Jan 16, 2004 21:55
20 yrs ago
angielski term
Pytanie konkursowe XVII/4
angielski > polski
Literatura/sztuka
Yet in my earthly soul a single earthly thought stood out like a piercing flame — and how jealously, how harshly did I guard it against the breath of gigantic beauty that surrounded me…
Proposed translations
(polski)
4 +1 | odpowiedź XVII/4 | leff |
5 | Nabokov | Monika Pilecka |
4 | 12/4 | Ewa Nowicka |
3 | XVII/4 | lim0nka |
2 | XVII/4 | Agnieszka Hayward (X) |
Proposed translations
+1
3 godz.
Selected
odpowiedź XVII/4
Ale w mej ziemskiej duszy, jak przeszywający jęzor ognia tkwiła jedna ziemska myśl. I jakże zazdrośnie, jak surowo strzegłem jej przed tchnieniem otaczającego mnie, ogromnego piękna...
Peer comment(s):
agree |
Ewa Nowicka
: pięknie! prosto z serca, leffie, czy ty już tam byłeś? ;o)
11 godz.
|
4 KudoZ points awarded for this answer.
Comment: "Po długich obradach wybieram ten wariant jako najbliższy atmosferze tekstu źródłowego.
Bardzo mi się podobały określenia "nieustępliwie" (Monika Pilecka) i "brutalnie" (tygru)."
39 min
Nabokov
"The Word"
--------------------------------------------------
Note added at 2004-01-16 22:53:18 (GMT)
--------------------------------------------------
Lecz moją ziemską duszę przenikała jak przepalający płomień tylko jedna ziemska myśl--i jakże zazdośnie, jakże nieustępliwie osłaniałem ją przed oddechem niezmiernego otaczającego mnie piękna.
--------------------------------------------------
Note added at 2004-01-16 22:53:18 (GMT)
--------------------------------------------------
Lecz moją ziemską duszę przenikała jak przepalający płomień tylko jedna ziemska myśl--i jakże zazdośnie, jakże nieustępliwie osłaniałem ją przed oddechem niezmiernego otaczającego mnie piękna.
1 godz.
XVII/4
A jednak w mej ziemskiej duszy jedna myśl przebijała się jak oślepiający płomień. I jakże zazdrośnie, jak brutalnie ochraniałem ją przed tchnieniem otaczającego mnie ogromu piękna...
15 godz.
12/4
Tymczasem jedna ziemska myśl przeszyła na wskroś mą ziemską duszę - i jakże zazdrośnie, jakże walecznie broniłem jej przed dyszącym ogromem rozpościerającego się wokól mnie piękna.
18 godz.
XVII/4
Lecz w mej ziemskiej duszy jak palący płomień wyróżniała się jedna ziemska myśl... Jakże zazdrośnie i z jakim uporem strzegłem jej przed tchnieniem otaczającego mnie ogromu piękna.
Discussion