This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Services
Translation, Editing/proofreading, Subtitling
Expertise
Specializes in:
Law: Contract(s)
Poetry & Literature
Law: Taxation & Customs
Law (general)
Also works in:
General / Conversation / Greetings / Letters
History
Military / Defense
Education / Pedagogy
Psychology
Law: Patents, Trademarks, Copyright
Social Science, Sociology, Ethics, etc.
Finance (general)
Journalism
More
Less
Portfolio
Sample translations submitted: 4
English to Polish: Agreement/Umowa General field: Law/Patents Detailed field: Law: Contract(s)
Source text - English THIS AGREEMENT is effective January 1, 2009 by and between XYZ, a Polish corporation (hereinafter called "Provider") and ABC, a Polish corporation (hereinafter called "Recipient"), entered in Poland. This Agreement will further replace the prior agreement between the Parties for 2007.
WITNESSETH
WHEREAS, Provider possesses in Poland certain expertise (that is inaccessible to independent third parties) that provides a unique competitive advantage, all of which is identified in Schedule A to this Agreement;
WHEREAS, the CDF Group desires to centralize management in Poland to create one Polish Group operating in a uniform manner;
WHEREAS, Recipient desires to implement this expertise in Recipient's Polish operations to sustain world-class operations and efficient business practices;
WHEREAS, Provider is willing to incur costs and provide to the Recipient the expertise delivered in the form of services and the Recipient is willing to accept such expertise.
NOW, THEREFORE, in consideration of mutual covenants and conditions contained herein, the Parties hereby agree as follows:
ARTICLE 2
GRANT OF EXPERTISE
2.1. No Further Transfer. Recipient shall not assign, make available or otherwise transfer any right to develop or otherwise enjoy Provider's expertise accrued from services provided as this expertise is considered confidential.
2.2. Costs of Services. Provider shall incur all costs with respect to the development and provision of expertise described in schedule A, including, but limited to, operating and financial expertise.
ARTICLE 4
WARRANTIES AND REPRESENTATIONS
4.1. Of Provider. Provider warrants that
a. use of any expertise does not infringe on any rights of third parties and
b. it has the right and authority to enter into this Agreement.
4.2. Of Recipient. Recipient warrants that it has the right and authority to enter into this Agreement.
ARTICLE 5
TERM AND TERMINATION
5.1. Term. This Agreement shall remain in effect for a period of one year from the Effective Date.
5.2. Termination. Either Party shall have the right to terminate this Agreement at any time.
ARTICLE 6
MISCELLANEOUS
6.1. Binding Effect, Assignment. This Agreement shall be binding upon the Parties hereto and their permitted successors in interest. Neither Party may assign any right, or delegate any obligation hereunder without the express written consent of the other.
6.2. Governing Law, Jurisdiction. This Agreement shall be governed and construed in accordance with the law of the country of Norway. Any dispute arising in connection with the present Agreement shall be finally settled under the Rules of Reconciliation and Arbitration of the International Chamber of Commerce. The arbitral proceedings shall be held in Sweden and conducted in the English language.
IN WITNES WHEREOF the Parties hereto have caused this Agreement to be executed on the date first written by their duly authorised officers.
Translation - Polish NINIEJSZA UMOWA pomiędzy XYZ, polską spółką kapitałową zwaną dalej „Usługodawcą”
a
ABC, polską spółką kapitałową zwaną dalej „Usługobiorcą”, zawarta w Polsce, wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 roku. Niniejsza Umowa zastąpi poprzednią umowę zawartą pomiędzy Stronami na 2007 rok.
OKOLICZNOŚCI POPRZEDZAJĄCE ZAWARCIE UMOWY
ZWAŻYWSZY, że Usługodawca posiada w Polsce określoną poniżej wiedzę fachową (niedostępną dla niezależnych osób trzecich), która zapewnia unikalną konkurencyjną przewagę, przedstawioną w Załączniku A do niniejszej Umowy;
ZWAŻYWSZY, że Grupa CDF posiada zamiar centralizowania zarządu w Polsce, aby stworzyć jedną polską Grupę działającą w ten sam sposób;
ZWAŻYWSZY, że Usługobiorca posiada zamiar wykorzystania tej wiedzy fachowej w polskich działaniach Usługobiorcy, by utrzymać światowej klasy działalność oraz skuteczne praktyki biznesowe;
ZWAŻYWSZY, że Usługodawca jest skłonny ponieść koszty i zapewnić Usługobiorcy wspomnianą wiedzę fachową dostarczoną w formie usług i Usługobiorca jest skłonny zaakceptować tę wiedzę.
W ZWIĄZKU Z POWYŻSZYM, po rozpatrzeniu obustronnych przyrzeczeń i warunków zawartych w tym niniejszej Umowie, Strony postanawiają, co następuję:
ARTYKUŁ 2
PRZEKAZANIE WIEDZY FACHOWEJ
2.1 Zakaz dalszego transferu. Usługobiorca nie powinien powierzać, udostępniać oraz w inny sposób przekazywać praw do rozwoju czy korzystania z wiedzy fachowej Usługodawcy, ponieważ wiedza ta jest poufna.
