This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Expertise
Specializes in:
Medical: Pharmaceuticals
Medical: Health Care
Medical (general)
Psychology
Law: Contract(s)
Law (general)
Economics
Linguistics
Management
Volunteer / Pro-bono work
Open to considering volunteer work for registered non-profit organizations
Rates
Portfolio
Sample translations submitted: 2
English to Greek: A New Mitochondrial Disease Associated with Mitochondrial DNA Heteroplasmy General field: Medical Detailed field: Medical (general)
Source text - English Summary
A variable combination of developmental delay, retinitis pigmentosa, dementia, seizures, ataxia, proximal neurogenic muscle weakness, and sensory neuropathy occurred in four members of a family and was maternally transmitted. There was no histochemical evidence of mitochondrial myopathy. Blood and muscle from the patients contained two populations of mitochondrial DNA, one of which had a previously unreported restriction site for AvaI. Sequence analysis showed that this was due to a point mutation at nucleotide 8993, resulting in an amino acid change from a highly conserved leucine to arginine in subunit 6 of mitochondrial H+-ATPase. There was some correlation between clinical severity and the amount of mutant mitQchondrial DNA in the patients; this was present in only small quantities in the blood of healthy elderly relatives in the same maternal line.
Introduction
Human mitochondrial DNA (mtDNA) is a closed circular molecule 16,569 bp in length which is exclusively maternally inherited (Giles et al. 1980). The mitochondrial genome encodes two rRNAs, 22 tRNAs, and 13 polypeptides of the respiratory chain and energytransducing system; seven subunits of complex I (NADH CoQ reductase), apocytochrome b; cytochrome oxidase subunits I, II, and III; and ATPase subunits 6 and 8 (Yatscoff et al. 1978; Chomyn et al. 1985a, 1985b). Defects of the mitochondrial genome have recently been identified in association with human disease, in mitochondrial myopathies and in Leber optic atrophy, both of which may exhibit maternal inheritance. Substantial deletions of a proportion of muscle mtDNAs have been demonstrated in 30%-40% of cases of mitochondrial myopathy (Holt et al. 1988a, 1988b; Zeviani et al. 1988; Moraes et al. 1989), and two patients with tandem duplications of one population of mtDNAs from leukocytes have subsequently been reported (Poulton et al. 1989). In both these instances, there was heteroplasmy- i.e., two different populations of mtDNA- within tissues. More recently, Wallace et al. (1988) observed a homoplasmic point mutation at position 11778 in mtDNA from all maternally related individuals in nine of 11 families with Leber optic atrophy. The present paper reports a maternally inherited neurologic disease with some clinical features similar to those found in cases of mitochondrial myopathy, but this diagnosis was not confirmed histologically (Petty et al. 1986). All affected individuals had mtDNA heteroplasmy, a mixture of normal mtDNA, and a population containing a nucleotide change at position 8993, in blood and muscle.
Patients and Methods
Patients
The pedigree of the family is shown in figure 1. The index case (case 1) was a 47-year-old female who developed night blindness at the age of 12 years and was diagnosed as having retinitis pigmentosa. She was almost blind by the age of 30 years. At the age of 24 years she had a generalized seizure and was treated with phenytoin. In her early thirties she suddenly noticed unsteadiness on walking, which subsequently progressed; there had been no evidence of anticonvulsant toxicity.
On examination she could just perceive light, and there were clumps of pigment in both retinae with bone spicule formation, typical of retinitis pigmentosa, and optic atrophy. Ocular movements were full, and there was no ptosis. There was no muscle weakness, but she had marked limb and gait ataxia. The ankle jerks were absent. Proprioception was mildly impaired at the toes, and pain appreciation was reduced in a stocking distribution. Hematologic and biochemical tests were normal, including creatine kinase and serum lactate concentrations. Electroencephalography (EEG) showed a low-amplitude record. Electromyography (EMG) was normal, as were motor-nerve conduction velocities (MNCV), but sensory action potentials (SAPs) were reduced in amplitude, indicating an axonal sensory neuropathy. Computerized tomography (CT) of the brain showed mild cerebral and cerebellar atrophy. Psychometry suggested cognitive deterioration, with a verbal IQ of 69. Quadriceps-muscle biopsy showed mild chronic partial denervation with collateral reinnervation. Sections stained by the Gomori trichrome method and for succinic dehydrogenase and cytochrome oxidase activity were normal. Electron microscopy showed occasional mitochondria with abnormal cristae, but there were no mitochondrial aggregates or paracrystalline inclusions.
The patient's sister, case 2, was asymptomatic at the age of 52 years but had a few clumps of retinal pigment and proximal muscle weakness. Her daughter, case 3, noticed reduced peripheral vision at the age of 25 years and was diagnosed as having retinitis pigmentosa. She was a poor athlete as a child. On examination at the age of 29 years she had retinitis pigmentosa with slightly constricted visual fields, mild proximal muscle weakness, extensor plantar responses, and mild gait ataxia. Serum lactate concentrations were normal. EMG showed an excess of short-duration spikey units but no clear evidence of myopathy. SAP amplitudes were at the lower end of the normal range, and NCVs were normal. Muscle biopsy was normal histochemically. In occasional fibers, electron microscopy showed small subsarcolemmal aggregations of mitochondria, some of which contained abnormal branching cristae. There were no paracrystalline inclusions.
Case 4 was delivered at term by cesarean section because of breech presentation. Fetal movements were reduced. She sat at the age of 13 mo and walked at the age of 24 mo. At the age of 28 mo she had an episode of fever, irritability, and lethargy and was generally unwell for 1 mo. She stopped walking for 5 mo. On examination at the age of 3 years, her height was 88 cm (fifth centile), her head circumference was 47 cm (third centile), and her weight was 11.5 kg (third centile). She only spoke single words. There was a pigmentary retinopathy. Tone was increased in the limbs, and the tendon reflexes were increased with extensor plantar responses. She had limb and gait ataxia. Serum lactate concentrations were normal. EEG showed an excess of irregular posterior slow components. There was cerebellar and brain-stem atrophy on CT scan. Electroretinogram showed small retinal responses. Muscle biopsy showed minor variation in fiber diameter, and fine lipid droplets were seen in type 1 fibers; there were no ragged red fibers, and activities of succinic dehydrogenase and cytochrome oxidase were normal. No abnormal mitochondria were seen on electron microscopy.
The parents of cases 1 and 2 both died at the age of 72 years and were apparently free of neurologic disease or visual problems. Cases 6-8, age 76-88, and the brother of case 3 (case 5), age 29 years, had no clinical evidence of neurologic or retinal disease.
