This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Services
Translation, Interpreting, Editing/proofreading, Website localization, Voiceover (dubbing), Subtitling, Training
Expertise
Specializes in:
Art, Arts & Crafts, Painting
Cooking / Culinary
Cinema, Film, TV, Drama
Poetry & Literature
Folklore
General / Conversation / Greetings / Letters
Linguistics
Also works in:
Esoteric practices
Food & Drink
Media / Multimedia
More
Less
Volunteer / Pro-bono work
Open to considering volunteer work for registered non-profit organizations
Rates
English to Greek - Standard rate: 0.08 EUR per word / 35 EUR per hour German to Greek - Standard rate: 0.08 EUR per word / 35 EUR per hour Greek to English - Standard rate: 0.08 EUR per word / 35 EUR per hour
Payment methods accepted
PayPal, Visa, Wire transfer
Portfolio
Sample translations submitted: 1
English to Greek: military text
Source text - English The Middle Ages were characterized by growing institutional sophistication, and nowhere was this more apparent than the craft of war. The image made familiar by Ferdinand Lot and Sir Charles Oman, of medieval warfare as featuring limited discipline, simple tactics, and no strategy at all, has given way to a growing appreciation of the complexity of military operations between the eighth and the sixteenth centuries.More and more medieval leaders are emerging from the shadows of romance as solid, competent captains. Even Richard the Lion-Hearted is now presented as a strategist comparable to Bernard Law Montgomery-a juxtaposition not necessarily favoring the latter! The parallel reflects the high cost of medieval armies relative to a given political system's mobilizable resources. Like the twentieth-century British marshal, no medieval commander could afford to lose men heedlessly. Large-scale battles were exceptional because of their risk-a risk enhanced by the high development of the science of fortification. An enemy defeated in the field was likely to escape decisive consequences by withdrawing behind defenses whose reduction involved massive expenses of time and effort.
Medieval warfare therefore tended towards a process of small-scale maneuvers, raids, and skirmishes based on regional networks of fortifications. This attritional model in turn highlighted the familiar limita–tions of feudal levies: short service and organizational entropy. Warfare had become too complex, too sophisticated, and too low-key to be sustained effectively by temporarily assembled bands of agonistic heroes. High levels of patience, cunning, and discipline were required to achieve even limited ends-not least to prevent operations from degenerating into mutual self-destruction through mutual plundering.
Tactical considerations reinforced strategic factors in making high demands on the solidarity and flexibility of field forces. Medieval commanders were by no means indifferent to the problems and opportunities posed by flanks. They were correspondingly concerned with being able to move formed bodies of men from place to place in a hurry. The risks of disorganized pursuit were also frequently demonstrated alike by Magyar and Muslim horsemen, Welsh and Prussian peasants.
Cohesion, in short, became an increasingly important element of medieval armed forces. Yet the techniques for achieving this cohesion have been relatively ignored by military historians more concerned with operational results. This essay proposes to examine the structure of medieval Europe's military systems - and the factors that held medieval armed forces together in battle and on campaign.
Medieval Europe was a society organized for war, whose focal point was the armored horseman, the knight. Expensive technical improve–ments in armor and in horse breeding, combined with the difficulty of mobilizing capital resources in a subsistence economy, set knights increasingly apart from other fighters. To the price of knightly equipment were added the costs, material and psychological, of knightly profes–sionalism. The horsemanship necessary to manage a stallion in battle; the ability to use sword, mace, or lance effectively, whether mounted or on foot - these skills reflected early training and a lifetime's practice. They were specialized enough to be essentially incompatible with the mundane concerns of earning a living.
Caste position reflected pride of craft. If heavy cavalry increasingly dominated the high-medieval military scene, this reflected its flexibility and adaptability as well as its social pretensions. The knight was not a berserker. Ideally, his belligerence was focused and controlled. He was master of himself as well as of his horse and arms. As early as the Carolingian era, armored horsemen could execute complex tactical maneuvers. They could fight effectively on foot as well as on horseback. Their successors demonstrated, from the marshes of Ireland to the forests of Prussia to the deserts of Outre-Mer, a significant ability to adjust their tactics to their opposition. This developing sophistication challenged traditional ways of organizing Western Europe's nobility for war. The patterns of military grouping among the German peoples, whose political organizations grew out of the Roman Empire, had been anthropological, based on tribal and clan affinities. Chieftains also increasingly tried to maintain bands of pledged warriors as a personal following, maintaining them from their own resources and the spoils of war. These Gefolgschaften increasingly formed the core of auxiliary and federate units in the late Roman army, blending personal oaths to their leader with institutional allegiance to the Empire.