2.2. Koszty usług. Usługodawca powinien ponosić wszelkie koszty związane z rozwojem i zastrzeżeniami dotyczącymi wiedzy fachowej, co przedstawione jest w załączniku A, zawierającym jedynie wiedzę specjalistyczną w zakresie działania i finansów.
ARTYKUŁ 4
OŚWIADCZENIA STRON
4.1. Oświadczenie Usługodawcy. Usługodawca niniejszym zapewnia, że
a. korzystanie z wiedzy specjalistycznej nie narusza żadnych praw osób trzecich
jak i
b. posiada prawo i pełnomocnictwo do przystąpienie do tej Umowy
4.2 Oświadczenie Usługobiorcy. Usługobiorca niniejszym zapewnia, że posiada prawo i pełnomocnictwo do przystąpienia do niniejszej Umowy.
ARTYKUŁ 5
CZAS OBOWIĄZYWANIA I ROZWIĄZANIA UMOWY
5.1. Okres trwania. Niniejsza Umowa powinna pozostać w mocy na czas jednego roku od Daty Wejścia w Życie.
5.2. Wypowiedzenie Umowy. Każda ze Stron posiada prawo do rozwiązania niniejszej Umowy w dowolnym czasie.
ARTYKUŁ 6
PRZEPISY RÓŻNE
6.1. Moc Wiążąca, Przeniesienie Praw. Niniejsza Umowa wiąże Strony niniejszego dokumentu oraz następców prawnych w działalności. Żadna ze Stron nie może przyznać prawa, oraz zlecać obowiązku na mocy niniejszej Umowy bez wyrażonej pisemnej zgody drugiej Strony.
6.3. Prawo Właściwe, Jurysdykcja. Niniejsza Umowa jest regulowana i interpretowana zgodnie z prawem norweskim. Każdy spór powiązany z niniejszą Umową powinien być rozstrzygnięty przez Sąd Arbitrażowy przy Międzynarodowej Izbie Handlowej zgodnie z regulaminem tegoż Sądu. Postępowanie arbitrażowe powinno mieć miejsce w Szwecji i być przeprowadzane w języku angielskim.
NA DOWÓD POWYŻSZEGO, strony złożyły podpisy z datą określoną we wstępie umowy przez ich właściwie umocowanych przedstawicieli.
English to Polish: Doręczenie wniosku o wydanie orzeczenia prejudycjalnego
Source text - English Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich
Sekretariat
Sekretarz Komitetu Integracji Europejskiej
Sprawa prejudycjalna 000/00
Sąd Krajowy
Doręczenie wniosku o wydanie orzeczenia prejudycjalnego
Sekretarz Trybunału Sprawiedliwości przesyła w załączeniu odpis wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonego w ramach wyżej wymienionej sprawy w trybie art. 234 WE
Zgodnie z art.23 akapit drugi Protokołu w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości strony postępowania przed sądem krajowym, państwa członkowskie, Komisja oraz, w stosownych przypadkach, Parlament Europejski, Rada Europy i Bank Centralny, są uprawnione do przedłożenia Trybunałowi uwag na piśmie w terminie czterech miesięcy od niniejszego zawiadomienia.
Ponadto, zgodnie z art. 23 akapit trzeci statutu, państwa będące stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, a niebędące Państwami Członkowskimi, oraz określony w Porozumieniu o Europejskim Obszarze Gospodarczym Urząd Nadzoru EFTA, mogą, w sprawach dotyczących jednej z dziedzin objętych Porozumieniem, przedłożyć uwagi na piśmie w tym samym terminie.
W trybie art. 81§2 regulaminu Trybunału powyższy nieprzedłużalny okres czterech miesięcy ulega przedłużeniu o dodatkowe 20 dni ze względu na odległość.
Sekretarz zwraca uwagę na fakt, ze wszystkie związane ze sprawą dokumenty powinny zostać złożone do akt w fazie procedury pisemnej.
Główny Administrator
Urząd Komitetu Integracji Europejskiej
Translation - Polish The Court of Justice of the European Communities
The Registry
Secretary of the Committee for European Integration
Preliminary ruling 000/00
The national court
The service of a reference for a preliminary ruling
The Registrar of the Court of Justice is sending an enclosed copy of the reference for a preliminary ruling, lodged in connection with the above mentioned case in accordance with Article 234 EC
Under the second subparagraph of Article 23 of the Protocol on the Statue of the Court of Justice, parties to the proceedings before the national court, the Member States, Commission and, where applicable, European Parliament, the Council and European Central Bank are entitled to submit written observation to the Court within four months of this notification.
Furthermore, under the third subparagraph of Article 23 of the Statute, countries which are the parties to the Agreement on the European Economic Area, other than Member States and the EFTA Surveillance Authority referred to in the Agreement on the European Economic Area, may, where one of the fields of this Agreement is concerned, submit written observations within the same timeframe.
In accordance with Article 81(2) of the Rules of Procedure the above non-extendable four months period shall be extended by further 20 days due to distance.
