This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
English to Greek: Population surveillance and prevention strategies for tuberculosis General field: Medical
Source text - English Population surveillance
and prevention strategies for tuberculosis
Introduction
For decades, case notification rates of tuberculosis declined steadily in most industrialised countries. This is the result of improved economic condi-tions and efficient control, including the high cure rate obtained with short-course chemotherapy regimens [1, 2]. After a period of marked neglect, interest in tuberculosis has been revived because of its resurgence as a clinical and public health problem in industrialised countries [3]. In some industrialised countries a slowing or a reversal in the decline of case rates was reported in the past few years. The reasons for these adverse changes are increased immigration, poverty, homeless-ness, intravenous drug abuse, and human immu-nodeficiency viral (HIV) infections [4-7]. In seve-ral developing countries, where the prevalence of tuberculosis and HIV co-infection in young per-sons is high and control programmes are poor, the HIV epidemic has resulted in a significant increase in tuberculosis notifications [8, 9]. This is affec-ting public health services in terms of cost and efficiency [10, 11].
The objective of a tuberculosis control pro-gramme is the elimination of the disease by brea-king the chain of transmission of tuberculosis infection [12, 13]. This can be achieved through the rapid identification and effective treatment of infectious (pulmonary sputum smear-positive) cases [8, 10]. Modern antituberculosis chemothe-rapy is based on the principle of administering
properly selected therapeutic regimens at the pro-per dosage for a sufficient duration of time [12, 13]. In addition, preventive strategies, like BCG vaccination and chemoprophylaxis, can be used to supplement essential control efforts [14].
For programme planning and evaluation, it is necessary that pertinent data be collected and ana-lysed systematically with the aim of quantifying the problem and describing its trend [15, 16]. This activity is referred to as surveillance. Some indi-cators, such as the annual risk of tuberculosis infection (ARTI) and the prevalence of disease, re-quire measurement at regular intervals. Indicators such as the notification of new cases or deaths may be generated by routine programme activi-ties. Another set of data must be collected and analysed specifically to monitor programme ef-fectiveness [16]. Effective monitoring makes it possible to determine the proportion of patients who are cured, are non-compliant and/or who have died.
The aims of this paper are to review and discuss population surveillance and prevention strategies in industrialised and developing countries, with special focus on children.
Surveillance and prevention within
the modern strategy of tuberculosis control
Currently it is estimated that 8.8 million new tuberculosis cases and 3 million tuberculosis deaths occurred in 1995. Over 95% of these were
24 Annales Nestlé 1997;55:24-34
Population surveillance and prevention strategies for tuberculosis
in developing countries [17]. Recent projections indicate that the epidemic will worsen on a global scale in the near future for multiple reasons [11, 17]: first, children born in past decades in coun-tries with high tuberculosis rates presently are rea-ching ages when tuberculosis morbidity and mor-tality are high, and large increases in tuberculosis deaths and new cases are expected because of their rapidly increasing populations; second, an increase in tuberculosis case rates is expected among displaced and malnourished people, as a result of famine, war and natural disasters; third, HIV will impact increasingly on the epidemiology of tuberculosis, especially in countries in Africa and South-East Asia [11].
Despite the magnitude and seriousness of the global tuberculosis situation, the problem is not being addressed adequately [10, 11]. Recognising that tuberculosis is one of the most neglected glo-bal health problems and that the tuberculosis epi-demic is out of control in many parts of the world, the World Health Organisation (WHO) declared tuberculosis a global health emergency in April 1993 [18]. During the past decade, WHO has revi-sed its policies and strategy for tuberculosis control [19] based primarily on the successful mu-tual assistance programmes pioneered in the 1980s by the International Union Against Tuber-culosis and Lung Disease (IUATLD) [13]. Rapid case finding and the cure of infectious (sputum smear-positive) patients are the most effective preventive measures [13, 14, 19]. In 1991 the 44th World Health Assembly, recognising the growing burden of tuberculosis and the cost-effectiveness of its control, endorsed the following targets for global tuberculosis control to cure at least 85% of newly detected smear positive cases, and to detect at least 70% of such cases by the year 2000 [11, 19]. The WHO policy for achieving these targets includes the following five elements: i) govern-mental commitments to national tuberculosis control programmes (NTP) aimed at implemen-ting a permanent health system activity, that is in-tegrated into the existing health structure, relies on technical leadership from a central unit and achieves nation-wide coverage; ii) case detec-tion through predominantly passive case findings, i.e. detection of tuberculosis among symptomatic persons who present spontaneously to health ser-
vices; iii) administration of standardized short-course chemotherapy to all confirmed sputum smear-positive cases under proper case manage-ment conditions (i.e. supervised administration of drugs); iv) establishment and maintenance of a system of regular drug supply, through advance planning for drug procurement and timely delive-ry based on the number of registered tuberculosis cases; and v) establishment and maintenance of a monitoring system to be used for programme supervision and evaluation; this latter element implies the establishment of a standardized recor-ding and reporting system which, utilising quar-terly reports, is the basis for a tuberculosis infor-mation system.
