This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Dutch to English: Short Film review: MOMPELAAR General field: Art/Literary
Source text - Dutch
Je moet het zien om te geloven: 't Hof van Commerce-rapper Serge Buyse als de zich uitsluitend in zangerig gepiep uitdrukkende Mompelaar, die met het hemdje keurig in de broek en op witte Rucanors met velcro sluitingen door het Vlaamse platteland schuifelt. Het liefst droeg Mompelaar elke dag de trui van zijn moeder – die wordt zoals in veel Britse comedy door een man gespeeld- maar daarvoor wordt hij gestraft met oorvegen en Frans chanson. Op zijn eenzame wandelingen beleeft onze antiheld allerlei avonturen die tegelijk goor en ontroerend zijn.
Gids en roerganger van de schaapachtige locals is een overjaarse scoutsleider in korte broek ("Eila! Ben jij bij de groep?! Eila!!"), die wordt neergezet door Gunter Lamoot. Na Ex-Drummer zet de komiek opnieuw een erg extreme rol neer, maar deze keer in een minder nihilistische film. Want al vermengen scènes vol inktzwarte humor zich met afstotelijke beelden van uitwerpselen en ingewanden: Mompelaar heeft een ziel. Met Mozart, Beethoven en Wagner op de soundtrack wordt een surrealistisch non-verhaal gesponnen over het onvermijdelijk bestiale in de mens dat losbarst als er teveel regels zijn, als de omgeving je te weinig bewegingsruimte laat.
Geen probleem om een volle avond loos te maken met het opsommen van mogelijke referentiekaders. Een Svankmaiersfeertje, de erfenis van Houellebecq... . Een mooie verwijzing is ook Taxidermia, de langspeelfilm die in 2006 werd bekroond op het Europees Filmfestival Brussel en met een vergelijkbare mix van gore en humor inzoomt op de donkere kant van bloed en bodem. Die Hongaarse shocker zat vol brandende penissen, neukende zeugen en voedsel naar binnen schrokkende fatso's. Geen wonder dat hij dus heel wat kijkers afschrikt, maar wie verder wil dan die eerste, letterlijke betekenislaag -en genoeg bad taste heeft om hier ook humor in te zien, weet zich verzekerd van een wild filosofisch festijn. Mompelaars pleiade van verstikkendheden roept een zelfde gevoel op, maar doet dit nog eleganter –én grappiger.
Reken daarbij nog de setting, bossen en weiden die weelderig mooi zijn gefilmd door Nicolas Karakatsanis (zie ook het jongste werk van Michael R Roskam, Today is Friday en Jonas Govaerts, Of Cats and Women) en je snapt waarom dit de meest geschifte en meest geniale Vlaamse kortfilm is die we de laatste jaren te zien kregen.
Translation - English
Seeing is believing: ‘t Hof van Commerce rapper Serge Buyse as Mompelaar (=mutterer), a character who expresses himself exclusively by means of melodious squeaks and shuffles through the Flemish countryside wearing white Rucanor sneakers with Velcro closures, his shirt tucked neatly into his pants. Mompelaar would like nothing better than to wear his mother’s sweater every day, but he pays for this with cuffs on the ears and French chanson. Like in many British comedies, the mother is played by a man. On his lonely rambles, our antihero goes through all sorts of adventures which are both vile and moving at the same time.
The guide and helmsman of the sheepish locals is an overgrown Scout Leader in short pants (“Oi! Are you with the group?! Oi‼”), played by Gunter Lamoot. After his performance in Ex-Drummer, the comedian depicts another highly extreme character, but this time in a film which is not as nihilistic. As, although scenes packed with ink-black humour are mingled with repulsive images of faeces and intestines, Mompelaar does have a soul. With Mozart, Beethoven and Wagner featuring on the soundtrack, a surreal non-story about the inevitable bestial aspect of human nature is woven. An aspect which breaks out when there are too many rules, when your surroundings leave you with too little space to move.
We can fill an entire evening summing up possible frames of reference. A Svankmaier atmosphere, Houellebecq’s legacy, etc. Another nice reference is Taxidermia, the full-length film which was awarded a prize at the Brussels European Film Festival in 2006 and zooms in on the dark side of blood and soil with a similar mix of gore and humour. This Hungarian shocker was packed with burning penises, humping sows and fatsoes gorging themselves on food. No wonder that it puts off many viewers, but those who are willing to venture beyond that first, literal semantic layer –and have sufficient bad taste to see the joke of it, are rewarded with a wild philosophic feast. Mompelaar’s pleiad of suffocations conjures up a similar feeling, but in an even more refined manner –and funnier.
Add the setting to this, the woods and meadows which have been filmed in a lushly beautiful way by Nicolas Karakatsanis (see also the latest work of Michael R Roskam, Today is Friday and Jonas Govaerts, Of Cats and Women) and you will understand why this is the craziest and most ingenious short film we have come to see in recent years.
More
Less
Translation education
Master's degree - KULeuven
Experience
Years of experience: 26. Registered at ProZ.com: May 2013.
Expertise