The Registrar draws your attention to the fact that all documents regarding the case should be filed at the stage of written procedure.
Head Administrator
The Office of the Committee for European Integration
English to Polish: Injunction General field: Law/Patents Detailed field: Law (general)
Source text - English An injunction is a court order requiring a party to do (or prohibiting a party from doing) a particular act. Some injunctions are required extremely urgent if they are to be effective. There is also sometimes a need to obtain an injunction in secrecy. This need will arise where giving notice of the application of the party the injunction is being sought against would be likely to defeat the purpose of obtaining the injunction. In such situations the injunction application can be made to court without providing notice of the application to that other party.
When applying for an injunction order it is usual practice to draft the order you are asking the court to grant. This draft order can then be produced to the Judge to indicate the terms of the injunction order you are seeking on behalf of your client.
The wording of an injunction order requires careful thought. It is necessary to state clearly and precisely what the party the order is being made against (termed the Respondent) may do, must do and/ or must not do. There must not therefore be any uncertainty as to the meaning of the terms of the injunction.
If there is any ambiguity in your description of what the Respondent is being prohibited from or compelled to do then this may provide the Respondent with a legal "loophole". This could defeat the intended purpose of the injunction. (For example, by enabling the Respondent to continue doing something which the injunction was specifically intended to prevent the Respondent from doing.) That is why it is crucial that the terms you draft are sufficiently precise in meaning to ensure that the injunction is legaly "watertight'.
Nowadays the court expects the draft order to be written in plain English rather than archaic legal language or jargon. Often the Respondent being served with an injunction will be an individual who is not a lawyer. The terms setting out what he or she is being ordered by the court to do or not to do must therefore be readily understandable by a layperson.
Translation - Polish Nakaz lub zakaz sądowy jest postanowieniem sądu, które nakazuje (bądź zakazuje stronom postępowania) wykonywania określonych czynności. Niektóre nakazy lub zakazy sądowe wymagane są natychmiastowo jeśli mają być skuteczne. Niektóre sytuacje wymagają uzyskania nakazu lub zakazu sądowego w tajemnicy, przykładem może być sytuacja gdy poinformowanie o powództwie strony wobec której nakaz lub zakaz sądowy ma zostać wydany, prawdopodobnie zniweczyłoby cel jego wydania.
W takich sytuacjach, wniosek o powództwo może zostać złożony do sądu bez powiadamiania o nim drugiej strony.
Powszechną praktyką w wypadku ubiegania się o wydanie nakazu lub zakazu sądowego jest sporządzenie projektu nakazu lub zakazu sądowego, który chcesz by został Ci udzielony przez Sąd. Ten projekt nakazu lub zakazu sądowego może być wówczas okazany sędziemu by naświetlić warunki nakazu lub zakazu sądowego o który występujesz dla swojego klienta.
Sformułowania użyte w nakazie lub zakazie sądowym powinny być dobrze przemyślane. Bardzo istotnym jest dokładne i wyraźne zaznaczenie, co strona przeciwko której nakaz został wystosowany (zwana „Pozwanym”) może, musi i/lub czego nie może robić. Nie może być żadnych nieścisłości jeśli chodzi o treść warunków nakazu.
Jakakolwiek dwuznaczność w opisie rzeczy niedozwolonych jak i nakazanych Pozwanemu, może stanowić lukę prawną, którą Pozwany może wykorzystać. Może to udaremnić zakładany cel nakazu.
(Przykładowo, umożliwienie Pozwanemu zrobienia czegoś, czego zakaz sądowy miał mu w założeniu zakazać). Dlatego właśnie tak ważnym jest by warunki zawarte w projekcie nakazu lub zakazu były precyzyjne w swym znaczeniu i treści tworząc nakaz lub zakaz, który jest prawnie niepodważalny.
Obecnie sąd preferuje projekty nakazów lub zakazów pisane prostym językiem aniżeli żargonem, czy przy użyciu archaicznych sformułowań prawnych. Bardzo często Pozwany będący adresatem któremu wręcza się nakaz lub zakaz nie jest prawnikiem, dlatego właśnie nakazy bądź zakazy wydawane przez sąd winny być napisane językiem zrozumiałym dla laika.
English to Polish: "Elphin Irwing" by Sir Walter Scott General field: Art/Literary Detailed field: Poetry & Literature
Source text - English Elphin Irwing. The Fairies Cupbearer
THE romantic vale of Corriewater, in Annandale, is regarded by the inhabitants, a pastoral and unmingled people, as the last Border refuge of those beautiful and capricious beings, the fairies. Many old people yet living imagine they have had intercourse of good words and good deeds with the "good folk"; and continue to tell that in the ancient of days the fairies danced on the hill, and revelled in the glen, and showed themselves, like the mysterious children of the deity of old, among the sons and daughters of men. Their visits to the earth were periods of joy and mirth to mankind, rather than of sorrow and apprehension. They played on musical instruments of wonderful sweetness and variety of note, spread unexpected feasts, the supernatural flavour of which overpowered on many occasions the religious scruples of the Presbyterian shepherds, performed wonderful deeds of horsemanship, and marched in midnight processions, when the sound of their elfin minstrelsy charmed youths and maidens into love for their persons and pursuits; and more than one family of Corriewater have the fame of augmenting the numbers of the elfin chivalry. Faces of friends and relatives, long since doomed to the battle-trench or the deep sea, have been recognised by those who dared to gaze on the fairy march. The maid has seen her lost lover and the mother her stolen child; and the courage to plan and achieve their deliverance has been possessed by at least one Border maiden.