The concept of fealty at two levels endured long after Western Europe's disappearance. But while bonds of blood and oath could generate social cohesion, linkages based on personal loyalty did not always guarantee enough solidarity and self-sacrifice to withstand the shock of a major battle, to say nothing of the stress of long-term campaigning. The situation was further complicated because an increasing number of men at arms did not belong to the feudality at all. In Spain and Italy, "commoner knights" were a major element of military strength by the eleventh century. In Germany the growth of the ministeriales, a class of servile administrators, put even unfree men into armor and on horseback. And everywhere the fully armed horseman was increasingly supplemented by a class of mounted "sergeants." These men, of less exalted birth and less complete equipment than the chivalry proper, often depended for their horses and armor on a wealthier patron or sponsor, whom they logically followed in the field.
Translation - Greek Ο Μεσαίωνας χαρακτηριζόταν από την ολοένα αυξανόμενη επιτήδευση των θεσμών και αυτό δεν ήταν τόσο εμφανές πουθενά αλλού, όσο στην τέχνη του πολέμου. Η εικόνα που έγινε οικεία από τους Ferdinand Lot και σερ Charles Oman, αυτή του μεσαιωνικού πολέμου που χαρακτηρίζεται από περιορισμένη πειθαρχεία, απλοϊκές τακτικές, και καμία απολύτως στρατηγική, έχει ανοίξει το δρόμο για την ολοένα αυξανόμενη εκτίμηση της πολυπλοκότητας των στρατηγικών επιχειρήσεων από τον 8ο ως τον 16ο αιώνα. Όλο και περισσότεροι αρχηγοί του Μεσαίωνα αναδύονται μέσα από τις σκιές των μυθιστορημάτων ως συμπαγείς, ικανοί κυβερνήτες. Ακόμα και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος παρουσιάζεται τώρα ως ένας στρατάρχης που μπορεί να συγκριθεί με τον Bernard Law Montgomery – μια αντιπαραβολή που δεν κολακεύει απαραίτητα των δεύτερο! Ο παραλληλισμός αντανακλά το υψηλό κόστος των μεσαιωνικών στρατών ως σχετικό με τις επιστρατεύσιμες πηγές ενός δεδομένου πολιτικού συστήματος. Όπως ο Βρετανός στρατάρχης του εικοστού αιώνα, έτσι και ο αρχιστράτηγος του Μεσαίωνα δεν είχε την πολυτέλεια να χάνει άντρες απρόσεχτα. Οι μάχες μεγάλου μεγέθους γινόταν κατ’ εξαίρεση λόγω του ρίσκου τους – ένα ρίσκο ενισχυμένο από την υψηλή ανάπτυξη της τέχνης της οχύρωσης. Ένας εχθρός ηττημένος στο πεδίο της μάχης ήταν πιθανό να αποφύγει αποφασιστικής σημασίας συνέπειες, αποσυρόμενος πίσω από άμυνες των οποίων η συρρίκνωση περιελάμβανε τεράστια αποθέματα κόπου και χρόνου.
Γι’ αυτό λοιπόν, ο μεσαιωνικός πόλεμος έτεινε προς την διαδικασία χειρισμών μικρής κλίμακας, επιδρομών, και αψιμαχιών, που βασίζονταν σε τοπικά δίκτυα οχυρώσεων. Αυτό το μοντέλο πολέμου φθοράς με τη σειρά του τόνιζε τους οικείους περιορισμούς των φεουδαρχικών φόρων – σύντομη υπηρεσία και οργανωτική εντροπή. Η τέχνη του πολέμου είχε γίνει υπερβολικά περίπλοκη, υπερβολικά εκλεπτυσμένη, και υπερβολικά χαμηλών τόνων ώστε να συντηρηθεί αποτελεσματικά από προσωρινά συγκεντρωμένες ομάδες αγωνιστικών ηρώων. Υψηλά επίπεδα υπομονής , πονηριάς, και πειθαρχίας ήταν απαραίτητα για να επιτευχθούν ακόμα και περιορισμένοι στόχοι – ακόμα και για να προληφθεί ο εκφυλισμός των επιχειρήσεων σε αμοιβαία αυτοκαταστροφή μέσω αμοιβαίων λεηλασιών.