Surveillance
Surveillance is an essential part of any effective NTP. Thus, the staff responsible for managing the programme at all levels should have a clear un-derstanding of surveillance and its importance [20]. Indeed, public health surveillance is the ongoing, systematic collection, analysis and inter-pretation of outcome-specific data, followed by the timely dissemination of those data to other in-dividuals who share responsibility for prevention and control of the disease [21, 22].
Aims, objectives and principles
The goals for infectious disease surveillance are evolving [23]. Today, emphasis is on guidance for health interventions, trend estimates, identifica-tion of high risk groups, evaluation of preventive strategies, and generation of hypotheses for fur-ther research [24]. In fact, tuberculosis surveillan-ce serves two major purposes in a community; i) to describe the time course of the epidemic for rapid intervention when the observed trend de-viates from expected levels; and ii) to identify groups at high risk for targeting health interven-tions and financial resources more efficiently [22]. The calculation of the yield of specific control measures [20], and subsequent economic analyses also are relevant activities of a sur-veillance system. Ultimately, tuberculosis sur-
Annales Nestlé 1997;55:24-34 25
Giovanni Battista Migliori, Mario C. Raviglione
veillance has local, national and international functions [22]. At a local level, it is relevant to en-sure both individual management (i.e. that appro-priate treatment is offered to the individual patient and contact tracing is ensured) and population sur-veillance (e.g. recognition of outbreaks and eva-luation of local epidemiology). At national and in-ternational levels, more emphasis is given to population-based activities: monitoring the epide-miology of tuberculosis (including trends over time and variations in the incidence in specific sub-groups), the success of the national treatment programme, and the effectiveness of specific control and prevention measures.
Several principles should guide tuberculosis surveillance: i) information on cases should be collected at the lowest possible level; ii) informa-tion sources should be comprehensive to increase the sensitivity of the system (clinicians and labo-ratories, compulsorily; pharmacies, social security organisations, and other sources, possibly); iii) a standard case definition at national levels should be used; iv) data on individual cases should be collected at national levels to allow detailed ana-lysis of reported cases, elimination of duplicate reports and establish nominal links with registers of other diseases; v) confidentiality must be ensu-red; and vi) a minimum set of essential variables should be included in the notification form (in the case of Europe, date of diagnosis, site of the disea-se, bacteriological status, age, gender, citizenship, recurrent or new case) [22, 25].
Case definition
The main purposes for a standarized case defini-tion are to help in the diagnosis and choice of treatment of individual patients and to facilitate notification. The challenge in defining what is a case of tuberculosis lies in the fact that the defini-tion should apply simultaneously to individual case management, programme management, and epidemiological surveillance. The definition should make it possible to identify whom to regis-ter in the case management system, and to separa-te persons who require standard treatment or other regimens. In addition, it should provide a basis for accurate counting of cases and for the epidemiolo-gical classification of notified cases [16].
In Europe consensus on the case definition of tuberculosis in adults was achieved recently. “De-finite cases” are those where the diagnosis has been confirmed by culture (or supported by mi-croscopy findings in countries where diagnostic culture facilities are not available) and “other than definite cases” are those based on a clinical dia-gnosis combined with the intention to treat with a full course of antituberculosis therapy [22]. As the diagnosis presents special problems in children (e.g. difficulty in producing sputum, chest X-rays often negative and not easily available in develo-ping countries, clinical picture often atypical, and tuberculin test difficult to interpret) criteria were developed to classify children as having probable or confirmed tuberculosis. It was proposed to de-fine children with positive cultures of M. tubercu-losis from gastric aspirate or other sources as “confirmed cases”, and those with a chest radio-graph suggestive and some other findings (weight loss or failure to gain weight and/or history of close contact with an adult with pulmonary tuber-culosis and/or a positive tuberculin test) as “pro-bable cases” [26-29]. However, no clear standar-dized case definition of tuberculosis in children is currently available.
Surveillance in developing countries
In the chemotherapy era, the epidemiological si-tuation of tuberculosis and its trends are evaluated best from the incidence of infection and the inci-dence of disease [30]. Theoretically, the most ap-pealing indicator is the incidence of infection, as it reflects the extent of transmission in a communi-ty. Unfortunately, it is impractical to measure the incidence of infection, as this would require large and expensive surveys. Thus, an alternative is the estimation of the ARTI derived from tuberculin surveys. Tuberculin surveys measure the preva-lence of infection. However, the high coverage with BCG vaccination world-wide and infection with environmental mycobacteria render the de-termination of the prevalence of infection diffi-cult. Because of these limitations and costs related to their circumvention, the usefulness of tubercu-lin surveys is debated [31].