In the legends of the people of Corrievale there is a singular mixture of elfin and human adventure, and the traditional story of the Cupbearer to the Queen of the Fairies appeals alike to our domestic feelings and imagination. In one of the little green loops, or bends, on the banks of Corriewater, mouldered walls, and a few stunted wild plum-trees and vagrant roses, still point out the site of a cottage and garden. A well of pure spring-water leaps out from an old tree-root before the door; and here the shepherds, shading themselves in summer from the influence of the sun, tell to their children the wild tale of Elphin Irving and his sister Phemie; and, singular as the story seems, it has gained full credence among the people where the scene is laid.
When Elphin Irving and his sister Phemie were in their sixteenth year, for tradition says they were twins, their father was drowned in Corriewater, attempting to save his sheep from a sudden swell, to which all mountain streams are liable; and their mother, on the day of her husband's burial, laid down her head on the pillow, from which, on the seventh day, it was lifted to be dressed for the same grave. The inheritance left to the orphans may be briefly described: seventeen acres of plough and pasture land, seven milk cows, and seven pot sheep (many old people take delight in odd numbers); and to this may be added seven bonnet-pieces of Scottish gold, and a broadsword and spear, which their ancestor had wielded with such strength and courage in the battle of Dryfe Sands, that the minstrel who sang of that deed of arms ranked him only second to the Scotts and Johnstones.
The youth and his sister grow in stature and in beauty. The brent bright brow, the clear blue eye, and frank and blithe deportment of the former gave him some influence among the young women of the valley; while the latter was no less the admiration of the young men, and at fair and dance, and at bridal, happy was he who touched but her hand or received the benediction of her eye. Like all other Scottish beauties, she was the theme of many a song; and while tradition is yet busy with the singular history of her brother, song has taken all the care that rustic minstrelsy can of the gentleness of her spirit and the charms of her person.
But minstrel skill and true love tale seemed to want their usual influence when they sought to win her attention; she was only observed to pay most respect to those youths who were most beloved by her brother; and the same hour that brought these twins to the world seemed to have breathed through them a sweetness and an affection of heart and mind, which nothing could divide. If, like the virgin queen of the immortal poet, she walked "in maiden meditation fancy free," her brother Elphin seemed alike untouched with the charms of the fairest virgins in Corrie. He ploughed his field, he reaped his grain, he leaped, he ran, and wrestled, and danced, and sang, with more skill and life and grace than all other youths of the district; but he had no twilight and stolen interviews; when all other young men had their loves by their side, he was single, though not unsought, and his joy seemed never perfect save when his sister was near him. If he loved to share his time with her, she loved to share her time with him alone, or with the beasts of the field, or the birds of the air. She watched her little flock late, and she tended it early; not for the sordid love of the fleece, unless it was to make mantles for her brother, but with the look of one who had joy in its company. The very wild creatures, the deer and the hares, seldom sought to shun her approach, and the bird forsook not its nest, nor stinted its song, when she drew nigh; such is the confidence which maiden innocence and beauty inspire.
It happened one summer, about three years after they became orphans, that rain had been for awhile withheld from the earth, the hillsides began to parch, the grass in the vales to wither, and the stream of Corrie was diminished between its banks to the size of an ordinary rill. The shepherds drove their flocks to moorlands, and marsh and tarn had their reeds invaded by the scythe to supply the cattle with food. The sheep of his sister were Elphin's constant care; he drove them to the moistest pastures during the day, and he often watched them at midnight, when flocks, tempted by the sweet dewy grass, are known to browse eagerly, that he might guard them from the fox, and lead them to the choicest herbage. In these nocturnal watchings he sometimes drove his little flock over the water of Corrie, for the fords were hardly ankle-deep; or permitted his sheep to cool themselves in the stream, and taste the grass which grew along the brink. All this time not a drop of rain fell, nor did a cloud appear in the sky.
One evening, during her brother's absence with the flock, Phemie sat at her cottage door, listening to the bleatings of the distant folds and the lessened murmur of the water of Corrie, now scarcely audible beyond its banks. Her eyes, weary with watching along the accustomed line of road for the return of Elphin, were turned on the pool beside her, in which the stars were glimmering fitful and faint. As she looked she imagined the water grew brighter and brighter; a wild illumination presently shone upon the pool, and leaped from bank to bank, and suddenly changing into a human form, ascended the margin, and, passing her, glided swiftly into the cottage. The visionary form was so like her brother in shape and air, that, starting up, she flew into the house, with the hope of finding him in his customary seat. She found him not, and, impressed with the terror which a wraith or apparition seldom fails to inspire, she uttered a shriek so loud and so piercing as to be heard at Johnstone Bank, on the other side of the vale of Corrie.