Σκέψεις τακτικής ενίσχυαν στρατηγικούς παράγοντες να έχουν υψηλές απαιτήσεις για την αλληλεγγύη και την ευελιξία των δυνάμεων ξηράς. Οι αρχιστράτηγοι του Μεσαίωνα δεν ήταν σε καμία περίπτωση αδιάφοροι απέναντι στα προβλήματα και στις ευκαιρίες που προσφέρονταν από τις πλευρές. Αντιστοίχως, τους ενδιέφερε να μπορούν να μετακινούν σώματα σε σχηματισμό από μέρος σε μέρος γρήγορα. Τα ρίσκα των ανοργάνωτων αποστολών φαινόταν τόσο στους Μαγυάρους και τους Μουσουλμάνους ιππείς, όσο και στους Ουαλούς και Πρώσους χωρικούς. Η συνοχή, εν συντομία, έγινε ένα όλο και πιο σημαντικό στοιχείο των μεσαιωνικών ένοπλων δυνάμεων. Όμως οι τεχνικές για την απόκτηση αυτής της συνοχής έχουν σχετικά αγνοηθεί από τους στρατιωτικούς ιστορικούς που ασχολούνται περισσότερο με τα λειτουργικά αποτελέσματα. Αυτή η έκθεση προτείνει να εξετάσουμε τη δομή των Ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων του Μεσαίωνα – και τους παράγοντες που κρατούσαν τις μεσαιωνικές ένοπλες δυνάμεις ενωμένες στη μάχη και στην εκστρατεία.
Η μεσαιωνική Ευρώπη ήταν μια κοινωνία οργανωμένη για πόλεμο, του οποίου το επίκεντρο ήταν ο ένοπλος ιππέας, ο ιππότης. Ακριβές τεχνικές βελτίωσης της πανοπλίας και της εκτροφής αλόγων, συνδυασμένες με τη δυσκολία της επιστράτευσης πόρους κεφαλαίου σε μια συντηρητική οικονομία, ξεχώριζε ιδιαίτερα τους ιππότες από τους άλλους πολεμιστές. Στην τιμή του εξοπλισμού του ιππότη, προσθέτονταν τα κόστη, υλικά και ψυχολογικά, του ιπποτικού επαγγελματισμού. Η ιππική ικανότητα που ήταν απαραίτητη για να οδηγήσεις έναν επιβήτορα στη μάχη, η ικανότητα να χειριστείς το σπαθί, το σκήπτρο ή τη λόγχη αποτελεσματικά, είτε έφιππος είτε πεζός – αυτές οι επιδεξιότητες αντανακλούσαν εκπαίδευση από νωρίς και δια βίου εξάσκηση. Ήταν τόσο εξειδικευμένοι ώστε να είναι πρακτικά ασυμβίβαστοι με τους πεζούς προβληματισμούς της εξασφάλισης των προς το ζην. Η θέση τους στην κάστα αντανακλούσε την υπερηφάνεια της τέχνης. Αν το βαρύ ιππικό όλο και περισσότερο κυριαρχούσε στην ανώτερη στρατιωτική σκηνή του Μεσαίωνα, αυτό αντανακλούσε την ευελιξία και τη προσαρμοστικότητα του, όπως και τα κοινωνικά τους προνόμια. Ο ιππότης δεν ήταν ένας πολεμιστής που μαχόταν απερίσκεπτα. Ιδανικά, η πολεμική του ετοιμότητα ήταν εστιασμένη και ελεγχόμενη. Ήταν ο κυρίαρχος του εαυτού του, όπως και του ίππου του και των όπλων του. Από την εποχή του Καρλομάγνου, ένοπλοι ιππείς είχαν την ικανότητα να εκτελούν περίπλοκα γυμνάσια τακτικής. Μπορούσαν να πολεμούν το ίδιο αποτελεσματικά τόσο πεζοί όσο και έφιπποι. Οι διάδοχοι τους επιδείκνυαν, από τις εκστρατείες στην Ιρλανδία ως τα δάση της Πρωσίας και τις υπερπόντιες έρημους, μια σημαντική ικανότητα να προσαρμόζουν τις τακτικές τους ανάλογα με τους αντιπάλους του. Αυτή η αναπτυσσόμενη δεξιοτεχνία αμφισβητούσε τους