Methods
DNA was extracted from 10 ml blood from each subject by standard techniques (Old 1986). DNA from muscle was extracted as described elsewhere (Holt et al. 1988a). Five-microgram samples were digested with 10 units each of 28 restriction endonucleases (Holt et al. 1988c) under conditions recommended by the manufacturers (Bethesda Research Laboratories and Northumbria Biologicals Limited), with the addition of BSA and spermidine. The digested DNA fragments were separated by horizontal agarose gel (0.8%-1.6%) electrophoresis for 16 h at 45 V and then transferred to nylon membrane (Hybond-N; Amersham, U.K.) by Southern blotting. Purified Hela cell mtDNA was oligolabeled (Feinberg and Vogelstein 1983) with 32p to a specific activity of >1 x 108 cpm/ pg. Prehybridization and hybridization were as recommended for Hybond-N. mtDNA fragments were visualized by autoradiography for 24-28 h at -70'C.
Densitometry was performed using an LKB Ultroscan densitometer. mtDNA in the region 8646-9199 was amplified by means of the polymerase chain-reaction (PCR) (Saiki et al. 1988), using thermostable Taq polymerase (PerkinElmer Cetus), primers CCGACTAATCACCACCCAAC (8648-8665) and TGTCGTGCAGGTAGAGGCTT (9180-9199), and a Hybaid Intelligent Heating Block. DNA was amplified in 36 three-step cycles: denaturation (91.60C, 80 s), annealing (560C, 100 s), and extension (71.5°C, 120 s). The amplified DNA was purified and concentrated twofold in Centricon 30 microconcentrators (Amicon). Ragged ends were filled using 1 unit Klenow (Northumbria Biologicals, Ltd) and 0.5 mM dNTPs (Pharmacia) at 37°C for 30 min. Blunt-ended ligation into SmaI-cut M13mpl8 was mediated by T4 DNA ligase (Amersham) at 17°C overnight. The ligation reaction was transformed into CaC12- treated Escherichia coliJM 109 cells, clear colonies were cultured, and single-stranded M13 was purified by polyethylene glycol precipitation. Clones were sequenced by the dideoxy method of Sanger et al. (1977) by using a Sequenase kit (USB) and alpha 35S-dATP (Amersham). Labeled oligonucleotides were resolved on polyacrylamide gels (8%) by elecrophoresis at 2,500 V (2-4 h).
Results
In all members of this family, digestion of leukocyte mtDNA with the restriction endonuclease AvaI resulted in an unusual pattern of fragments (fig. 1). Other digests suggested no variation from the published sequence of mtDNA (Anderson et al. 1981). Digestion with AvaI normally yields one large fragment of 14.4 kb and two small fragments, one each of 1.35 and 0.8 kb. Cases 1-3 were investigated in an earlier study (Holt et al. 1988c), and all showed two extra bands of approximately 10 and 4 kb, implying a restriction-site gain within the 14.4-kb fragment.
This was initially interpreted as a normal polymorphism with partial digestion. Double digestion with AvaI and PvuII cleaved the 10-kb fragment into two, one each of 6 and 4 kb, localizing the AvaI site gain to the ATPase 6 reading frame. Analysis of blood mtDNA from cases 4 and 8 and three distant maternal relatives (cases 5-7) indicated the presence of the additional 10- and 4-kb fragments, in very small amounts compared with the normal fragments in the last three (fig. 1 and table 1). Muscle from cases 1, 3, and 4 contained both populations of mtDNA, in proportions similar to those seen in blood. PCR using primers at 8648-8665 and 9180-9199 produced a single fragment (300-400 bp) of amplified DNA from blood and muscle in cases 1 and 4 and in two control subjects. This was cleaved by AvaI in samples from both patients but not in those from controls. Analysis of the sequence 8665-9180 (Anderson et al. 1981) identified four potential sites-8784, 8900, 8993, and 9062- at which a single base change could generate an AvaI recognition site. Sequencing of two clones from case 1 and of four clones from case 4 (all from muscle mtDNA) identified a thymine-to-guanine change at 8993 in all instances, creating the sequence CCCGGG recognized by AvaI. This sequence includes the recognition site of HpaII. As expected, digestion of the patients' PCR product with HpaII gave the same result as AvaI. None of the other potential AvaI sites could have resulted in an accompanying HpaII site gain. The base substitution at position 8993 observed here leads to an amino acid change from hydrophobic leucine to hydrophilic arginine at position 156 in subunit 6 of mitochondrial H+-ATPase. This leucine codon is conserved in bovine, mouse, sea urchin, Xenopus laevis, and Drosophila mtDNAs (table 2; Bibb et al. 1981; Anderson et al. 1982; Jacobs et al. 1988).
Discussion
The patients reported here exhibited a variable neurologic syndrome comprising typical retinitis pigmentosa, ataxia, seizures, dementia, proximal neurogenic muscle weakness, sensory neuropathy, and developmental delay. Although all of these features may be observed in cases of morphologically defined mitochondrial myopathy (DiMauro et al. 1985; Petty et al. 1986), classical retinitis pigmentosa with bone spicule formation, as opposed to a salt-and-pepper retinopathy, is very unusual (Mullie et al. 1985), and muscle weakness is nearly always myopathic in origin, as opposed to neurogenic as was the case in case 1.
The presence of ragged red fibers in skeletal muscle is not essential for the diagnosis of mitochondrial myopathy, as these have been absent both in some cases (van Erwen et al. 1987) and in affected relatives of others (Rosing et al. 1985). Nevertheless, such patients have usually had symptoms and signs confined to the central nervous system, whereas two of the patients reported here had muscle weakness. The minor ultrastructural changes in the muscle of cases 1 and 3 were suggestive of mitochondrial dysfunction. The abnormality of the mitochondrial genome identified in this kindred is unique. Despite the fact that the patients do not appear to have mitochondrial myopathy as usually defined, there are a number of reasons for suspecting that the mtDNA abnormality is related to their disease. Although the pedigree is small, inheritance appears to be maternal. There was a correlation between the amount of mutant mtDNA and both the presence and severity of neurologic disease in affected members of this kindred. The mutation at position 8993 observed here has not been reported in over 600 normal subjects from a wide range of racial backgrounds whose mtDNAs were studied for polymorphisms with HpaII (Bonne-Tamir et al. 1986; Brega et al. 1986a, 1986b; Horai and Matsunuga 1986; Cann et al. 1987; Holt et al. 1988c). This mutation results in a substitution of a hydrophilic amino acid for the normal hydrophobic leucine which is highly conserved in subunit 6 of ATPase in other species.
This leucine normally occurs in a consistently hydrophobic region of the polypeptide (table 2), and therefore the substitution might be expected to affect the structure and function of the enzyme in these patients. Polarographic studies of muscle mitochondria were not performed.