It is hardly known how long Phemie Irving continued in a state of insensibility. The morning was far advanced, when a neighbouring maiden found her seated in an old chair, as white as monumental marble; her hair, about which she had always been solicitous, loosened from its curls, and hanging disordered over her neck and bosom, her hands and forehead. The maiden touched the one, and kissed the other; they were as cold as snow; and her eyes, wide open, were fixed on her brother's empty chair, with the intensity of gaze of one who had witnessed the appearance of a spirit. She seemed insensible of any one's presence, and sat fixed and still and motionless. The maiden, alarmed at her looks, thus addressed her: Phemie, lass, Phemie Irving! Dear me, but this be awful! I have come to tell ye that seven of your pet sheep have escaped drowning in the water; for Corrie, sae quiet and sae gentle yestreen, is rolling and dashing frae bank to bank this morning. Dear me, woman, dinna let the loss of the world's gear bereave ye of your senses. I would rather make ye a present of a dozen mug-ewes of the Tinwald brood myself; and now I think on't, if ye'll send over Elphin, I will help him hame with them in the gloaming myself. So, Phemie woman, be comforted."
At the mention of her brother's name she cried out, "Where is he? Oh, where is he?" gazed wildly round, and, shuddering from head to foot, fell senseless on the floor. Other inhabitants of the valley, alarmed by the sudden swell of the river, which had augmented to a torrent, deep and impassable, now came in to inquire if any loss had been sustained, for numbers of sheep and teds of hay had been observed floating down about the dawn of the morning. They assisted in reclaiming the unhappy maiden from her swoon; but insensibility was joy compared to the sorrow to which she awakened. "They have ta'en him away, they have ta'en him away," she chanted, in a tone of delirious pathos; "him that was whiter and fairer than the lily on Lyddal Lee. They have long sought, and they have long sued, and they had the power to prevail against my prayers at last. They have ta'en him away; the flower is plucked from among the weeds, and the dove is slain amid a flock of ravens. They came with shout, and they came with song, and they spread the charm, and they placed the spell, and the baptised brow has been bowed down to the unbaptised hand. They have ta'en him away, they have ta'en him away; he was too lovely, and too good, and too noble, to bless us with his continuance on earth; for what are the sons of men compared to him? – the light of the moonbeam to the morning sun, the glow-worm to the eastern star. They have ta'en him away, the invisible dwellers of the earth. I saw them come on him with shouting and with singing, and they charmed him where he sat, and away they bore him; and the horse he rode was never shod with iron, nor owned before the mastery of human hand. They have ta'en him away over the water, and over the wood, and over the hill. I got but ae look of his bonnie blue ee, but ae, ae look. But as I have endured what never maiden endured, so will I undertake what never maiden undertook; I will win him from them all. I know the invisible ones of the earth; I have heard their wild and wondrous music in the wild woods, and there shall a christened maiden seek him, and achieve his deliverance." She paused, and glancing around a circle of condoling faces, down which the tears were dropping like rain, said, in a calm and altered but still delirious tone: "Why do you weep, Mary Halliday? and why do you weep, John Graeme? Ye think that Elphin Irving – oh, it's a bonnie, bonnie name, and dear to many a maiden's heart as well as mine-ye think he is drowned in Corrie, and ye will seek in the deep, deep pools for the bonnie, bonnie corse, that ye may weep over it, as it lies in its last linen, and lay it, amid weeping and wailing, in the dowie kirkyard. Ye may seek, but ye shall never find; so leave me to trim up my hair, and prepare my dwelling, and make myself ready to watch for the hour of his return to upper earth." And she resumed her household labours with an alacrity which lessened not the sorrow of her friends.
Meanwhile the rumour flew over the vale that Elphin Irving was drowned in Corriewater. Matron and maid, old man and young, collected suddenly along the banks of the river, which now began to subside to its natural summer limits, and commenced their search; interrupted every now and then by calling from side to side, and from pool to pool, and by exclamations of sorrow for this misfortune. The search was fruitless: five sheep, pertaining to the flock which he conducted to pasture, were found drowned in one of the deep eddies; but the river was still too brown, from the soil of its moorland sources, to enable them to see what its deep shelves, its pools, and its overhanging and hazely banks concealed. They remitted further search till the stream should become pure; and old man taking old man aside, began to whisper about the mystery of the youth's disappearance; old women laid their lips to the ears of their coevals, and talked of Elphin Irving's fairy parentage, and his having been dropped by an unearthly hand into a Christian cradle. The young men and maids conversed on other themes; they grieved for the loss of the friend and the lover, and while the former thought that a heart so kind and true was not left in the vale, the latter thought, as maidens will, on his handsome person, gentle manners, and merry blue eye, and speculated with a sigh on the time when they might have hoped a return for their love.