παραδοσιακούς τρόπους πολεμικής οργάνωσης της αριστοκρατίας της Δυτικής Ευρώπης. Τα μοντέλα στρατιωτικής οργάνωσης των γερμανικών λαών, των οποίων τα πολιτικά συστήματα γεννήθηκαν μέσα από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ήταν ανθρωπολογικά, βασισμένα σε συγγένειες φυλών και γενών. Οι αρχηγοί των φυλών επίσης προσπαθούσαν όλο και περισσότερο να διατηρήσουν ομάδες ταγμένων πολεμιστών ως προσωπική κουστωδία, συντηρώντας τους από τους δικούς τους πόρους και τα λάφυρα του πολέμου. Αυτές οι ακολουθίες, όλο και περισσότερο αποτελούσαν τον πυρήνα των βοηθητικών και ομοσπονδιακών μονάδων του Ρωμαϊκού στρατού, συγχωνεύοντας προσωπικούς όρκους στον αρχηγό τους, με θεσμική υποταγή στην Αυτοκρατορία.
Αυτή η έννοια της αφοσίωσης σε δυο επίπεδα άντεξε για πολύ καιρό μετά την εξαφάνιση της Δυτικής Ευρώπης. Όμως, ενώ οι δεσμοί αίματος και οι όρκοι μπορούσαν να παράγουν κοινωνική συνοχή, συνδέσεις βασισμένες σε προσωπική αφοσίωση δεν εγγυούνταν πάντα αρκετή αλληλεγγύη και αυτοθυσία ώστε να αντέξουν το σοκ μιας μεγάλης μάχης, για να μην μιλήσουμε για το άγχος μια μακροχρόνιας εκστρατείας. Η κατάσταση περιπλεκόταν κι άλλο επειδή όλο και περισσότεροι στρατιώτες δεν άνηκαν καθόλου στη φεουδαρχία. Στην Ισπανία και την Ιταλία οι «κοινοί θνητοί-ιππότες» ήταν ένα βασικό στοιχείο της στρατιωτικής δύναμης κατά τον ενδέκατο αιώνα. Στη Γερμανία η αύξηση των υπηρεσιακών, μια τάξη των δουλοπρεπών διοικητικών υπαλλήλων, έκανε ακόμα και των ανελεύθερους άνδρες να μπουν στην πανοπλία και να ιππεύσουν. Και παντού οι πάνοπλοι ιππείς συμπληρώνονταν όλο και περισσότερο από μια τάξη έφιππων «στρατηγών.» Αυτοί οι άνδρες, κατώτερης καταγωγής και με όχι τόσο ολοκληρωμένο εξοπλισμό όσο οι σωστοί ιππότες, συχνά ήταν εξαρτημένοι για τα άλογα και τον εξοπλισμό τους από έναν πλουσιότερο ευεργέτη ή σπόνσορα, τον οποίο λογικά ακολουθούσαν στο πεδίο της μάχης.
More
Less
Translation education
Master's degree - Aristotle University of Thessaloniki
Experience
Years of experience: 16. Registered at ProZ.com: Oct 2007.
Freelance Subtitler, Zoo Digital
2016 - present Translation and Subtitling of various documentaries, ads and web
series.
Freelance Subtitler, Amara On Demand
2016-
Translation and Subtitling of various documentaries, ads and web
series.
Freelance Subtitler, SferaStudios
2015-
Translation and Subtitling of various documentaries, TV shows, and
movies.
Freelance Subtitler, Good Brothers Studios
Thessaloniki — 2014 - 2015
Translation and Subtitling of various movies, TV series, and
documentaries.
Freelance Subtitler, 16th Thessaloniki International LGBTQ Film
Festival
Thessaloniki —19 - 28 September 2014
Translation and Subtitling of various LGBTQ-themed films and
documentaries,, including the film that won the Public’s Award.
Expertise 