Translation - Greek Στρατηγικές για την επιδημιολογική επιτήρηση του πληθυσμού και την πρόληψη της φυματίωσης
Εισαγωγή
Για δεκαετίες, τα ποσοστά δηλωθέντων κρουσμάτων φυματίωσης μειώνονταν διαρκώς στις περισσότερες βιομηχανοποιημένες χώρες. Αυτό είναι αποτέλεσμα των βελτιωμένων οικονομικών συνθηκών και του αποτελεσματικού ελέγχου, αλλά και του υψηλού ποσοστού ίασης που επιτυγχάνεται με χημειοθεραπευτικά σχήματα βραχείας διάρκειας [1, 2]. Μετά από περίοδο εμφανούς παραμέλησης του ζητήματος, το ενδιαφέρον σχετικά με τη φυματίωση έχει αναζωπυρωθεί, εξαιτίας της επανεμφάνισής της ως κλινικό πρόβλημα αλλά και ως πρόβλημα δημόσιας υγείας στις βιομηχανοποιημένες χώρες [3]. Σε ορισμένες βιομηχανοποιημένες χώρες, παρατηρήθηκε επιβράδυνση ή αναστροφή της μείωσης του ποσοστού των κρουσμάτων κατά τα τελευταία χρόνια. Οι αιτίες αυτών των δυσμενών αλλαγών έγκεινται στην αυξημένη μετανάστευση, στην φτώχεια, στην αστεγία, στην χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών, καθώς και σε λοιμώξεις από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) [4-7]. Σε αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες, όπου ο επιπολασμός της φυματίωσης και η συλλοίμωξη HIV σε νεαρά άτομα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και τα προγράμματα ελέγχου είναι ελάχιστα, η επιδημία του HIV οδήγησε σε σημαντική αύξηση των δηλωθέντων κρουσμάτων φυματίωσης [8, 9]. Η κατάσταση αυτή παρουσιάζει αντίκτυπο στις υπηρεσίες δημόσιας υγείας από άποψη κόστους και αποτελεσματικότητας [10, 11].
Ο στόχος του προγράμματος ελέγχου της φυματίωσης συνίσταται στην εξάλειψη της νόσου σπώντας την αλυσίδα μετάδοσης της φυματικής λοίμωξης [12, 13]. Η εξάλειψη της νόσου μπορεί να επιτευχθεί μέσω της άμεσης διάγνωσης και της αποτελεσματικής θεραπείας μολυσματικών ασθενών (περιστατικά πνευμονικής φυματίωσης με θετικό επίχρισμα πτυέλων) [8, 10]. Η σύγχρονη χημειοθεραπεία κατά της φυματίωσης βασίζεται στην αρχή της χορήγησης κατάλληλα επιλεγμένων θεραπευτικών σχημάτων με κατάλληλη δοσολογία για επαρκή χρονική διάρκεια [12, 13]. Επιπρόσθετα, προληπτικές στρατηγικές, όπως ο εμβολιασμός με BCG (βάκιλος Calmette–Guérin) και η χημειοπροφύλαξη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν συμπληρωματικά προς τις απαραίτητες προσπάθειες ελέγχου [14].
Για τον σχεδιασμό και την αξιολόγηση του προγράμματος, είναι απαραίτητο να συλλέγονται και να αναλύονται συστηματικά τα συναφή δεδομένα, με σκοπό την ποσοτικοποίηση του προβλήματος και την περιγραφή της τάσης του [15, 16]. Αυτή η δραστηριότητα ονομάζεται επιτήρηση. Ορισμένοι δείκτες, όπως ο Ετήσιος Κίνδυνος Μόλυνσης από Φυματίωση (ARTI) και ο επιπολασμός της νόσου, καθιστούν αναγκαία τη μέτρηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Οι ενδείξεις, όπως η δήλωση νέων κρουσμάτων ή θανάτων, μπορούν να καθοριστούν μέσω των τυπικών δραστηριοτήτων του προγράμματος. Ένα επιπλέον σύνολο δεδομένων πρέπει να συλλεχθεί και να αναλυθεί ειδικά για την παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας του προγράμματος [16]. Η αποτελεσματική παρακολούθηση καθιστά εφικτό τον προσδιορισμό του ποσοστού τωνασθενών που θεραπεύονται, όσων δεν συμμορφώνονται και/ή όσων έχουν αποβιώσει.