The presence of two populations of mtDNA (heteroplasmy), one normal and one mutant, in this maternal lineage is also of interest. It is not surprising that all six clones sequenced demonstrated the 8993 mutation, given that the mutant mtDNA was present in such high proportions in cases 1 and 4. mtDNA heteroplasmy has never been described in control subjects (Horai et al. 1984; Horai and Matsunuga 1986; Cann et al. 1987; Holt et al. 1988c), despite the high mtDNA mutation rate which implies a need for heteroplasmy during the transition from one genotype to another. Hauswirth and Laipis (1982) demonstrated heteroplasmy in a single maternal line of Holstein cows. They later suggested that mtDNA could switch completely from one genotype to another in a single generation if the number of mtDNAs is greatly reduced at some point in oogenesis (Hauswirth and Laipis 1985). This would have to take place prior to mtDNA amplification in maturing ova (Clayton 1982).
The patients reported here represent the third example of mtDNA heteroplasmy associated with disease in man. We have previously observed a deleted population of muscle mtDNA in 40% of patients with mitochondrial myopathies (Holt et al. 198 8a, 1988b). Leber hereditary optic neuropathy, a maternally transmitted disease causing blindness, is often associated with an mtDNA mutation at position 11778 (Wallace et al. 1988). In a number of patients and their maternal relatives, we have observed a mixture of mutant and normal mtDNAs (Holt et al. 1989). These observations suggest that persistent heteroplasmy and deleterious mtDNA mutations are related in some way. It is probable that the rapid switch from one mtDNA type to another- a switch which seems to occur during the evolution of harmless, and possibly advantageous, polymorphisms-does not take place when mtDNA mutations are harmful, because of selection in favor of normal mtDNAs. Survival would be less likely if these mutations were homoplasmic.
Acknowledgments
We wish to thank Dr. P. Hudgson for permission to study case 1, Professor B. D. Lake for interpreting the muscle biopsy from case 4, Drs. E. M. Brett and M. Rossitor for allowing us to study case 4, Dr. D. N. Landon for the ultrastructural data on cases 1 and 3, Marjorie Ellison for technical assistance, and Dr. G. Attardi for providing the HeLa cell mtDNA. Financial support from the Brain Research Trust and the Muscular Dystrophy Group of Great Britain and Northern Ireland is gratefully acknowledged.
Translation - Greek Περίληψη
Ένας μεταβλητός συνδυασμός καθυστέρησης ανάπτυξης, χρωστίτιδας αμφιβληστροειδοπάθειας, άνοιας, επιληπτικών κρίσεων, αταξίας, κεντρικής νευρογενούς μυϊκής αδυναμίας και αισθητικής νευροπάθειας εμφανίστηκε σε τέσσερα μέλη μιας οικογένειας και μεταδόθηκε μητρικά. Δεν υπήρχαν ιστοχημικές ενδείξεις μιτοχονδριακής μυοπάθειας. Το αίμα και οι μύες από τους ασθενείς περιείχαν δύο πληθυσμούς μιτοχονδριακού DNA, εκ των οποίων το ένα είχε προηγουμένως μη αναφερθείσα περιοχή περιορισμού για AvaI. Η ανάλυση αλληλουχίας έδειξε ότι αυτό οφειλόταν σε σημειακή μετάλλαξη στο νουκλεοτίδιο 8993, με αποτέλεσμα την αλλαγή αμινοξέος από μια εξαιρετικά διατηρημένη λευκίνη σε αργινίνη στην υπομονάδα 6 της μιτοχονδριακής Η + -ΑΤΡάσης. Υπήρξε κάποια συσχέτιση μεταξύ της κλινικής σοβαρότητας και της ποσότητας του μεταλλαγμένου mitQchondrial DNA στους ασθενείς. αυτό υπήρχε μόνο σε μικρές ποσότητες στο αίμα υγειών ηλικιωμένων συγγενών στην ίδια μητρική γραμμή.
Εισαγωγή
Το ανθρώπινο μιτοχονδριακό ϋΝΑ (mtDNA) είναι ένα κλειστό κυκλικό μόριο μήκους 16.569 bp που κληρονομείται αποκλειστικά από τη μητέρα (Giles et al., 1980). Το μιτοχονδριακό γονιδίωμα κωδικοποιεί δύο rRNAs, 22 tRNAs και 13 πολυπεπτίδια της αναπνευστικής αλυσίδας και σύστημα μεταφοράς ενέργειας. επτά υπομονάδες του συμπλόκου Ι (NADH CoQ αναγωγάση), το ποτοκύτωμα b, υπομονάδες Ι, II και III της κυτοχρωμικής οξειδάσης. και υπομονάδες ΑΤΡάσης 6 και 8 (Yatscoff et αϊ., 1978, Chomyn et αϊ., 1985a, 1985b). Ελάττωμα του μιτοχονδριακού γονιδιώματος αναγνωρίστηκαν πρόσφατα σε συνδυασμό με την ανθρώπινη ασθένεια, σε μιτοχονδριακές μυοπάθειες και σε οπτική ατροφία Leber, και οι δύο από τις οποίες μπορεί να εμφανίζουν μητρική κληρονομικότητα. Σημαντικές διαγραφές μίας αναλογίας μυϊκών mtDNAs έχουν καταδειχθεί σε 30-40% των περιπτώσεων μιτοχονδριακής μυοπάθειας (Holt et al 1988a, 1988b · Zeviani et al., 1988 · Moraes et al., 1989) και δύο ασθενείς με αλληλοεπικαλύψεις ενός πληθυσμού mtDNA από λευκοκύτταρα έχουν αναφερθεί στη συνέχεια (Poulton et αϊ., 1989). Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, υπήρχε ετερόπλασμα- δηλ. Δύο διαφορετικοί πληθυσμοί mtDNA- μέσα στους ιστούς. Πιο πρόσφατα, Wallace et αϊ. (1988) παρατήρησε μια ομοπλασματική σημειακή μετάλλαξη στη θέση 11778 σε mtDNA. Η παρούσα εργασία αναφέρει μια κληρονομική νευρολογική νόσος που έχει κληρονομικές ιδιότητες με κάποια κλινικά χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά που απαντώνται σε περιπτώσεις μιτοχονδριακής μυοπάθειας, αλλά αυτή η διάγνωση δεν επιβεβαιώθηκε ιστολογικά (Petty et al., 1986). Όλα τα άτομα που είχαν προσβληθεί είχαν ετερόπλασμα mtDNA, ένα μείγμα φυσιολογικού mtDNA και έναν πληθυσμό που περιείχε αλλαγή νουκλεοτιδίου στη θέση 8993, στο αίμα και στους μυς.
