This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
English to Greek: Street Art and Urban Environments in Athens General field: Art/Literary Detailed field: Art, Arts & Crafts, Painting
Source text - English Street Art and Urban Environments in Athens
Nik Karlsson
Athens
The Athenian urban reality is a unique environment which differs greatly from other European capitals in a number of ways. Modern Athens is a relatively new city, despite its ancient origins, and surprisingly, some city planning was present in its creation as the capital of the modern Greek state. However, the city was reshaped during the influx of diaspora Greeks from Turkey during the population exchange of the early 1920s which saw the inhabitants of the city almost double and a chaotic spontaneous construction of neighbourhoods and houses shaped what is the vast labyrinth of this modern capital today. A continuation of events such as dictatorships, occupations, archaeological interruptions and a series of political crises have accidentally created a space which lacks the control and order seen in many developed capitals of the world.
Athens contains plenty of derelict buildings and abandoned streets and the neglect of many of the central parts of the city means that street art does not stand out, but rather fits into the visual turmoil. As the media of the world focused their gaze on Athens during the recent economic crisis, the story of Athenian street art often became an additional point of focus. Context is more important than content when looking at street art in Athens, as the physical and political space within which it manifests itself is essential to its very existence. The streets lend themselves to artistic interventions as they have become large spontaneous outdoor galleries, allowing creativity to spill into public space at the same time as funding for and income from art is at a low due the the financial collapse. Any meaning represented in the works tends to resonate the concerns of the tumultuous present with themes such as misery, suffering, revolt, anti-racism, anti-authority, capitalism and freedom, but also present is a certain playfulness which often points towards contradictions and mocks power.
In the greater art world, street art is often seen as something insignificant, and trendy in the wrong way, like chart friendly pop music. However, if one really looks at the characteristics of it, street art has a uniqueness and an attitude which makes it the most uncompromising of artforms. The act of creating visual designs on the available materials of the city is a direct action approach to art, full of DIY ethics and reminiscent of punk culture and anarchist ideals. The artform is not immediately concerned with quality, recognition or commercial success but appears for the sake of existing, without asking for permission, with no promise of rewards and with the possibility of legal repercussions. The mainstream art world is confined to galleries and museums, constantly seeking relevance and self promotion, whilst street art lives beyond these confines and communicates to whoever walks the streets and is produced by whoever wants to produce.
The presence of street art in Athens is in great contrast to its existence in other metropolises where the very different conditions define the artform in a different sense. When the state and the police are actively working against the presence of street art, and maybe more strongly graffiti, the artform becomes a sort of creative protest which challenges control of public imagery. In Athens it is not so much the artform which is subversive in its methodology, as it is its content and the subcultures and political movements that it may be associated with, since street art has very much been tolerated with minimum legal repercussions.
In many ways Athens offers a kind of nostalgic time travel back to days when big cities housed creativity in a free form due to containing areas that had not fallen victim to processes such as gentrification and the resulting monoculture. Many urban metropolises contain stories of warehouses, squats, alternative venues and cheap neighbourhoods where artists, musicians, punks and others lived with a certain kind of creative freedom due to low rents, empty buildings and a
________________________________________________________________________________
*) To appear May 2017 in
Heiner Legewie & Georg Eichinger (Eds.): Artists in Athens – City of Crisis. Catalog of the Exhibitions in Berlin and Athens 2017 (in cooperation with Rosa Luxemburg Foundation).
certain lack of state control with its capitalist logic. We hear these stories from places such as Amsterdam, London, Paris, Barcelona, Copenhagen and Berlin- cities that now sometimes capitalise on the mythology of this dead past which they have themselves destroyed, but still wish to sell. This is why it is sometimes said that Athens is the new Berlin, a statement which may be proposed in a positive light and which very much also suggests a process of self destruction. It is assumed that the conditions in Athens will create a creative influx which will then lead to city transformations resulting in increased rent, the displacement of the original inhabitants of certain areas and a culture of control which destroys the original conditions that created this process in the first place.