Romantyczna dolina Corriewater w Annandale uważana była przez jej mieszkańców – ludzi prostych i dobrych – za ostatnią oazę jakże pięknych i kapryśnych stworzeń jakimi są wróżki. Wielu jeszcze żyjących starszych ludzi wyobraża sobie, że mieli z nimi niegdyś do czynienia zarówno jeśli chodzi o dobre słowo jak i uczynki i wciąż opowiadają, że w dawnych czasach tańczyły one na wzgórzach, hulały w dolinach a ludziom jawiły się jako dzieci boskich stworzeń.
Ich ziemskie wizyty były dla ludzi raczej źródłem radości i rozbawienia aniżeli smutku czy obawy. Grały one na instrumentach słodkie melodie, niespodziewanie wyprawiały uczty, których magiczny urok przyćmiewał często religijne skrupuły prezbiteriańskich pasterzy, urządzały pokazy sztuki jeździeckiej, defilowały o północy w takt akompaniamentu trupy elfickich minstreli, która oczarowywała panny i młodzieńców do tego stopnia, że zaczynali oni pałać do nich miłością. Wielu członków rodzin Corriewater zasiliło szeregi elfich rycerzy. Twarze przyjaciół i krewnych, dawno skazanych na wojenne okopy czy głębokie morze były rozpoznawane przez tych, którzy odważyli się obserwować czarodziejski przemarsz. Panienka widziała swojego utraconego kochanka, matka skradzione dziecko, a wiarę i odwagę w swoje wyzwolenie odzyskiwało niejedno dziewczę z Border. Legendy ludzi z Corrievale to niezwykła mieszanka elfickich i ludzkich przygód, a tradycyjna opowieść o Podczaszym Królowej Wróżek przemawia równie silnie do naszych rodzimych uczuć i wyobrażeń.
W jednym z zielonych zakamarków u brzegu Corriewater, zmurszałe mury, parę skarłowaciałych dzikich śliw i zdziczałe róże wciąż wskazują miejsce, w którym znajdował się dom i ogród. Tuż przed jego drzwiami, z korzenia starego drzewa wytryska źródło krystalicznie czystej wody. I tam, szukając ocienionego schronienia, w ciepłe, letnie dni siadywali pasterze, zabawiając swe dzieci opowieścią o Elphinie Irvingu i jego siostrze Phemie. Jakkolwiek jest to nieprawdopodobne to opowieść ta pobrzmieała, wśród lokalnych mieszkańców i była uważana za całkowicie prawdziwą.
Kiedy Elphin Irving i jego siostra Phemie wkroczyli w szesnasty rok życia, a tradycja mówi, że byli bliźniętami, ich ojciec utonął w Corriewater. Jego śmierć nastąpiła po tym jak próbował wydrzeć jedną ze swoich owiec gwałtownej fali, królującej nad wszystkimi górskimi potokami. Matka bliźniąt, w dzień pogrzebu swego męża, położyła głowę na poduszce, z której wprawdzie na siódmy dzień została podniesiona, ale tylko po to, by podzielić grób z mężem. Spadek jaki odziedziczyły bliźnięta można pokrótce opisać tak: siedemnaście akrów ziemi ornej i pastwisk, siedem dojnych krów, siedem owiec (wiele starszych osób ma upodobanie do liczb nieparzystych), do tego dodać można siedem złotych szkockich monet, pałasz i dzidę, którymi to ich przodkowie walczyli podczas bitwy pod Dryfe Sands, minstrel zaś, który sławił w swej pieśni te wojenne dzieje umieścił ich zasługi zaraz za zasługami najlepszych – Scottów i Johnstonesów.
Młodzieniec i jego siostra dorastali i nabierali urody. Jasna brew, niebieskie oko i beztroskie usposobienie chłopaka wywierały niemałe wrażenie na młodych kobietach mieszkających w dolinie, zaś dziewczyna wzbudzała podziw wśród młodzieńców, tak więc czy to na jarmarku, weselu czy w tańcu, szczęśliwym był ten, kto choćby dotknął jej dłoni lub ten, którego uszczęśliwiła spojrzeniem. Jak wszystkie inne szkockie piękności była ona tematem wielu piosenek, i o ile legendy często opisują niebywałą historię jej brata, łagodność i wdzięk dziewczyny opiewają pieśni wiejskich minstreli. Na nic się jednak zdawały zdolności śpiewaków i opowieści o wielkich miłościach, kiedy chodziło o zwrócenie jej uwagi przychylniejszym okiem patrzyła ona bowiem tylko na tych młodzieńców, którzy byli w jakiś sposób drodzy jej bratu. Ta sama godzina, która przyniosła na świat tych dwoje, zaszczepiła w nich czułość i słodycz myśli i serca, której nic nie mogło zmącić. Kiedy, niczym nieskalana królowa nieśmiertelnego poety „szła zatopiona w dziewiczej zadumie”, jej brat Elphin wydawał się tak samo niewzruszony urokiem najpiękniejszych panien z Corrie. Uprawiał swoje pole, zbierał żniwo, skakał, biegał, bił się, tańczył, śpiewał z większą wprawą i wdziękiem niż jego rówieśnicy z okolic, ale nie znał pogawędek po zmierzchu, kiedy to pozostali młodzieńcy mieli przy boku swoje ukochane, on był samotny choć podobał się wielu dziewczętom, ale jego radość nigdy nie była pełną kiedy jego siostry nie było w pobliżu. I o ile on uwielbiał spędzać czas tylko z nią, ona spędzała go albo z nim samym, albo z dzikimi zwierzętami, czy też z ptaszkami fruwającymi nad głową. Do późna stróżowała swojemu stadku, by wczesnym rankiem wyprowadzać je znowu i bynajmniej nie robiła tego z niskiej miłości do wełny, chyba, że trzeba było zrobić płaszcz dla jej brata, ale z uwagi na to, że był ktoś kto niewątpliwie czerpał przyjemność z jej towarzystwa. Dzikie zwierzęta: jelenie i zające zwykle nie bały się jej obecności, a ptaki nie opuszczały swych gniazd i nie skąpiły swoich pieśni, kiedy ona się zbliżała, taka bowiem była siła jej niewinności i piękna, która przenikała tych, którzy byli koło niej.