Ασθενείς και Μέθοδοι
Ασθενείς
Η γενεαλογία της οικογένειας παρουσιάζεται στο σχήμα 1. Η περίπτωση δείκτη (περίπτωση 1) ήταν μια γυναίκα ηλικίας 47 ετών που ανέπτυξε νυχτερινή τύφλωση στην ηλικία των 12 ετών και διαγνώστηκε ότι έχει χρωστική ουσία αμφιβληστροειδοπάθειας. Ήταν σχεδόν τυφλή από την ηλικία των 30 ετών. Στην ηλικία των 24 ετών είχε γενικευμένη κρίση και υποβλήθηκε σε θεραπεία με φαινυτοΐνη. Στις αρχές της δεκαετίας του '30, ξαφνικά παρατηρούσε αστάθεια στο περπάτημα, το οποίο ακολούθως προχώρησε. δεν υπήρξαν ενδείξεις αντισπασμωδικής τοξικότητας.
Κατά την εξέταση, μπορούσε απλώς να αντιληφθεί το φως και υπήρχαν συσσωματώματα χρωστικής στους αμφιβληστροειδείς με σχηματισμό οστού, χαρακτηριστικό της αμφιβληστροειδοπάθειας και οπτικής ατροφίας. Οι οφθαλμικές κινήσεις ήταν πλήρεις και δεν υπήρχε πτώση. Δεν υπήρχε μυϊκή αδυναμία, αλλά είχε σημάδι άκρων και βηματοδόσπασμο. Οι αστράγαλοι απουσίαζαν. Η ιδιοπαράθεια ήταν ελαφρώς εξασθενημένη στα δάκτυλα των ποδιών και η ανατίμηση του πόνου μειώθηκε σε μια κατανομή αποθεμάτων. Οι αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις ήταν φυσιολογικές, συμπεριλαμβανομένων των συγκεντρώσεων της κρεατινικής κινάσης και του γαλακτικού ορού. Η ηλεκτροεγκεφαλογραφία (EEG) έδειξε ένα ρεκόρ χαμηλού πλάτους. Η ηλεκτρομυογραφία (EMG) ήταν φυσιολογική, όπως και οι ταχύτητες αγωγιμότητας του κινητικού νεύρου (MNCV), αλλά τα αισθητήρια δυναμικά δράσης (SAPs) μειώθηκαν σε πλάτος, υποδηλώνοντας μια νευραξία αισθητηριακής νευραξίας. Η ηλεκτρονική τομογραφία (CT) του εγκεφάλου έδειξε ήπια εγκεφαλική και παρεγκεφαλιδική ατροφία. Η ψυχομετρία πρότεινε τη γνωστική φθορά, με ένα προφορικό IQ 69. Η βιοψία των τετρακέφαλων μυών έδειξε ήπια χρόνια μερική απονεύρωση με επαναληπτική επανάληψη. Οι τομές που υποβλήθηκαν σε χρώση με τη μέθοδο τριμερούς Gomori και για τη δράση της ηλεκτρικής αφυδρογονάσης και της κυτοχρωμιδικής οξειδάσης ήταν φυσιολογικές. Η ηλεκτρονική μικροσκοπία έδειξε περιστασιακά μιτοχόνδρια με ανώμαλες κρυστάλλους, αλλά δεν υπήρχαν μιτοχονδριακά συσσωματώματα ή παρακρυσταλλικά εγκλείσματα.
Η αδελφή του ασθενούς, περίπτωση 2, ήταν ασυμπτωματική στην ηλικία των 52 ετών αλλά είχε μερικές συστάδες αμφιβληστροειδούς χρωστικής και εγγύς μυϊκή αδυναμία. Η κόρη της, περίπτωση 3, παρατήρησε μειωμένη περιφερειακή όραση στην ηλικία των 25 ετών και διαγνώστηκε ότι έχει χρωστική ουσία αμφιβληστροειδοπάθειας. Ήταν ένας κακός αθλητής ως παιδί. Κατά την εξέταση σε ηλικία 29 ετών είχε χρωστική ουσία αμφιβληστροειδοπάθειας με ελαφρώς συσφιγμένα οπτικά πεδία, ήπια κεντρική μυϊκή αδυναμία, εκτεταμένες πελματιακές αποκρίσεις και ήπια αταξία βάδισης. Οι συγκεντρώσεις γαλακτικού ορού ήταν φυσιολογικές. Το EMG έδειξε περίσσεια βραχυχρόνιων μονάδων spikey αλλά δεν υπήρχαν σαφείς ενδείξεις μυοπάθειας. Τα πλάτη SAP ήταν στο κατώτερο άκρο της κανονικής περιοχής και τα NCVs ήταν φυσιολογικά. Η βιοψία των μυών ήταν φυσιολογική ιστοχημικώς. Σε περιστασιακές ίνες, η ηλεκτρονική μικροσκοπία έδειξε μικρές συσσωματώσεις υποκαρδαλικού μιτοχόνδριου, μερικές από τις οποίες περιείχαν μη φυσιολογικές διακλαδώσεις. Δεν υπήρχαν παρακρυσταλικές εγκλείσεις.
Η υπόθεση 4 παραδόθηκε στο εξάμηνο με καισαρική τομή εξαιτίας της παρουσίασης του ισχίου. Οι εμβρυϊκές κινήσεις μειώθηκαν. Κάθισε σε ηλικία 13 μηνών και περπάτησε στην ηλικία των 24 μηνών. Στην ηλικία των 28 μηνών είχε ένα επεισόδιο πυρετού, ευερεθιστότητας και λήθαργου και γενικά δεν ήταν καλά για 1 μήνα. Σταμάτησε να περπατάει για 5 μήνες. Κατά την εξέταση σε ηλικία 3 ετών, το ύψος της ήταν 88 εκατοστά (πέμπτο εκατοστό), η περιφέρεια της κεφαλής της ήταν 47 εκατοστά (τρίτη εκατοστό) και το βάρος της ήταν 11,5 κιλά (τρίτη εκατοστό). Μίλησε μόνο μεμονωμένες λέξεις. Υπήρχε χρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια. Ο τόνος αυξήθηκε στα άκρα και τα αντανακλαστικά των τενόντων αυξήθηκαν με εκτεταμένες πελματικές αποκρίσεις. Είχε αταξία στο άκρο και στο βάδισμα. Οι συγκεντρώσεις γαλακτικού ορού ήταν φυσιολογικές. Το ΗΕΓ έδειξε περίσσεια ακανόνιστων οπίσθιων αργών συστατικών. Υπήρχε παρεγκεφαλιδική και εγκεφαλική ατροφία στο CT σάρωση. Το ηλεκτροεγκενονόγραμμα έδειξε μικρές αντιδράσεις αμφιβληστροειδούς. Η βιοψία των μυών παρουσίασε μικρές διακυμάνσεις στη διάμετρο των ινών και παρατηρήθηκαν λεπτές σταγόνες λιπιδίων στις ίνες τύπου 1. δεν υπήρχαν κόκκινες ίνες και οι δραστηριότητες της ηλεκτρικής αφυδρογονάσης και της οξειδάσης του κυτοχρώματος ήταν φυσιολογικές. Δεν παρατηρήθηκαν μη φυσιολογικά μιτοχόνδρια σε ηλεκτρονική μικροσκοπία.