Σκοπός της παρούσας ανακοίνωσης είναι να εξετάσει και να αξιολογήσει τις στρατηγικές για την επιδημιολογική επιτήρηση του πληθυσμού και την πρόληψη στις βιομηχανοποιημένες και τις αναπτυσσόμενες χώρες, με ιδιαίτερη έμφαση στα παιδιά.
Επιτήρηση και πρόληψη στο πλαίσιο
της σύγχρονης στρατηγικής ελέγχου της φυματίωσης
Αυτή τη στιγμή, εκτιμάται ότι το 1995 σημειώθηκαν 8,8 εκατομμύρια νέα κρούσματα φυματίωσης και 3 εκατομμύρια θάνατοι λόγω της φυματίωσης. Περισσότερο από το 95% αυτών συνέβησαν σε αναπτυσσόμενες χώρες [17]. Οι πρόσφατες προβλέψεις υποδεικνύουν ότι η επιδημία θα επεκταθεί στο εγγύς μέλλον για πολλούς λόγους σε παγκόσμια κλίμακα [11, 17]. Πρώτον, τα παιδιά που τις προηγούμενες δεκαετίες γεννήθηκαν σε χώρες με υψηλά ποσοστά φυματίωσης, φθάνουν σήμερα σε ηλικία που οι δείκτες νοσηρότητας και θνησιμότητας λόγω της φυματίωσης είναι υψηλοί, ενώ αναμένεται μεγάλη αύξηση των θανάτων από φυματίωση, αλλά και νέα κρούσματα λόγω του ταχέως αυξανόμενου πληθυσμού στις χώρες αυτές. Δεύτερον, αναμένεται αύξηση του ποσοστού των κρουσμάτων φυματίωσης μεταξύ των εκτοπισμένων και των υποσιτισμένων ατόμων, εξαιτίας της πείνας, του πολέμου και των φυσικών καταστροφών. Τρίτον, ο ιός HIV θα έχει ολοένα και μεγαλύτερο αντίκτυπο στην επιδημιολογία της φυματίωσης, ιδίως σε χώρες της Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας [11].
Παρά το μέγεθος και τη σοβαρότητα της παγκόσμιας κατάστασης αναφορικά με την φυματίωση, το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς [10, 11]. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) ανακήρυξε την φυματίωση ως παγκόσμιο κίνδυνο για την δημόσια υγεία τον Απρίλιο του 1993, παραδεχόμενος ότι η φυματίωση είναι ένα από τα πλέον παραμελημένα παγκόσμια προβλήματα υγείας και ότι η επιδημία της φυματίωσης βρίσκεται εκτός ελέγχου σε πολλά μέρη του κόσμου [18]. Κατά την τελευταία δεκαετία, ο Π.Ο.Υ. επανεξέτασε τις πολιτικές και τη στρατηγική του αναφορικά με τον έλεγχο της φυματίωσης [19], βασιζόμενος πρωτίστως στα επιτυχή προγράμματα αμοιβαίας αρωγής, τα οποία αποτέλεσαν καινοτομία τη δεκαετία του 1980 και διεκπεραιώθηκαν από την Διεθνή Ένωση κατά της Φυματίωσης και των Νόσων του Αναπνευστικού Συστήματος (IUATLD) [13]. Ο άμεσος εντοπισμός νέων περιπτώσεων και η θεραπεία ασθενών με μολυσματικές ασθένειες (με θετικό επίχρισμα πτυέλων) είναι τα πιο αποτελεσματικά προληπτικά μέτρα [13, 14, 19]. Το 1991, η 44η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας (W.H.A.), αναγνωρίζοντας το ολοένα και αυξανόμενο αριθμό κρουσμάτων φυματίωσης και την σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας του ελέγχου της, ενέκρινε τους ακόλουθους στόχους για τον έλεγχο της φυματίωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, στοχεύοντας στην θεραπεία τουλάχιστον του 85% των νέων περιστατικών με θετικό άμεσο επίχρισμα πτυέλων και στην ανίχνευση τουλάχιστον του 70% όμοιων περιπτώσεων μέχρι το έτος 2000 [11, 19]. Η πολιτική του Π.Ο.Υ. σχετικά με την επίτευξη των στόχων αυτών περιλαμβάνει τα ακόλουθα πέντε στοιχεία: i) κυβερνητικές δεσμεύσεις αναφορικά με τα Εθνικά Προγράμματα Ελέγχου της Φυματίωσης (Ε.Π.Ε.