Pewnego lata, w trzy lata od czasu kiedy rodzeństwo zostało osierocone, deszcz nie padał od jakiegoś czasu, więc zbocza górskie się wysuszyły, trawa w dolinach marniała, zaś potok Corrie zmniejszył się do rozmiarów małego źródełka. Pasterze zaganiali swoje stada na wrzosowiska, moczary czy stawy górskie, by łąki, na których zwykle wypasali, mogły zostać skoszone. Elphin otaczał wielką troską owce swojej siostry. W ciągu dnia zaganiał je na najbardziej bujne pastwiska, w nocy zaś dbał o to, żeby owce uwiedzione słodyczą zroszonych traw nie zapędzały się w niebezpieczne tereny wystawione na pastwę lisów, lecz prowadzał je do najprzedniejszej roślinności. Podczas tych nocnych czuwań, czasami prowadził je w bród przez potok Corrie, w miejscu gdzie, woda sięgała zaledwie kostek albo pozwalał im na schładzanie się w wodzie czy skubanie trawy, która rosła wzdłuż brzegu. Przez cały ten czas ani kropla deszczu nie spadła z nieba, ani nawet jedna chmura nie pojawiła się na niebie.
Pewnego wieczoru, kiedy Elphin wypasał owce, Phemie usiadła na progu swojej chatki słuchając beczenia oddalonego stada i łagodnego, ledwo słyszalnego szumu Corrie. Swoje znużone wypatrywaniem brata oczy zwróciła na rozlewisko znajdujące się obok, w którym niespokojnie i blado migotały gwiazdy.
Kiedy tak patrzyła, oczyma wyobraźni widziała wodę, która stawała się wciąż jaśniejsza, a ta niewiarygodna iluminacja niebawem rozpostarła się od brzegu do brzegu, by nagle przybrać ludzką postać. Uniosła się ona ponad wodą i minąwszy ją zaczęła szybko sunąć w stronę chatki. Ta dziwna postać wydała jej się tak podobna do brata, że podrywając się z miejsca wpadła do domu z nadzieją, że zastanie go w jego ulubionym fotelu. Tak się jednak nie stało, a dziewczyna zdjęta panicznym strachem, jaki może wywołać tylko zjawa czy duch, wydała z siebie przeszywający pisk, tak głośny, że mógł być słyszany nawet w Johnstone Bank po drugiej stronie doliny.
Niewiadomym jest jak długo Phemie Irving pozostawała nieprzytomna. Późnym rankiem dziewczyna z sąsiedztwa znalazła ją siedzącą na swoim starym krześle, tak bladą jak nagrobkowy marmur, zaś jej loki, o które zawsze dbała, straciły swój kształt zwisając w wielkim nieładzie z jej szyi i opadając na piersi, ręce i czoło. Dziewczę dotknęło jej rąk i czoła i odkryło, że były one zimne jak śnieg, zaś oczy szeroko otwarte, wpatrzone w puste krzesło jej brata z taką intensywnością spojrzenia, jakie może mieć tylko ktoś, kto doświadczył obecności ducha. Wydawała się być obojętna na obecność kogokolwiek, siedziała bowiem sztywno i nieruchomo. Zaniepokojona jej wyglądem sąsiadka zwróciła się do niej:
– Phemie, dziewczyno, Phemie Irving! Och, to nie będzie miłe! Przyszłam ci powiedzieć, że siedem twoich ulubionych owieczek utonęło w Corrie, choć wczoraj w nocy rzeka była spokojna, dziś rano faluje i wali o brzegi. Och, kobieto nie pozwól, by to odebrało ci zmysły. Gdyby tylko to zwróciło ci Elphina, podarowałabym ci z tuzin jagniątek z Tinwaldzkiej hodowli, więc Phemie, kobieto, nie załamuj się.
Ta na wspomnienie imienia jej brata rozpłakała się i wyszlochała:
– Gdzie on jest? Och, gdzie jest? – rozejrzała się dziko wokół, jej ciało zadrżało od głowy do stóp i osunęło się nieprzytomnie na podłogę.
