- «Aspiramos a ser lo que auténticamente somos, pero a medida que creemos lograrlo, nos invade el hartazgo de lo que realmente somos».
- «Los únicos brazos entre los cuales nos resignaríamos a pasar la vida son los brazos de las Venus que han perdido los brazos».
- «Una luz sin fuerza para llegar al suelo ribetea con tiza las molduras y las aristas de las casas, que tienen facha de haber dormido mal, y obliga a salir de entre sus sábanas a las nubes desnudas, que se envuelven en gasas amarillentas y verdosas y se ciñen, por último, una túnica blanca».
- «Jamás existirán caballos capaces de tirar un par de patadas que violenten, más rotundamente, las leyes de la perspectiva y posean, al mismo tiempo, un concepto más equilibrado de la composición, que el par de patadas que tiran los heroicos percherones de Paolo Uccello».
- «Nada ansío de nada, mientras dura el instante de eternidad que es todo, cuando no quiero nada».
- «Aunque se alteren todas nuestras concepciones sobre la Vida y la Muerte, ha llegado el momento de denunciar la enorme superchería de las "Meninas" que —siendo las propias "Meninas" de carne y hueso— colgaron un letrerito donde se lee Velázquez, para que nadie descubriera el auténtico y secular milagro de su inmortalidad».
- «La disección de los ojos de Monet hubiera demostrado que Monet poseía ojos de mosca; ojos forzados por innumerables ojitos que distinguen con nitidez los más sutiles matices de un color pero que, siendo ojos autónomos, perciben esos matices independientemente, sin alcanzar una visión sintética de conjunto».
- «El cúmulo de atorrantismo y de burdel, de uso y abuso de limpiabotas, de sensiblería engominada, de ojo en compota, de rebote y de tristeza sin razón —allí está la pampa... más allá del indio... la quena... el tamboril— que se espereza y canta en los acordes del tango que improvisa cualquier lunfardo».
- «Los cubistas salvaron a la pintura de las corrientes de aire, de los rayos de sol que amenazaban derretirla pero —al cerrar herméticamente las ventanas, que los impresionistas habían abierto en un exceso de entusiasmo— le suministraron tal cúmulo de recetas, una cantidad tan grande de ventosas que poco faltó para que la asfixiaran y la dejasen descarnada, como un esqueleto».
- «Los bustos romanos serían incapaces de pensar si el tiempo no les hubiera destrozado la nariz». | -«Vi har ambisjoner om å bli det vi egentlig er, men i den grad vi tror at vi klarer det, blir vi overveldet av inntrykket av det vi er i virkeligheten».
-«De eneste armene som vi kunne søke trøst i, er armene til den armløse Venus».
-“Et lys som mangler kraft til å nå bakken sender en lysende krittstripe langs taklistene og kantene på husene, som ser ut til å ha sovet dårlig, og tvinger en ut av sengen og ut til de nakne skyene, som pakkes inn i et gul- og grønnaktig slør og legger seg til slutt rundt en hvit kjole”.
-«Det vil aldri finnes noen hest, som er sterk nok til å komme med et par fraspark som på en tydeligere måte tvinger perspektivets lover og som samtidig har en bedre balansert oppfatning av sammensetningen, som frasparkene til de heltemodige rasehestene til Paeolo Uccello».
-«Ingenting higer etter noe som helst så lenge et altomgripende øyeblikks evighet varer, når jeg ikke vil ha noe».
-«Selv om vår oppfatning av Livet og Døden endrer seg, er tiden inne for å si ifra om Las Meninas-lureriet, at det faktisk var jentene selv, Las Meninas, som egenhendig hang opp et lite skilt der man kunne lese Velazquez, så ingen skulle oppdage det egentlige og verdslige mirakelet ved hans udødelighet».
«En disseksjon av øyene til Monet hadde bevist at Monet hadde flueøyne; øyne drevet av utallige små øyner som skarpt kunne skille de fineste fargenyanser, men som, siden øynene var uavhengige av hverandre, uavhengig fanget opp disse nyansene, uten at det ble et kunstig synsbilde av helheten».
-«Der det i aller høyeste grad drives dank og vankes på bordell, der det vrimler av bruk og misbruk av skopussere, av overdrevent glattslikket føleri, og av øyne som har fått en blåveis, rasende og trist uten grunn – der ligger slettelandet La pampa.. lengre borte enn indianerne… Panfløyten… trommen– som later seg og låter i takt med tangoen som improviser enhver argentinerslang».
-«Kubistene reddet maleriet fra luftstrømmene, fra solstrålene som truet med å løse opp malingen – men da vinduene, som impresjonistene hadde åpnet i overdreven entusiasme, ble lukket hermetisk, fikk de en så overdreven mengde av oppskrifter, en så stor mengde av sugekopper at det nesten ble kvelt og lå igjen utmagret som et skjelett».
-«De romerske bystene ville vært ute av stand til å tenke på om tidens tann ikke hadde ødelagt nesene deres». |