Οι γονείς των περιπτώσεων 1 και 2 πέθαναν στην ηλικία των 72 ετών και ήταν προφανώς απαλλαγμένοι από νευρολογικές ασθένειες ή προβλήματα όρασης. Οι περιπτώσεις 6-8, ηλικία 76-88 ετών, και ο αδελφός της υποθέσεως 3 (περίπτωση 5), ηλικίας 29 ετών, δεν είχαν κλινικές ενδείξεις νευρολογικής ή αμφιβληστροειδικής νόσου.
Μέθοδοι
Το DNA εκχυλίστηκε από 10 ml αίματος από κάθε υποκείμενο με πρότυπες τεχνικές (Old 1986). Το DNA από τους μυς εξήχθη όπως περιγράφεται αλλού (Holt et αϊ. 1988α). Τα δείγματα των πέντε μικρογραμμαρίων υποβλήθηκαν σε πέψη με 10 μονάδες έκαστο των 28 περιοριστικών ενδονουκλεασών (Holt et31., 1988c) υπό συνθήκες που συνιστούσαν οι παρασκευαστές (Bethesda Research Laboratories και Northumbria Biologicals Limited) με την προσθήκη BSA και σπερμιδίνης. Τα θραύσματα ϋΝΑ που υπέστησαν πέψη διαχωρίστηκαν με ηλεκτροφόρηση οριζόντιας γέλης αγαρόζης (0,8% -1,6%) για 16 ώρες στους 45 V και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε μεμβράνη νάϋλον (Hybond-Ν · Amersham, U.K.) με κηλίδωση Southern. Καθαρισμένο mtDNA κυττάρου Hela ολίγο επισημάνθηκε (Feinberg και Vogelstein 1983) με 32ρ προς ειδική δραστικότητα> 1 χ 108 cpm / pg. Η προϋβριδίωση και η υβριδοποίηση ήταν όπως συνιστώνται για το Hybond-N. Τα θραύσματα mtDNA απεικονίστηκαν με αυτοραδιογραφία για 24-28 ώρες στους -70 ° C.
Η πυκνομετρία πραγματοποιήθηκε με τη χρήση ενός πυκνόμετρου LKB Ultroscan. Το mtDNA στην περιοχή 8646-9199 ενισχύθηκε μέσω της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) (Saiki κ.ά., 1988), χρησιμοποιώντας θερμοσταθερή Taq πολυμεράση (PerkinElmer Cetus), εκκινητές CCGACTAATCACCACCCAAC (8648-8665) και TGTCGTGCAGGTAGAGGCTT (9180-9199 ), και ένα Hybaid Intelligent Heating Block. Το DNA ενισχύθηκε σε 36 κύκλους τριών σταδίων: μετουσίωση (91,6 ° C, 80 s), ανόπτηση (560C, 100 s) και επέκταση (71,5 ° C, 120 s). Το ενισχυμένο ϋΝΑ καθαρίστηκε και συμπυκνώθηκε διπλά σε μικροενισχυτές Centricon 30 (Amicon). Τα οδοντωτά άκρα γεμίστηκαν χρησιμοποιώντας 1 μονάδα Klenow (Northumbria Biologicals, Ltd) και 0,5 mM dNTP (Pharmacia) στους 37 ° C για 30 λεπτά. Η αποδέσμευση με αμβλεία άκρο σε M13mpl8 κομμένη με Smal διαμεσολαβείται από Τ4 DNA λιγάση (Amersham) στους 17 ° C όλη τη νύχτα. Η αντίδραση απολίνωσης μετασχηματίστηκε σε κύτταρα Escherichia coliJM 109 που υποβλήθηκαν σε κατεργασία με CaC12, καλλιεργήθηκαν καθαρές αποικίες και μονόκλωνου Μ13 καθαρίστηκε με καθίζηση πολυαιθυλενογλυκόλης. Οι κλώνοι υποβλήθηκαν σε προσδιορισμό αλληλουχίας με την μέθοδο διδεοξυ του Sanger et αϊ. (1977) χρησιμοποιώντας ένα κιτ Sequenase (USB) και άλφα 35S-dATP (Amersham). Τα επισημασμένα ολιγονουκλεοτίδια διαχωρίστηκαν σε πηκτές πολυακρυλαμιδίου (8%) με ηλεκτροφόρηση σε 2.500 V (2-4 ώρες).
Αποτελέσματα
Σε όλα τα μέλη αυτής της οικογένειας, η πέψη του mtDNA των λευκοκυττάρων με την ενδονουκλεάση περιορισμού AvaI κατέληξε σε ένα ασυνήθιστο πρότυπο θραυσμάτων (σχήμα 1). Άλλα προϊόντα πέψης δεν πρότειναν παραλλαγή από τη δημοσιευμένη αλληλουχία του mtDNA (Anderson et al., 1981). Η πέψη με AvaI αποδίδει κανονικά ένα μεγάλο τεμάχιο 14,4 kb και δύο μικρά θραύσματα, το καθένα από τα 1,35 και 0,8 kb. Οι περιπτώσεις 1-3 ερευνήθηκαν σε μια προηγούμενη μελέτη (Holt et αϊ., 1988c), και όλες έδειξαν δύο επιπλέον ζώνες περίπου 10 και 4 kb, που υποδηλώνουν κέρδος θέσης περιορισμού εντός του θραύσματος 14,4kb.
