szwedzki > polski: Söndagsmannen, Tomas Kanger
General field: Literatura/sztuka
Detailed field: Poezja i literatura | |
Tekst źródłowy - szwedzki
För länge sedan möttes vargen och renen för första gången. Vargen skrämdes av renens stora horn och mörka ögon.
”Vad ska du använda dina taggiga horn till?” frågade vargen.
”Ja, nog är dom taggiga”, svarade renen. ”Men jag har just fått liv och vet inte hur hornen ska användas.”
Men vargen kände sig fortfarande inte säker.
”Varför stirrar du på mig med dina stora svarta ögon?” sa han.
”Jag vill inte göra dig rädd så jag ska vända bort blicken”, sa renen.
Nu var det renens tur att fråga.
”Men vem är du? Skräcken får mig att skälva när jag ser dina gula tänder och ditt röda gap.”
När vargen hörde att renen vek undan och att han framkallade skräck hos henne, svängde han långsamt med svansen och morrade fram sitt svar: ”Akta dig för mig, för jag är mycket hungrig.”
Från den stunden har vargens makt varit större och renen varit dess villebråd. | Tłumaczenie pisemne - polski
Dawno, dawno temu wilk i renifer spotkali się po raz pierwszy. Wilka przeraziły wielkie rogi i ciemne oczy łani renifera.
– Po co ci takie kolczaste rogi? – spytał wilk.
– Tak, rzeczywiście są kolczaste – odparła łania. – Ale ja dopiero co pojawiłam się na tym świecie i nie wiem, do czego służą.
Lecz wilk nadal czuł się niepewnie.
– Dlaczego wpatrujesz się we mnie tymi wielkimi, czarnymi oczyma? – zapytał.
– Nie chcę cię wystraszyć, więc odwrócę wzrok – odpowiedziała łania.
Teraz przyszła kolej na pytania renifera.
– Kim ty jesteś? Drżę z trwogi, patrząc na twoje żółte zębiska i czerwoną gardziel.
Kiedy wilk zrozumiał, że łania również się go obawia, machnął z wolna ogonem i zawarczał w odpowiedzi:
– Strzeż się mnie, jestem bardzo głodny.
Od tej chwili wilk zyskał władzę, a renifer stał się jego zwierzyną.
|
szwedzki > polski: Gränslandet, Tomas Kanger
General field: Literatura/sztuka
Detailed field: Poezja i literatura | |
Tekst źródłowy - szwedzki
På femhundra meters höjd frös en mikroskopisk droppe av vatten till is i ett nimbostratus. Iskristallen stötte mot fler vattendroppar som genast frös fast vid kontakten. Den växte och föll sedan genom molnet. Långsamt singlade flingan mot jorden.
Strax innan den nådde marken klev Elina Wiik ut ur porten på Lidmansvägen i Västerås. Det var den 23 mars 2005, onsdagen i påskveckan, klockan var kvart i åtta på morgonen och himlen hade ljusnat. Snöflingan fastnade på hennes underläpp, där den smälte mot huden och åter blev en vattendroppe. Elina slickade av den med tungan, och på så sätt kom en liten bit av molnet att följa henne nedför Oxbacken på väg mot polishuset. När Elina kom fram till ingången stannade hon, till synes utan anledning. Hon stod kvar medan sekunderna gick. | Tłumaczenie pisemne - polski
Na wysokości pięciuset metrów nad ziemią mikroskopijna kropelka wody przemieniła się w lód, przelatując przez nimbostratusa. Kryształek lodu zderzył się z innymi kroplami, które natychmiast do niego przymarzły. Leciał przez chmurę, coraz bardziej się powiększając. Potem, już jako śnieżynka, powoli szybował w dół.
Płatek zbliżał się do ziemi, gdy Elina Wiik wyszła z bramy kamienicy na Lidmansvägen w Västerås. Był 23 marca 2005 roku, środa przed Wielkanocą, ósma rano, niebo właśnie się przejaśniło. Śnieżynka spadła jej na dolną wargę, a roztapiając się, znów stała się kropelką wody. Elina zlizała ją i w ten sposób maleńki kawałek chmury mógł jej towarzyszyć w drodze przez Oxbacken do komendy policji. Zatrzymała się przed wejściem, na pozór bez powodu. Stała nieruchomo, sekundy mijały. |
Znajomość dziedzin