Street art and gentrification are often seen as two phenomena that go hand in hand, but the comparison of Athens to other European capitals is wrong, and lazy. Other European cities have seen economically driven city developments that have often shifted creative communities to areas where they can survive until there are no affordable neighbourhoods left. Greece, meanwhile, has suffered through an economic crisis since 2008 which has radically transformed people’s living conditions, but which has also had massive effects on property as Greece has the highest home ownership in Europe (87% in 2014). There is no continuous urban development pushing rents up, but rather, the opposite is happening. Even before the crisis, large parts of central Athens had been abandoned as people moved to the suburbs and now these areas have become derelict with few signs of redevelopment. Street art exists within this urban chaos and fits right in and though some awareness of the processes of gentrification exists, it is hard to imagine where the financial power needed to drive this process would come from.
In the neighbourhood of Psirri, a kind of epicenter of street art has emerged as the Sarri 12 gallery has supported several artists and provided exhibition and work spaces, whilst local businesses and inhabitants have been welcoming towards street art as a way to breathe life into an area plagued with junkies, dealers and general neglect. We see here a situation in which street art could easily become a puppet in the process of gentrification, aiding an urban transformation which can very well lead to its own demise. However, there is an awareness of this possibility even though no direct plan to resist it exists, as the possibility is purely theoretical. The local businessman who owns the gallery has himself stated that though such theoretical developments could occur, he wouldn’t want something which might or might not happen, hinder the creativity which he supports today.
It should be noted that this creative scene offers great possibilities for upcoming artists and also aims to involve local inhabitants such as the mostly migrant children in the area who have been offered free art and theatre classes. A more citywide attempt to control street art and graffiti through cleanup efforts recently championed by Athens mayor Giorgos Kaminis show a larger threat which can potentially also separate good street art and bad tagging/graffiti. However, all such processes, which we might expect to exist in a very linear way, are unlikely due to the conditions of Athens. A more likely prediction is that street art in Athens continues to develop and gain confidence as the creative expression that the times dictate.
About the autor
Niklas Karlsson has studied art & design, media & cultural studies and digital media in the United Kingdom. Based in Sweden and spending much time traveling in Europe, he currently works mostly with graphic design, illustration, street art, musical tour support and art production in Athens. He is a founding member of the international art and cultural initiative the Holobiont Project Athens (www.holobiont.net).
(8344 signs)
Translation - Greek Η Τέχνη του Δρόμου και τα Αστικά Περιβάλλοντα στην Αθήνα
Nik Karlsson
Αθήνα
Η αστική πραγματικότητα της Αθήνας είναι ένα μοναδικό περιβάλλον που διαφέρει σημαντικά και ποικιλοτρόπως από άλλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Παρά την αρχαιότητά της, η σύγχρονη Αθήνα είναι μια σχετικά νέα πόλη, κατά την δημιουργία της οποίας, ως πρωτεύουσα του σύγχρονου ελληνικού κράτους, υπήρξε, παραδόξως, κάποια μορφή πολεοδομίας. Ωστόσο, η πόλη μεταμορφώθηκε σημαντικά με την εισροή των Ελλήνων της διασποράς που ήρθαν από την Τουρκία κατά την ανταλλαγή πληθυσμών στις αρχές του 1920. Τότε η πόλη είδε τον πληθυσμό της να διπλασιάζεται και μια χαοτική αυθόρμητη οικοδόμηση γειτονιών και κατοικιών να διαμορφώνουν αυτό που σήμερα είναι ο αχανής λαβύρινθος ετούτης της σύγχρονης μητρόπολης. Μια αλληλουχία γεγονότων, όπως δικτατορίες, κατοχή, αρχαιολογικές παρεμβάσεις και μια σειρά από πολιτικές κρίσεις, έχουν κατά σύμπτωση δημιουργήσει ένα χώρο απ' τον οποίο απουσιάζει ο έλεγχος και η τάξη που χαρακτηρίζουν πολλές ανεπτυγμένες πρωτεύουσες του κόσμου.