Φ.), με σκοπό την καθιέρωση μόνιμης δραστηριότητας στο σύστημα υγείας, η οποία θα ενσωματώνεται στην υπάρχουσα δομή της υγείας, θα στηρίζεται στην ηγεσία των ειδικών από κεντρική μονάδα και θα επιτυγχάνει κάλυψη σε εθνικό επίπεδο. ii) ανίχνευση περιστατικών κυρίως μέσω παθητικής επιτήρησης και εντοπισμού κρουσμάτων, δηλαδή ανίχνευση της φυματίωσης μεταξύ των συμπτωματικών ασθενών που εμφανίζονται τυχαία σε υπηρεσίες υγείας, iii) χορήγηση τυποποιημένου χημειοθεραπευτικού σχήματος βραχείας διάρκειας σε όλες τις επιβεβαιωμένες περιπτώσεις ασθενών με θετικό επίχρισμα πτυέλου υπό τις κατάλληλες συνθήκες διαχείρισης τους (π.χ. εποπτευόμενη χορήγηση φαρμάκων), iv) θέσπιση και συντήρηση ενός συστήματος τακτικής προμήθειας φαρμάκων, μέσω της οργάνωσης εκ των προτέρων για τον εφοδιασμό με φάρμακα καιτης έγκαιρης παράδοσής του με βάση τον αριθμό των δηλωθέντων κρουσμάτων φυματίωσης και, v)
δημιουργία και συντήρηση συστήματος ελέγχου, το οποίο θα χρησιμοποιείται για την εποπτεία και την αξιολόγηση του προγράμματος. Το τελευταίο στοιχείο συνεπάγεται την καθιέρωση ενός τυποποιημένου συστήματος καταγραφής και αναφοράς, το οποίο, με την εφαρμογή τριμηνιαίων αναφορών, θα αποτελέσει τη βάση για ένα σύστημα πληροφόρησης σχετικά με τη φυματίωση.
Επιτήρηση
Η επιτήρηση αποτελεί βασική συνιστώσα κάθε αποτελεσματικού Εθνικού Προγράμματος Ελέγχου της Φυματίωσης (Ε.Π.Ε.Φ.). Συνεπώς, το προσωπικό που είναι υπεύθυνο για τη διαχείριση του προγράμματος σε όλα τα επίπεδα, θα πρέπει να έχει σαφή κατανόηση της επιτήρησης και της σπουδαιότητάς της [20]. Πράγματι, η επιτήρηση της δημόσιας υγείας είναι η συνεχής, συστηματική συλλογή, ανάλυση και ερμηνεία των δεδομένων που αφορούν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα και ακολουθούνται από την έγκαιρη διάδοση των εν λόγω δεδομένων σε άλλα άτομα που έχουν την ευθύνη της πρόληψης και του ελέγχου της νόσου [21, 22].
Σκοποί, στόχοι και αρχές
Οι στόχοι για την επιτήρηση των μολυσματικών νόσων εξελίσσονται [23]. Σήμερα, δίνεται έμφαση στην καθοδήγηση για παρεμβάσεις στην υγεία, στις εκτιμήσεις των τάσεων, στον προσδιορισμό των ομάδων υψηλού κινδύνου, στην αξιολόγηση των στρατηγικών πρόληψης και στην δημιουργία υποθέσεων για περαιτέρω έρευνα [24]. Πράγματι, η επιτήρηση της φυματίωσης εξυπηρετεί δύο μείζονες σκοπούς σε μια κοινότητα: (i) περιγράφει τη χρονική πορεία της επιδημίας για να μπορέσει να υπάρξει άμεση παρέμβαση, σε περίπτωση που η παρατηρούμενη τάση αποκλίνει από τα αναμενόμενα επίπεδα, και ii) προσδιορίζει τις ομάδες υψηλού κινδύνου, με σκοπό την πιο αποτελεσματική διαχείριση των παρεμβάσεων στην υγεία και των οικονομικών πόρων [22]. Ο υπολογισμός της απόδοσης συγκεκριμένων μέτρων ελέγχου [20] και οι
επακόλουθες οικονομικές αναλύσεις επίσης συνιστούν δραστηριότητες συναφείς ενός συστήματος επιτήρησης. Στην ουσία, η επιτήρηση της φυματίωσης παρουσιάζει τοπικές, εθνικές και διεθνείς λειτουργίες [22]. Σε τοπικό επίπεδο, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί τόσο η ατομική διαχείριση (δηλαδή να παρασχεθεί η κατάλληλη θεραπεία στον συγκεκριμένο ασθενή και να διασφαλιστεί η ιχνηλάτηση των επαφών) όσο και η επιτήρηση του πληθυσμού (π.χ. αναγνώριση των επιδημικών εκδηλώσεων και εκτίμηση της τοπικής επιδημιολογίας). Σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στις δραστηριότητες, που έχουν ως βάση τον πληθυσμό: έλεγχος της επιδημιολογίας της φυματίωσης (συμπεριλαμβανομένων των διαχρονικών τάσεων και των διαφορών σχετικά με τη συχνότητα επίπτωσης της νόσου σε συγκεκριμένες υποομάδες), παρακολούθηση της επιτυχίας του εθνικού προγράμματος θεραπείας και της αποτελεσματικότητας των ειδικών μέτρων ελέγχου και πρόληψης.
