πρέπει όμως να υπάρχει συνοχή ανάμεσα στα δωμάτια. Η ίδια ιδέα θα πρέπει να ακολουθηθεί απ’την αρχή ως το τέλος». Κοιτάζει προς την εξόδο κινδύνου σκεφτική. «Και φυσικά θα χρειαστεί να αγοράσεις το διπλανό σπίτι.» Αστειεύεται... ελπίζω!
...
Αξίζει παρόλ’αυτά να γίνει μια παύση για να αναλογιστεί κανείς το παράξενο αυτής της παρόρμησης. Το δωμάτιο ενός ξενοδοχείου είναι χώρος αμνησίας. Θα μας προκαλούσε σύγχιση εάν έφερε τα σημάδια ενός προηγούμενου ένοικου, κυρίως διότι οι περισσότεροι από εμάς πάμε σε ξενοδοχεία για να κάνουμε ό,τι δε θα κάναμε στο σπίτι μας. Αξιώνουμε ένα δωμάτιο τόσο εξονυχιστικά καθαρό λες και έχει μόλις απομακρυνθεί ένα ανθρώπινο πτώμα από το κρεβάτι. (Σε μερικές περιπτώσεις , μπορεί όντως κάτι τέτοιο να έχει συμβεί). Το εσωτερικό ενός σπιτιού πάλι, ενσαρκώνει την αντίθετη ιδέα: είναι μια αποθήκη γεμάτη μνήμες. Η ιστορία των κατοίκων της πρέπει να είναι παρούσα μέσα από τις φωτογραφίες πάνω απ’το τζάκι, τις φωτογραφίες στον τοίχο, τα βιβλία στα ράφια. Αν τα δωμάτια ενός ξενοδοχείου ήταν άνθρωποι, θα ήταν χαμογελαστοί ασθενείς με λοβοτομή ή πιθανότατα ψυχοπαθείς.
More
Less
Translation education
Master's degree - University of Westminster, London
Experience
Years of experience: 13. Registered at ProZ.com: Jul 2010.
English to Greek (University of Westminster) English to Greek (National and Capodistrian University of Athens) Greek to English (University of Westminster)
Memberships
N/A
Software
Adobe Acrobat, Adobe Illustrator, Microsoft Excel, Microsoft Office Pro, Microsoft Word, Powerpoint
Bio
No content specified
Keywords: institutional, technical, biographies, tourism, cinema, art