Τόσο η ύπαρξη πολλών εγκαταλελειμμένων κτιρίων και δρόμων, όσο και το γεγονός ότι πολλές γειτονιές του κέντρου παραμελούνται, καθιστά την τέχνη του δρόμου στην Αθήνα ένα στοιχείο που ταιριάζει απόλυτα με την οπτική αναταραχή, παρά ξεχωρίζει. Καθώς τα διεθνή ΜΜΕ, με την πρόσφατη οικονομική κρίση, έστρεψαν το βλέμμα τους στην Αθήνα, η ιστορία της αθηναϊκής τέχνης του δρόμου έγινε ένα επιπλέον σημείο εστίασης. Παρατηρώντας την τέχνη του δρόμου στην Αθήνα, βλέπουμε ότι το περιβάλλον είναι μεγαλύτερης σημασίας από το περιεχόμενο, καθώς ο φυσικός και πολιτικός χώρος μέσα στον οποίο εκδηλώνεται είναι καθοριστικός για την ίδια της την ύπαρξη. Οι δρόμοι προσφέρονται για καλλιτεχνικές παρεμβάσεις. Στην παρούσα περίοδο όπου η χρηματοδότηση για και το εισόδημα από την τέχνη φθίνουν λόγω της οικονομικής κατάρρευσης, οι δρόμοι μετατρέπονται σε μια τεράστια αυθόρμητη γκαλερί εξωτερικού χώρου και η δημιουργικότητα ξεχύνεται στον δημόσιο χώρο. Το όποιο νόημα απεικονίζεται στα έργα, συνήθως αντηχεί τις ανησυχίες του πολυτάραχου παρόντος, με θέματα όπως η μιζέρια, η οδύνη, η εξέγερση, ο αντιρατσισμός, η αντιεξουσία, ο καπιταλισμός και η ελευθερία, αλλά συχνά και με ένα παιχνιδιάρικο ύφος που καταδεικνύει αντιφάσεις και περιγελά την εξουσία.
Στον ευρύτερο χώρο της τέχνης, η τέχνη του δρόμου συχνά αντιμετωπίζεται ως ήσσονος σημασίας και προσομοιάζεται κακεντρεχώς με την ποπ μουσική. Ωστόσο, με μια βαθύτερη ματιά στα χαρακτηριστικά της, βλέπει κανείς ότι η τέχνη του δρόμου έχει μια μοναδικότητα και ένα ύφος που την καθιστούν την πιο ασυμβίβαστη μορφή τέχνης. Η πράξη της δημιουργίας αισθητικού έργου πάνω στο διαθέσιμο υλικό της πόλης, είναι μια καλλιτεχνική προσέγγιση άμεσης δράσης, που βρίθει από το ήθος του DIY και θυμίζει την πανκ κουλτούρα και τα ιδανικά του αναρχισμού. Αυτή η μορφή τέχνης δεν απασχολείται άμεσα με την ποιότητα, την αναγνώριση ή την εμπορική επιτυχία, αλλά εμφανίζεται με σκοπό απλά να υπάρχει, δίχως να ζητά την άδεια, χωρίς καμία προσδοκία ανταμοιβής και ενέχοντας την πιθανότητα ποινικής δίωξης. Ο κυρίαρχος καλλιτεχνικός κόσμος είναι εγκλωβισμένος μέσα στις γκαλερί και τα μουσεία, σε μια διαρκή αναζήτηση της σύνδεσης και της αυτοπροβολής, ενώ η τέχνη του δρόμου ζει πέρα από αυτά τα σύνορα, και επικοινωνεί με όποιον περπατά στους δρόμους και παράγεται από όποιον επιθυμεί να δημιουργήσει.