Αυτό αρχικά ερμηνεύτηκε ως κανονικός πολυμορφισμός με μερική πέψη. Η διπλή πέψη με AvaI και PvuII διασπά το τεμάχιο των 10 kb σε δύο, το καθένα από 6 και 4 kb, εντοπίζοντας το κέρδος της θέσης AvaI στο πλαίσιο ανάγνωσης ΑΤΡάσης 6. Η ανάλυση του mtDNA του αίματος από τις περιπτώσεις 4 και 8 και των τριών μακρινών συγγενών της μητέρας (περιπτώσεις 5-7) έδειξε την παρουσία των επιπρόσθετων θραυσμάτων 10 και 4 kb, σε πολύ μικρές ποσότητες σε σύγκριση με τα κανονικά θραύσματα των τελευταίων τριών (εικ. 1 και πίνακας 1). Ο μυς από τις περιπτώσεις 1, 3 και 4 περιείχε και τους δύο πληθυσμούς mtDNA, σε αναλογίες παρόμοιες με εκείνες που παρατηρήθηκαν στο αίμα. Η PCR χρησιμοποιώντας εκκινητές στα 8648-8665 και 9180-9199 παρήγαγε ένα μοναδικό θραύσμα (300-400 bp) ενισχυμένου ϋΝΑ από αίμα και μυ στις περιπτώσεις 1 και 4 και σε δύο υποκείμενα ελέγχου. Αυτό διασπάστηκε με AvaI σε δείγματα και από τους δύο ασθενείς, αλλά όχι από εκείνους από τους μάρτυρες. Ανάλυση της αλληλουχίας 8665-9180 (Anderson et αϊ., 1981) ταυτοποίησε τέσσερις πιθανές θέσεις-8784, 8900, 8993 και 9062- στις οποίες μία αλλαγή βάσης μόνο θα μπορούσε να δημιουργήσει μία θέση αναγνώρισης AvaI. Η αλληλούχιση δύο κλώνων από την περίπτωση 1 και τεσσάρων κλώνων από την περίπτωση 4 (όλα από μυϊκό mtDNA) αναγνώρισε μια αλλαγή θυμίνης προς γουανίνη στο 8993 σε όλες τις περιπτώσεις, δημιουργώντας την ακολουθία CCCGGG αναγνωρισμένη από την AvaI. Αυτή η αλληλουχία περιλαμβάνει τη θέση αναγνώρισης της HpaII. Όπως αναμενόταν, η πέψη του προϊόντος PCR των ασθενών με HpaII έδωσε το ίδιο αποτέλεσμα με το AvaI. Καμία από τις άλλες πιθανές τοποθεσίες AvaI δεν θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα ένα συνοδευτικό κέρδος θέσης HpaII. Η υποκατάσταση βάσης στη θέση 8993 που παρατηρείται εδώ οδηγεί σε αλλαγή αμινοξέων από υδρόφοβη λευκίνη σε υδρόφιλη αργινίνη στη θέση 156 στην υπομονάδα 6 της μιτοχονδριακής Η + -ΑΤΡάσης. Αυτό το κωδικόνιο λευκίνης διατηρείται σε βόειο, ποντίκι, θαλάσσιο αχινοί, Xenopus laevis και Drosophila mtDNAs (πίνακας 2, Bibb κ.ά., 1981, Anderson κ.ά., 1982, Jacobs κ.ά., 1988).
Συζήτηση
Οι ασθενείς που αναφέρθηκαν εδώ παρουσίασαν μεταβλητό νευρολογικό σύνδρομο που περιλαμβάνει τυπική χρωστική ουσία αμφιβληστροειδίτιδας, αταξία, επιληπτικές κρίσεις, άνοια, κεντρική νευρογενή μυϊκή αδυναμία, αισθητική νευροπάθεια και αναπτυξιακή καθυστέρηση. Αν και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να παρατηρηθούν σε περιπτώσεις μορφολογικώς προσδιορισμένης μιτοχονδριακής μυοπάθειας (DiMauro et al., 1985, Petty et al., 1986), η κλασική αμφιβληστροειδίτιδα με σχηματισμό οστού, σε αντίθεση με αμφιβληστροειδοπάθεια αλατιού και πιπέρι, είναι πολύ (Mullie et al., 1985) και η μυϊκή αδυναμία είναι σχεδόν πάντοτε μυοπαθητική, σε αντίθεση με τις νευρογενείς, όπως συνέβαινε στην περίπτωση 1.
Η παρουσία ριπών κόκκινων ινών στους σκελετικούς μύες δεν είναι απαραίτητη για τη διάγνωση της μιτοχονδριακής μυοπάθειας, καθώς αυτές απουσιάζουν και σε ορισμένες περιπτώσεις (van Erwen et al., 1987) και στους σχετικούς συγγενείς άλλων (Rosing et al., 1985). Παρόλα αυτά, αυτοί οι ασθενείς συνήθως είχαν συμπτώματα και σημεία που περιορίζονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα, ενώ δύο από τους ασθενείς που αναφέρθηκαν εδώ είχαν μυϊκή αδυναμία. Οι ελάσσονες υπερδομικές μεταβολές στον μυ των περιπτώσεων 1 και 3 υποδηλώνουν μιτοχονδριακή δυσλειτουργία. Η ανωμαλία του μιτοχονδριακού γονιδιώματος που προσδιορίζεται σε αυτό το είδος είναι μοναδική. Παρά το γεγονός ότι οι ασθενείς δεν φαίνεται να έχουν μιτοχονδριακή μυοπάθεια όπως συνήθως ορίζεται, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους υποπτεύεται ότι η ανωμαλία του mtDNA σχετίζεται με τη νόσο τους. Αν και η γενεαλογία είναι μικρή, η κληρονομικότητα φαίνεται να είναι μητρική. Υπήρχε μια συσχέτιση μεταξύ της ποσότητας του μεταλλαγμένου mtDNA και τόσο της παρουσίας όσο και της σοβαρότητας της νευρολογικής νόσου στα επηρεαζόμενα μέλη αυτής της οικογένειας. Η μετάλλαξη στη θέση 8993 που παρατηρείται εδώ δεν έχει αναφερθεί σε πάνω από 600 φυσιολογικά άτομα από ένα ευρύ φάσμα φυλετικών υποβάθρων των οποίων τα mtDNAs μελετήθηκαν για πολυμορφισμούς με HpaII (Bonne-Tamir κ.ά., 1986, Brega κ.ά., 1986a, 1986b, Horai και Matsunuga 1986, Cann et αϊ 1987, Holt et αϊ., 1988c). Αυτή η μετάλλαξη καταλήγει σε υποκατάσταση ενός υδρόφιλου αμινοξέος για την κανονική υδρόφοβη λευκίνη που είναι εξαιρετικά συντηρημένη στην υπομονάδα 6 της ΑΤΡάσης σε άλλα είδη.
Αυτή η λευκίνη παρουσιάζεται κανονικά σε μια σταθερά υδρόφοβη περιοχή του πολυπεπτιδίου (πίνακας 2) και επομένως η υποκατάσταση μπορεί να αναμένεται να επηρεάσει τη δομή και τη λειτουργία του ενζύμου σε αυτούς τους ασθενείς. Δεν πραγματοποιήθηκαν πολογραφικές μελέτες των μιτοχονδρίων μυών.
Η παρουσία δύο πληθυσμών του mtDNA (ετεροπολλαπλασιασμού), ενός φυσιολογικού και ενός μεταλλαγμένου, σε αυτή τη μητρική καταγωγή είναι επίσης ενδιαφέρον. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι και οι έξι κλώνοι που προσδιορίστηκαν ως προς την αλληλουχία έδειξαν τη μετάλλαξη 8993, δεδομένου ότι το μεταλλαγμένο mtDNA υπήρχε σε τόσο υψηλές αναλογίες στις περιπτώσεις 1 και 4. Η ετερόπλασμα mtDNA δεν έχει ποτέ περιγραφεί σε υποκείμενα ελέγχου (Horai et al., 1984 Horai and Matsunuga 1986, Cann κ.ά., 1987, Holt et al., 1988c), παρά το υψηλό ποσοστό μετάλλαξης mtDNA που υποδηλώνει την ανάγκη για ετερόπλασμα κατά την μετάβαση από έναν γονότυπο σε άλλο. Οι Hauswirth και Laipis (1982) έδειξαν ετερόπλασμα σε μία μητρική σειρά αγελάδων Holstein. Αργότερα πρότειναν ότι το mtDNA θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς από έναν γονότυπο σε άλλο σε μία μόνο γενιά αν ο αριθμός των mtDNA μειώθηκε σημαντικά σε κάποιο σημείο της ογκογένεσης (Hauswirth and Laipis 1985). Αυτό θα έπρεπε να λάβει χώρα πριν από την ενίσχυση του mtDNA στα ωάρια ωρίμανσης (Clayton 1982).