Ορισμένες αρχές θα πρέπει να διέπουν την επιτήρηση της φυματίωσης: i) οι πληροφορίες σχετικά με τις περιπτώσεις θα πρέπει να συλλέγονται στο χαμηλότερο δυνατόν επίπεδο, ii) οι πηγές πληροφόρησης θα πρέπει να είναι εμπεριστατωμένες, με σκοπό να αυξηθεί η ευαισθησία του συστήματος (υποχρεωτικά κλινικοί ιατροί και εργαστήρια και ενδεχομένως φαρμακεία, οργανώσεις κοινωνικής ασφάλισης και άλλες πηγές), iii) θα πρέπει να χρησιμοποιείται ένας πρότυπος ορισμός κρούσματος σε εθνικό επίπεδο, iv) θα πρέπει να συλλέγονται δεδομένα μεμονωμένων περιστατικών σε εθνικό επίπεδο, ώστε να καθίσταται εφικτή η λεπτομερής ανάλυση των δηλωθέντων κρουσμάτων, η εξάλειψη διπλών δηλώσεων και η καθιέρωση ονομαστικών δεσμών με μητρώα άλλων ασθενειών, v) πρέπει να διασφαλιστεί η εμπιστευτικότητα και vi) θα πρέπει να συμπεριληφθεί ένα ελάχιστο σύνολο βασικών μεταβλητών στο δελτίο δήλωσης λοιμωδών νοσημάτων (στην περίπτωση της Ευρώπης, πρέπει να περιλαμβάνονται η ημερομηνία διάγνωσης, η εστία λοίμωξης, η βακτηριολογική κατάσταση, η ηλικία, το φύλο, η υπηκοότητα και εάν πρόκειται υποτροπή ή νέα περίπτωση) [22 , 25].
Ορισμός κρούσματος
Οι κύριοι στόχοι για έναν πρότυπο ορισμό κρούσματος τίθενται για να βοηθήσουν στη διάγνωση και την επιλογή της θεραπείας των μεμονωμένων ασθενών, καθώς και για να διευκολύνουν την δήλωση. Η πρόκληση αναφορικά με τον ορισμό κρούσματος της φυματίωσης έγκειται στο γεγονός ότι ο ορισμός θα πρέπει να ισχύει την ίδια στιγμή για τη διαχείριση μεμονωμένων περιπτώσεων, τη διαχείριση του προγράμματος αλλά και την επιδημιολογική επιτήρηση. Ο ορισμός θα πρέπει να επιτρέπει τον προσδιορισμό τού ποιος θα εγγραφεί στο σύστημα διαχείρισης περιστατικών και να διαχωρίζει τα άτομα που χρειάζονται την συνήθη θεραπεία ή διαφορετικά θεραπευτικά σχήματα. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να παρέχει κάποια βάση για την ακριβή καταμέτρηση των περιστατικών και την επιδημιολογική ταξινόμηση των δηλωθέντων κρουσμάτων [16]. Στην Ευρώπη, πρόσφατα υπήρξε ομοφωνία σχετικά με τον ορισμό κρούσματος της φυματίωσης στους ενήλικες. Τα «βέβαια κρούσματα» είναι εκείνα για τα οποία η διάγνωση έχει επιβεβαιωθεί από εργαστηριακή καλλιέργεια (ή υποστηρίζεται από τα ευρήματα μικροσκοπικής εξέτασης σε χώρες οι οποίες δεν διαθέτουν εγκαταστάσεις εξετάσεων καλλιέργειας) και «μη βέβαια κρούσματα» είναι εκείνα για τα οποία υπάρχει κλινική διάγνωση και πρόθεση να υποβληθούν σε πλήρη κύκλο αντιφυματικής θεραπείας [22]. Δεδομένου ότι η διάγνωση στα παιδιά παρουσιάζει ιδιαίτερα προβλήματα (π.χ. δυσκολία στην παραγωγή πτυέλου, ακτινογραφίες θώρακος συχνά αρνητικές και δύσκολα διαθέσιμες σε αναπτυσσόμενες χώρες, συχνά άτυπη κλινική εικόνα και δύσκολη διαγνωστική διαδικασία της δοκιμασίας φυματίνης), δημιουργήθηκαν κριτήρια για την ταξινόμηση των παιδιών σε μη βέβαιο και βέβαιο κρούσμα φυματίωσης. Προτάθηκε να οριστούν ως «επιβεβαιωμένα περιστατικά», παιδιά με θετικές καλλιέργειες στο μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσηςM. tuberculosisμε τη λήψη γαστρικού υγρού ή με άλλες πηγές και ως«πιθανά περιστατικά» όσα έχουν δηλωτική ακτινογραφία θώρακος και κάποια άλλα ευρήματα (απώλεια βάρους ή αδυναμία αύξησης βάρους και/ή ιστορικό στενής επαφής με ενήλικα με πνευμονική φυματίωση και/ή θετική δοκιμασία φυματίνης) [26-29]. Ωστόσο, προς το παρόν δεν είναι διαθέσιμος κανένας ξεκάθαρος, πρότυπος ορισμός κρούσματος φυματίωσης για τα παιδιά.