Η παρουσία της τέχνης του δρόμου στην Αθήνα δεν συγκρίνεται με την ύπαρξή της σε άλλες μητροπόλεις όπου, οι πολύ διαφορετικές συνθήκες ορίζουν την τέχνη διαφορετικά. Όταν το κράτος και η αστυνομία καταστέλλουν ενεργά την τέχνη του δρόμου, και ίσως πιο επισταμένως το γκραφίτι, αυτή η μορφή τέχνης λειτουργεί σαν ένα είδος δημιουργικής αντίστασης που αμφισβητεί τον έλεγχο πάνω στο δημόσιο οπτικό πεδίο. Από την στιγμή που στην Αθήνα υπάρχει σε μεγάλο βαθμό ανοχή στην τέχνη του δρόμου, καθώς αυτή αντιμετωπίζεται με τις ελάχιστες νομικές κυρώσεις, δεν είναι τόσο η μορφολογία της τέχνης που της προσδίδει ανατρεπτικό χαρακτήρα, αλλά το πλαίσιο, η κουλτούρα και τα πολιτικά κινήματα με τα οποία συνδέεται. Εν πολλοίς, η Αθήνα προσφέρει ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν, τότε που στις μεγαλουπόλεις υπήρχε το έδαφος για μια ελεύθερη δημιουργικότητα, λόγω του ότι υπήρχαν ακόμη περιοχές ανέγγιχτες από τον ισοπεδωτικό εξευγενισμό και την συνεπακόλουθη μονοκουλτούρα. Σε πολλές μητροπόλεις συναντάμε ένα παρελθόν όπου, τα φτηνά ενοίκια, τα άδεια σπίτια και μια σχετική απουσία κρατικού ελέγχου και της καπιταλιστικής λογικής που τον διέπει, προσέλκυαν καλλιτέχνες, μουσικούς, πάνκηδες και πολλούς άλλους που ζούσαν και κινούνταν σε εγκαταλελειμμένες αποθήκες, σε καταλήψεις, σε εναλλακτικούς χώρους και φτηνές γειτονιές μέσα σε ένα κλίμα δημιουργικής ελευθερίας. Τέτοιες ιστορίες συναντάμε στο Άμστερνταμ, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στην Βαρκελώνη, στην Κοπενγχάγη, στο Βερολίνο - πόλεις οι οποίες τώρα συχνά κεφαλαιοποιούν την μυθολογία αυτού του νεκρού παρελθόντος, το οποίο μολονότι οι ίδιες εξαφανίσανε, εξακολουθούν να το πουλάνε. Έτσι, λέγεται πως η Αθήνα είναι το νέο Βερολίνο, μια δήλωση που ενώ μπορεί να έχει θετικό πρόσημο, ταυτόχρονα υπονοεί μια διαδικασία αυτοκαταστροφής. Το ενδεχόμενο είναι ότι οι συνθήκες στην Αθήνα θα συντελέσουν σε μια δημιουργική εισροή, που με την σειρά της θα προκαλέσει τέτοιες μεταμορφώσεις στην πόλη ώστε να αυξηθούν τα ενοίκια, να μετατοπιστούν οι κάτοικοι από συγκεκριμένες περιοχές και να αναπτυχθεί ένας πολιτισμός ελέγχου, οποίος υπονομεύει τις συνθήκες που αρχικά γέννησαν αυτήν την διαδικασία.
Είναι συνήθης αντίληψη ότι η τέχνη του δρόμου και ο εξευγενισμός είναι δύο φαινόμενα που πάνε χέρι χέρι. Ωστόσο, η όποια σύγκριση της Αθήνας με άλλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις είναι λανθασμένη και πρόχειρη. Σε άλλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις έχουμε δει μια οικονομική ανάπτυξη, η οποία διαρκώς σπρώχνει τις δημιουργικές κοινότητες σε πιο φτηνές περιοχές όπου μπορούν να επιβιώσουν, μέχρις ότου να εκλείψουν εντελώς οι προσιτές γειτονιές. Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα, υπόκειται από το 2008 σε μια οικονομική κρίση, που έχει αλλάξει ριζικά τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων και επιπλέον, έχει επιφέρει τεράστιες συνέπειες στην ιδιοκτησία, καθώς στην Ελλάδα παρατηρείται το υψηλότερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη (87% το 2014). Αντί να υπάρχει μια συνεχής αστική ανάπτυξη που να σπρώχνει τα ενοίκια προς τα πάνω, συμβαίνει το αντίθετο. Πριν ακόμη την κρίση, πολλές περιοχές του κέντρου της Αθήνας εγκαταλείφθηκαν από τους κατοίκους οι οποίοι μετοίκησαν στα προάστια, με αποτέλεσμα τώρα αυτές οι περιοχές να είναι παρατημένες με ελάχιστα σημάδια οποιασδήποτε ανάπλασης. Η τέχνη του δρόμου ενυπάρχει μέσα σε αυτό το αστικό χάος ταιριάζοντας απόλυτα. Την ίδια στιγμή, ενώ είναι εμφανής κάποια διαδικασία εξευγενισμού, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς από πού θα συρρεύσουν τα απαραίτητα κεφάλαια για να χρηματοδοτήσουν αυτήν την διαδικασία.