Οι ασθενείς που αναφέρθηκαν εδώ αντιπροσωπεύουν το τρίτο παράδειγμα ετερόπλασμα mtDNA που σχετίζεται με ασθένεια στον άνθρωπο. Έχουμε παρατηρήσει προηγουμένως έναν διαγραμμένο πληθυσμό μυϊκού mtDNA στο 40% των ασθενών με μιτοχονδριακές μυοπάθειες (Holt et al., 198 8a, 1988b). Η κληρονομική οπτική νευροπάθεια Leber, μια νόσος μεταδιδόμενη στη μητέρα που προκαλεί τύφλωση, συσχετίζεται συχνά με μια μετάλλαξη mtDNA στη θέση 11778 (Wallace κ.ά., 1988). Σε διάφορους ασθενείς και τους συγγενείς μητέρες τους, παρατηρήσαμε ένα μείγμα μεταλλαγμένων και φυσιολογικών mtDNAs (Holt et al., 1989). Αυτές οι παρατηρήσεις υποδεικνύουν ότι οι επίμονες ετεροπλασμικές και οι επιβλαβείς μεταλλάξεις mtDNA σχετίζονται με κάποιο τρόπο. Είναι πιθανό ότι ο γρήγορος μετασχηματισμός από έναν τύπο mtDNA σε έναν άλλο - ένας διακόπτης που φαίνεται να συμβαίνει κατά την εξέλιξη αβλαβών και πιθανώς πλεονεκτικών πολυμορφισμών - δεν λαμβάνει χώρα όταν οι μεταλλάξεις mtDNA είναι επιβλαβείς, λόγω της επιλογής υπέρ των κανονικών mtDNAs . Η επιβίωση θα ήταν λιγότερο πιθανή εάν οι μεταλλάξεις αυτές ήταν ομοιοπλαστικές.
Ευχαριστίες
Επιθυμούμε να ευχαριστήσουμε τον Δρ Π. Hudgson για την άδεια να μελετήσει την περίπτωση 1, καθηγητή B. D. Lake για την ερμηνεία της μυϊκής βιοψίας από την περίπτωση 4, Δρ. E. Μ. Brett και M. Rossitor για να μας επιτρέψουν να μελετήσουμε την υπόθεση 4, Δρ. Ν. Landon για τα υπερδομικά δεδομένα για τις περιπτώσεις 1 και 3, Marjorie Ellison για τεχνική βοήθεια, και ο Δρ Γ. Attardi για την παροχή του mtDNA κυττάρου HeLa. Η οικονομική υποστήριξη από το Trust Research Brain και την Ομάδα Μυϊκής Δυστροφίας της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας είναι ευγνώμονες.
English to Greek: The financial market crisis, uncertainty and policy responses General field: Bus/Financial Detailed field: Economics
Source text - English Political responses from central banks
The answers vary between central banks, depending on the conditions of the domestic and credit markets as well as their specific institutional frameworks. However, in general, central bank responses were mainly in the following categories
of interventions:
• Active liquidity management: central banks acted to maintain short-term money market interest rates in line with their policy interest rates (or targets) through active reserve management, responding flexibly to changes in stock demand.
• Strengthen liquidity supply: central banks sought to ease pressure on wider financing markets through a combination of measures, such as increased long-term capital supply, expansion of collateral have access to secured lending. In some cases, central banks have also lent to non-depository banks and non-bank financial institutions.
• Market support: some central banks have introduced securities lending
facilities to improve the functioning of interbank repurchase markets.
• Increased cooperation: central banks have increased their cooperation efforts both through enhanced communication and collective market monitoring, as well as through coordinated actions to provide both overnight funds and long-term funds.
• Emergency liquidity assistance: in a fortunately limited number of episodes, central banks helped their domestic governments provide emergency liquidity assistance to institutions under stress.
In addition, several central banks - including external trade lending (ECB) - have also adjusted their monetary policy stance to take account of the impact of financial market turmoil on inflation.
and real activity.
In particular, to address changes in forecast price stability in the euro area, the ECB announced on October 8 a reduction of 50 basis points (to 3.75%) in its key interest rate - the interest rate on the main refinancing operation - coordination with five other major central banks. A further reduction of 50 basis points (to 3.25%) was decided on 6 November with a view to further reducing the risks to price stability over policy-related horizons, at a time when demand is weakening and intensifying and expanding. market turmoil entails the realization of some downside risks to economic growth.
Eurosystem responses
Having briefly mentioned the adjustment to the monetary policy stance in the euro area, let me now discuss how the Eurosystem has responded through operational measures to the challenges posed by the turmoil in the financial markets.
As a starting point, it is worth recalling three key features of the Eurosystem operational framework that have played a role in shaping the response to the turmoil in the euro area. The Eurosystem: (1) provides access to central bank liquidity to a wide range of counterparties, (2) receives a fairly wide range of private and public collateral in all types of lending operations; and (3) conducts relatively large open market activities. These characteristics of the operational framework have allowed the Eurosystem to resort to one
more active liquidity management in order to achieve two goals:
1. Maintain very short-term money market interest rates in line with the chosen policy rate, thus achieving the desired monetary policy stance; and
2. to ensure the smooth operation of the market, thus helping to maintain financial stability.
In particular, since the outbreak of the unrest in August 2007, the Eurosystem has been adjusting the distribution of liquidity in euros delivered during the maintenance period by pre-supplying the liquidity supply at the beginning of the period and reducing it later in the maintenance period. In addition, it significantly increased the amount of refinancing provided through longer-term refinancing operations in order to normalize terms in the money market. In order to keep the total amount of outstanding refinancing unchanged, the net amount of liquidity granted through short-term refinancing operations was reduced accordingly.