Επιτήρηση στις αναπτυσσόμενες χώρες
Στην εποχή της χημειοθεραπείας, η επιδημιολογική κατάσταση της φυματίωσης και οι τάσεις της αποτιμώνται καλύτερα από την επίπτωση της λοίμωξης και την επίπτωση της νόσου [30]. Θεωρητικά, η πιο ενδιαφέρουσα ένδειξη είναι αυτή της επίπτωσης της λοίμωξης, δεδομένου ότι απεικονίζει το εύρος της μετάδοσης σε μία κοινωνία. Δυστυχώς, η μέτρηση της επίπτωσης της λοίμωξης δεν δύναται να εφαρμοστεί πρακτικά, καθώς αυτή η διαδικασία θα απαιτούσε εκτενείς και δαπανηρές έρευνες. Συνεπώς, μια εναλλακτική λύση είναι η εκτίμηση του Ετήσιου Κινδύνου Μόλυνσης από Φυματίωση (ARTI) που προκύπτει από τις έρευνες φυματίνης. Οι έρευνες αυτές μετρούν τον επιπολασμό της λοίμωξης. Ωστόσο, το υψηλό ποσοστό κάλυψης εμβολιασμού με BCG σε παγκόσμιο επίπεδο και η λοίμωξη από μυκοβακτηρίδια του περιβάλλοντος, καθιστούν δύσκολο τον καθορισμό του επιπολασμού της λοίμωξης. Λόγω των άνωθεν περιορισμών και των δαπανών που έχουν άμεση σχέση με τις αιτίες παράκαμψής τους, η χρησιμότητα των ερευνών φυματίνης εξετάζεται [31].
French to Greek: Lexique d’écologie, d’environnement et d’aménagement du littoral General field: Other Detailed field: Biology (-tech,-chem,micro-)
Source text - French Documentation sur l’Environnement et de l’Aménagement du Littoral
Lexique d’écologie, d’environnement et d’aménagement du littoral
Aber : Nom d’origine celtique désignant un type d’embouchure fluviale intermédiaire entre la ria (qui n’a subi aucun remblaiement) et l’estuaire dont la géométrie a été remaniée par le remblaiement des berges.
Abondance : Paramètre d'ordre quantitatif servant à décrire une population. Le dénombrement exhaustif d'une population, animale ou végétale, est généralement impossible. Par extension, elle désigne un nombre d'individus dans une catégorie donnée : population, recrutement, stock, rapportée à une unité de temps ou de surface. (α). On parle d’ « abondance spécifique » pour désigner le nombre d’individus par espèce sur une surface déterminée
Abordage : Heurt entre deux navires. Au sens ancien, et encore figuré, manoeuvre permettant à des pirates d’entrer en possession d’un navire, marchand dans la majorité des cas. Mais des paquebots sont aussi visés par les pirates « modernes».
Absorbant : Tout produit destiné à absorber des liquides déversés dans l’environnement afin de faciliter leur récupération.
Absorption : Fait pour un corps mis en contact avec un fluide ou une énergie, d’en prélever une partie. Le corps absorbé est inclus dans celui qui l’a absorbé, alors que dans le cas de l’adsorption il est simplement capté à sa surface.
Abyssale (plaine) : Paysage sous-marin pratiquement plat présentant une faible pente vers le large, de dimension comprise entre la centaine et le millier de km². La plaine abyssale est généralement située vers 4000 ou 5000 m de profondeur (extrêmes = 2500 à 6000 m). Elle prend place entre les masses continentales et les dorsales océaniques, en bordure du précontinent.
Acaule : se dit d’une plante ne possédant aucune tige apparente.
Accessibilité : Présence physique des poissons sur les lieux de pêche. C'est l'une des composantes de la capturabilité.
Accore : Adjectif indiquant le caractère abrupt d’un versant. Une côte accore est une côte immédiatement bordée de fonds importants et presque sans avant-côte. (ρ)
Accrétion : Désigne le développement progressif d’une forme ou d’une accumulation qui s’enrichit par des apports nouveaux. Ce développement concerne soit l’épaississement de l’accumulation, soit son extension latérale.