Μια εστία αναδύεται για την τέχνη του δρόμου στην γειτονιά του Ψυρρή. Η γκαλερί Σαρρή 12 στηρίζει πολλούς και διάφορους καλλιτέχνες και δίνει χώρο για εκθέσεις και εργαστήρια. Παράλληλα, τοπικές επιχειρήσεις και κάτοικοι έχουν υποδεχτεί την τέχνη του δρόμου σαν ένα τρόπο να αναζωογονηθεί μια γειτονιά ρημαγμένη από το εμπόριο ναρκωτικών και την εγκατάλειψη. Βλέπουμε εδώ μια περίπτωση, όπου εύκολα θα μπορούσε η τέχνη του δρόμου να αποτελέσει υποχείριο σε μια διαδικασία εξευγενισμού, υποβοηθώντας έναν αστικό μετασχηματισμό ο οποίος να οδηγήσει στον αφανισμό της. Ωστόσο, υπάρχει κάποια εγρήγορση για το ενδεχόμενο αυτής της εξέλιξης, παρόλο που δεν υπάρχει κανένα άμεσο σχέδιο αντίστασης απέναντί της, καθότι το ενδεχόμενο είναι καθαρά υποθετικό. Ο τοπικός επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης της γκαλερί, δηλώνει πως δεν θα ήθελε η δημιουργική έξαρση την οποία ο ίδιος σήμερα στηρίζει, να εμποδιστεί στο όνομα θεωρητικών εξελίξεων που μπορεί ή μπορεί και να μη συμβούν.
Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή τη δημιουργική σκηνή προσφέρει σημαντικές δυνατότητες για ανερχόμενους καλλιτέχνες, καθώς και ότι σκοπεύει να εμπλέξει τον τοπικό πληθυσμό, όπως τα παιδιά, μετανάστες στην πλειοψηφία τους, προσφέροντάς τους δωρεάν μαθήματα τέχνης και θεάτρου. Μια ευρύτερη απόπειρα ελέγχου της τέχνης του δρόμου και του γκραφίτι, μέσα από τα πρόσφατα σχέδια εκκαθάρισης με υπέρμαχο τον δήμαρχο της Αθήνας Γιώργο Καμίνη, αποτελεί σημαντικότερη απειλή, η οποία ενδεχομένως να σημάνει και τον διαχωρισμό της τέχνης του δρόμου σε καλή και κακή, όπου κακή θα είναι το tagging/γκραφίτι. Παρ' όλ' αυτά, όλες αυτές οι διαδικασίες, οι οποίες θα περιμέναμε να συμβούν σε μια γραμμική εξέλιξη, παραμένουν απίθανες λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της Αθήνας. Μια πιθανότερη εκτίμηση είναι ότι η τέχνη του δρόμου θα εξακολουθήσει να αναπτύσσεται και να κερδίζει έδαφος ως εκείνη η δημιουργική έκφραση που επιτάσσει η εποχή μας.
Για τον συγγραφέα
Ο Niklas Karlsson έχει σπουδάσει art & design, media & cultural studies και digital media στο Η. Βασίλειο. Με έδρα του την Σουηδία, περνώντας αρκετό από τον χρόνο του ταξιδεύοντας στην Ευρώπη, ασχολείται κυρίως με το graphic design, την εικονογράφηση, την τέχνη του δρόμου, την υποστήριξη μουσικών tour και το art production στην Αθήνα. Είναι συνιδρυτής της διεθνούς καλλιτεχνικής και πολιτισμικής πρωτοβουλίας Holobiont Project Athens (www.holobiont.net).
More
Less
Experience
Years of experience: 15. Registered at ProZ.com: Mar 2019.
Get help on technical issues / improve my technical skills
Learn more about additional services I can provide my clients
Stay up to date on what is happening in the language industry
Help or teach others with what I have learned over the years
Buy or learn new work-related software
Improve my productivity
Bio
Over 10 years of translation experience in current affairs, international politics, law, and critical theory. Dedicated to detail, keen researcher and perpetual learner of language skills. Experienced interpreter and intercultural mediator for asylum seekers and refugees. An enthusiast of multi-culturalism. I approach my work as essentially facilitating communications between people across the globe.
Expertise