Translation - Greek Πολιτικές απαντήσεις από τις κεντρικές τράπεζες
Οι απαντήσεις ποικίλλουν μεταξύ των κεντρικών τραπεζών, ανάλογα με τις συνθήκες των εγχώριων και των πιστωτικών αγορών καθώς και με τα ειδικά θεσμικά τους πλαίσια. Ωστόσο, γενικά, οι απαντήσεις των κεντρικών τραπεζών αποτελούσαν κατά κύριο λόγο τις ακόλουθες κατηγορίες
των παρεμβάσεων:
• Ενεργή διαχείριση ρευστότητας: οι κεντρικές τράπεζες ενήργησαν για τη διατήρηση των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων της χρηματαγοράς σύμφωνα με τα επιτόκια (ή τους στόχους) της πολιτικής τους μέσω της ενεργού διαχείρισης των αποθεματικών, ανταποκρινόμενης με ευελιξία στις μεταβολές της ζήτησης αποθεμάτων.
• Ενίσχυση της παροχής ρευστότητας: οι κεντρικές τράπεζες προσπάθησαν να ελαφρύνουν τις πιέσεις στις ευρύτερες αγορές χρηματοδότησης μέσω ενός συνδυασμού μέτρων, όπως η αυξημένη προσφορά μακροπρόθεσμων κεφαλαίων, η επέκταση των ασφαλειών που έγιναν αποδεκτές στις δανειοδοτικές πράξεις και η διεύρυνση του φάσματος τους αντισυμβαλλομένους που ενδέχεται να έχουν πρόσβαση σε δανεισμό με εξασφάλιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι κεντρικές τράπεζες έχουν επίσης χορηγήσει πίστωση σε μη καταθετικές τράπεζες και σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εκτός των τραπεζών.
• Υποστήριξη της εμπορικής δραστηριότητας της αγοράς: ορισμένες κεντρικές τράπεζες καθιέρωσαν δανεισμό τίτλων
διευκολύνσεις για τη βελτίωση της λειτουργίας των διατραπεζικών αγορών επαναγοράς.
• Αυξημένη συνεργασία: οι κεντρικές τράπεζες έχουν αυξήσει τις προσπάθειες συνεργασίας τους τόσο μέσω της ενισχυμένης επικοινωνίας και της συλλογικής παρακολούθησης της αγοράς, όσο και μέσω συντονισμένων ενεργειών για την παροχή τόσο κονδυλίων μιας ημέρας όσο και μακροπρόθεσμων κεφαλαίων.
• Βοήθεια για επείγουσα ρευστότητα: σε ένα ευτυχώς περιορισμένο αριθμό επεισοδίων, οι κεντρικές τράπεζες βοήθησαν τις εγχώριες κυβερνήσεις τους να παράσχουν βοήθεια έκτακτης ρευστότητας σε ιδρύματα υπό άγχος.
Επιπλέον, αρκετές κεντρικές τράπεζες – συμπεριλαμβανομένου του εξωτερικού εμπορικού δανεισμού (ECB) - έχουν επίσης προσαρμόσει τη στάση της νομισματικής πολιτικής τους ώστε να λαμβάνουν υπόψη τον αντίκτυπο των ταραχών της χρηματοπιστωτικής αγοράς στον πληθωρισμό
και πραγματική δραστηριότητα.
Συγκεκριμένα, για να αντιμετωπίσει τις μεταβολές της σταθερότητας των τιμών των προβλέψεων στη ζώνη του ευρώ, η ECB ανακοίνωσε στις 8 Οκτωβρίου μείωση κατά 50 μονάδες βάσης (σε 3,75%) στο βασικό της επιτόκιο - το επιτόκιο της κύριας πράξης αναχρηματοδότησης - κινείται σε συντονισμό με πέντε άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες. Μία περαιτέρω μείωση κατά 50 μονάδες βάσης (σε 3,25%) αποφασίστηκε στις 6 Νοεμβρίου ενόψει της περαιτέρω μείωσης των κινδύνων για τη σταθερότητα των τιμών στους ορίζοντες που σχετίζονται με την πολιτική, σε μια εποχή που η εξασθένιση της ζήτησης και η εντατικοποίηση και διεύρυνση της αναταραχής στην αγορά συνεπάγεται την υλοποίηση κάποιων καθοδικών κινδύνων για την οικονομική ανάπτυξη.
Απαντήσεις του Ευρωσυστήματος
Έχοντας αναφέρει σύντομα την προσαρμογή στη στάση της νομισματικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ, επιτρέψτε μου τώρα να συζητήσω πώς το Ευρωσύστημα ανταποκρίθηκε μέσω επιχειρησιακών μέτρων στις προκλήσεις που προέκυψαν από την αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ως αφετηρία, αξίζει να υπενθυμίσουμε τρία βασικά χαρακτηριστικά του επιχειρησιακού πλαισίου του Ευρωσυστήματος που διαδραμάτισαν ρόλο στη διαμόρφωση της αντίδρασης στην αναταραχή στη ζώνη του ευρώ. Το Ευρωσύστημα: (1) παρέχει πρόσβαση σε ρευστότητα κεντρικής τράπεζας σε ένα ευρύ φάσμα αντισυμβαλλομένων, (2) δέχεται ένα αρκετά ευρύ φάσμα ιδιωτικών και δημόσιων εξασφαλίσεων σε όλες τις κατηγορίες δανειοδοτικών πράξεων · και (3) διεξάγει δραστηριότητες ανοικτής αγοράς σε σχετικά μεγάλη κλίμακα. Αυτά τα χαρακτηριστικά του επιχειρησιακού πλαισίου επέτρεψαν στο Ευρωσύστημα να καταφύγει σε ένα
πιο δραστήρια διαχείριση της ρευστότητας προκειμένου να επιτευχθούν δύο στόχοι:
1. Να διατηρήσουν τα πολύ βραχυπρόθεσμα επιτόκια της αγοράς χρήματος σύμφωνα με το επιλεγμένο επιτόκιο πολιτικής, επιτυγχάνοντας έτσι την επιθυμητή στάση νομισματικής πολιτικής και
2. να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία της αγοράς, συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Συγκεκριμένα, από το ξέσπασμα της αναταραχής τον Αύγουστο του 2007, το Ευρωσύστημα αναπροσαρμόζει τη διανομή της ρευστότητας σε ευρώ που παραδόθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου τήρησης με προεφοδιασμό της προμήθειας ρευστότητας στην αρχή της περιόδου και μείωσης αργότερα περίοδο τήρησης. Επιπλέον, αύξησε σημαντικά το ποσό της αναχρηματοδότησης που παρέχεται μέσω πράξεων πιο μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης με σκοπό την εξομάλυνση των όρων στον όρο χρηματαγορά. Για να διατηρηθεί αμετάβλητο το συνολικό ποσό της εκκρεμούσας αναχρηματοδότησης, το καθαρό ποσό ρευστότητας που χορηγήθηκε μέσω βραχυπρόθεσμων πράξεων αναχρηματοδότησης μειώθηκε αναλόγως.
More
Less
Translation education
Bachelor's degree - Τμήμα Ξένων Γλωσσών Μετάφραση και Διερμηνείας
Experience
Years of experience: 6. Registered at ProZ.com: Jan 2021.
Portfolio