Inni mieszkańcy doliny, zaniepokojeni nagłym wzburzeniem rzeki, która powiększyła się do rozmiarów głębokiego potoku nie do przebycia, zaczęli szacowanie strat, bowiem widziano wiele owiec i snopek siana dryfujących na wodzie w okolicach świtu. Ludzie byli obecni przy cuceniu dziewczyny z omdlenia, jednak ich radość nie mogła się nawet równać wielkości smutku jaki spadł na nią po przebudzeniu:
– Zabrali go, zabrali go – powtarzała jakby w sennych majakach – jego, który był bielszy i czystszy niż lilia z Liddal Lee. Długo szukali i długo błagali, a mieli taką siłę, że na nic się zdały moje modły. Zabrali go, kwiat wetknięty w chwasty, gołąb martwy pośród kruków. Przyszli krzycząc i śpiewając i rzucili czar, teraz chrzczone czoło ugięło się przed pogańską ręką. Wzięli go, zabrali bo był zbyt cudny, zbyt dobry i zbyt wspaniały, by błogosławić nas swoim ziemskim bytowaniem. Bo czymże są ziemscy synowie w porównaniu z nim? Promieniem księżyca wobec rannego słońca, świetlikiem wobec wschodniej gwiazdy. Zabrali go, niewidzialni mieszkańcy ziemi. Widziałam ich, kiedy przyszli do niego z krzykiem i śpiewem na ustach, i zaczarowali go tak jak siedział, i zabrali go, a ich koń nigdy nie był podkuty i nie zaznał ostrogi czy bata. Uprowadzili go ponad wodami i lasami i wzgórzami. A ja nie mam nic prócz wspomnienia jego pięknych niebieskich oczu. Wycierpiałam tyle, ile żadne inne dziewczę. Zrobię więc to, czego żadne inne dziewczę nie zrobiło – odzyskam go. Znam tych niewidzialnych, słyszałam ich szaloną muzykę w dzikich kniejach i to właśnie tam ochrzczona dziewczyna będzie go szukać i wybawi go.
Zamilkła i spojrzała na krąg współczujących jej twarzy zroszonych deszczem łez, po chwili powiedziała tonem spokojnym i zmienionym, ale wciąż majaczącym:
– Czemu szlochasz Mary Halliday? A ty, Johnie Graemie czemu łkasz? Myślicie, że Elphin Irving – oh jakże słodkie jego imię i drogie wielu dziewczęcym sercom, w tym mojemu – myślicie, że utonął w Corrie, będziecie szukać w głębinach tego cudownego ciała, nad którym moglibyście zawodzić, kiedy leżałoby zawinięte w swoich ostatnich ziemskich prześcieradłach i pozostawilibyście je wśród szlochów i lamentów na głuchym cmentarzysku. Możecie szukać, ale nigdy nie znajdziecie więc pozwólcie mi ostrzyc swoje włosy i przygotować schronienie i siebie na godzinę, w której powróci z góry.
Powróciła do wykonywania prac domowych z wielką ochotą, która jednak nie udzieliła się jej przyjaciołom, wciąż pogrążonym w smutku. W międzyczasie plotka, że Elphin Irving utonął w wodach Corrie obiegła dolinę. Matrony i dziewice, starcy i młodzieńcy zgromadzili się na brzegach rzeki, która zaczynała opadać do swojego naturalnego poziomu, i wszczęli poszukiwania, które przerywały czasem nawoływania od brzegu do brzegu i od rozlewiska do rozlewiska, jak również okrzyki pełne goryczy i pożałowania dla nieszczęścia młodzieńca. Poszukiwania były bezowocne: pięć owiec należących do stada, które wypasał, zostało odnalezionych w wirze rzeki, ale była ona wciąż zbyt brązowa od mułu, który niosły wody od wrzosowisk, by umożliwić im dostrzeżenie tego, co kryją jej pokłady, głębiny i nawisy przy brzegach. Postanowiono przesunąć dalsze poszukiwania na czas, kiedy rzeka stanie się na powrót czysta, a starzy ludzie na boku zaczynali szeptać o tajemnicy zaginięcia młodzieńca, kobiety zaś powtarzały, jakoby Ivring nie był synem ziemskich istot, lecz został podrzucony do chrześcijańskiej kołyski przez nieziemską dłoń. Młodzieńcy i panny boleli nad utratą przyjaciela, ukochanego i podczas gdy ci pierwsi dumali nad tym, że próżno szukać w dolinie drugiego tak prawego serca, te ostatnie, jak to dziewczęta, przypominały sobie jego dorodną postać, łagodny sposób bycia, radosne, niebieskie oczy i zastanawiały się wzdychając, kiedy mogą liczyć na powrót ich umiłowanego.
More
Less
Translation education
Master's degree - University College of Social Sciences
Experience
Years of experience: 13. Registered at ProZ.com: Feb 2014.
Microsoft Excel, Microsoft Office Pro, Microsoft Word, Powerpoint
Bio
I am an English to Polish/ Polish to English translator with an M.A. in Translation Studies currently attending a postgraduate course in Legal Translation and Interpreting. I can provide translation in a great variety of topics as I have wide interests in literature, art, history, politics and economy.
Expertise