AChE : Acétylcholinesterase. Enzyme impliqué dans la transmission de l’influx nerveux est la cible directe de la plupart des insecticides neurotoxiques.
Translation - Greek Τεκμηρίωση σχετικά με το Περιβάλλον και την Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών
Λεξικό όρων σχετικά με την οικολογία, το περιβάλλον και την διαχείριση των παράκτιων ζωνών
Aber: Η ονομασία είναι κελτικής προέλευσης και αναφέρεται στο δέλτα ενός ποταμού, το οποίο συνδέει τις ονομαζόμενες «ρίες» (οι οποίες δεν έχουν υποστεί καμία επιχωμάτωση) και τις εκβολές του ποταμού, του οποίου η γεωμετρία έχει αναδιαμορφωθεί από την επιχωμάτωση των οχθών.
Αφθονία πληθυσμού: Παράμετρος ποσοτικής αξιολόγησης, η οποία περιγράφει έναν πληθυσμό. Η λεπτομερής καταμέτρηση ενός πληθυσμού, ζωικού ή φυτικού, είναι σε γενικές γραμμές αδύνατη. Κατ’ επέκταση, ο όρος αφθονία αναφέρεται στον αριθμό των ατόμων σε μία καθορισμένη κατηγορία: πληθυσμός, κατάταξη, απόθεμα, που έχουν καταγραφεί σε μία μονάδα χρόνου ή σε μία περιοχή (α). Μιλάμε επίσης για «σχετική αφθονία» όταν θέλουμε να αναφερθούμε στον αριθμό των ατόμων ανά είδος σε μία συγκεκριμένη περιοχή.
Εμβολή (Ρεσάλτο): Σύγκρουση μεταξύ δύο πλοίων. Κατά την αρχαία έννοια, η οποία ισχύει ακόμα, αποτελεί στρατήγημα το οποίο επέτρεπε στους πειρατές να περιέλθουν στην κατοχή ενός πλοίου, τις περισσότερες φορές εμπορικού. Όμως και τα επιβατηγά πλοία ήταν στόχος των «σύγχρονων» πειρατών.
Απορροφητής: Έτσι ονομάζεται κάθε ουσία που απορροφά τα υγρά που εκρέουν στο περιβάλλον και έχει ως σκοπό να διευκολύνει την ανάκτησή τους.
Απορρόφηση: Διαδικασία κατά την οποία ένα σώμα που έρχεται σε επαφή με ένα υγρό ή μία ενέργεια αφαιρεί ένα μέρος αυτού. Το σώμα που απορροφάται, ενσωματώνεται σε εκείνο που το έχει απορροφήσει, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις προσρόφησης, το σώμα αιχμαλωτίζεται στην επιφάνειά του.
Αβυσσική πεδιάδα: Επίπεδη υποθαλάσσια περιοχή, η οποία παρουσιάζει μια μικρή κλίση προς την ανοιχτή θάλασσα. Η έκτασή της ποικίλει από εκατοντάδες μέχρι χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. Γενικά, η Αβυσσική πεδιάδα εκτείνεται σε βάθη 4-5 χμ. (με εύρος 2.500μ - 6000μ). Βρίσκεται ανάμεσα στις ηπειρωτικές μάζες και στις υφαλοράχες, στην άκρη των ηπειρωτικών περιθωρίων.
Άκαυλος: Έτσι ονομάζεται κάθε φυτό το οποίο δεν διαθέτει κανέναν εμφανή μίσχο.
Προσβασιμότητα: Η φυσική παρουσία των ψαριών σε αλιευτικές ζώνες. Είναι μία από τις παραμέτρους της αλιευσιμότητας.
Απόκρημνος: Επίθετο το οποίο δηλώνει την απότομη κλίση μιας πλαγιάς. Απόκρημνη χαρακτηρίζεται μια πλαγιά η οποία περιβάλλεται από μεγάλα βάθη και δεν έχει πρόγιαλο.
Πρόσχωση: Αναφέρεται στον σταδιακό σχηματισμό μιας μάζας ή συσσώρευσης η οποία εμπλουτίζεται από φερτές ύλες. Αυτός ο σχηματισμός αναφέρεται είτε στην αύξηση της συσσώρευσης είτε στην πλευρική επέκταση αυτών που ήδη υπάρχουν.
Ακετυλοχολινεστεράση (AcHe): Είναι ένζυμο το οποίο δραστηριοποιείται στην μεταφορά των νευρικών παλμών μέσω των νευρικών ινών. Στην αναστολή της ακετυλοχολινεστεράσης στοχεύει η δράση της πλειοψηφίας των νευροτοξικών εντομοκτόνων.
More
Less
Experience
Years of experience: 9. Registered at ProZ.com: Sep 2017.
Expertise