The moment when, 50 years ago, Neil Armstrong planted his foot on the surface of the Moon inspired awe, pride and wonder around the world. This newspaper argued that “man, from this day on, can go wheresoever in the universe his mind wills and his ingenuity contrives…to the planets, sooner rather than later, man is now certain to go.” But no. The Moon landing was an aberration, a goal achieved not as an end in itself but as a means of signalling America’s extraordinary capabilities. That point, once made, required no remaking. Only 571 people have been into orbit; and since 1972 no one has ventured much farther into space than Des Moines is from Chicago.
The next 50 years will look very different. Falling costs, new technologies, Chinese and Indian ambitions, and a new generation of entrepreneurs promise a bold era of space development. It will almost certainly involve tourism for the rich and better communications networks for all; in the long run it might involve mineral exploitation and even mass transportation. Space will become ever more like an extension of Earth—an arena for firms and private individuals, not just governments. But for this promise to be fulfilled the world needs to create a system of laws to govern the heavens—both in peacetime and, should it come to that, in war.
The development of space thus far has been focused on facilitating activity down below—mainly satellite communications for broadcasting and navigation. Now two things are changing. First, geopolitics is stoking a new push to send humans beyond the shallows of low-Earth orbit. China plans to land people on the Moon by 2035. President Donald Trump’s administration wants Americans to be back there by 2024. Falling costs make this showing off more affordable than before. Apollo cost hundreds of billions of dollars (in today’s money). Now tens of billions are the ticket price.
[ … ]
It is a mistake to promote space as a romanticised Wild West, an anarchic frontier where humanity can throw off its fetters and rediscover its destiny. For space to fulfil its promise governance is required. At a time when the world cannot agree on rules for the terrestrial trade of steel bars and soybeans that may seem like a big ask. But without it the potential of all that lies beyond Earth will at best wait another 50 years to be fulfilled. At worst space could add to Earth’s problems. | Одоогоос 50 жилийн өмнө Нил Армстронг сарны гадаргуу дээр хөл тавьсан мөчид дэлхий даяар түгшиж, бахдаж, гайхан биширч байв. Энэхүү сонинд "Өнөөдрөөс эхлэн хүн төрөлхтөн оюун санааны хүсэл тэмүүлэл, зохион бүтээх чадвараа ашиглан орчлон ертөнцийн аль ч хэсэгт аялж болохоор боллоо... тун удахгүй гараг эрхэсүүд рүү ч аялах нь тодорхой боллоо” хэмээн дурджээ. Гэвч байдал өөр байсан юм. Саран дээр буух гайхамшигт аяллыг эцсийн зорилгоос нь хазайлгаж, Америкийн хүчирхэг байдлыг дөвийлгөн харуулах хэрэгсэл болгон ашигласан. Энэ талаар нэг удаа дурдсан бол дахин дурдах шаардлагагүй юм. Өнгөрсөн хугацаанд нийт 571 хүн л тойрог замаар аялсан бөгөөд 1972 оноос хойш Чикаго хотын Дес Мойнсаас өөр хэн ч сансарт нисээгүй. Дараагийн 50 жилд байдал ихээхэн өөрчлөгдөнө. Нислэгийн зардал буурах, шинэ технологийн дэвшил, Хятад болон Энэтхэгийн амбиц, шинэ үеийн бизнес эрхлэгчид зэрэг нь сансрын хөгжлийн эрин үеийг авчрах найдвар төрүүлж байна. Бүх нийтэд зориулсан өргөн хүрээтэй, илүү сайн харилцаа холбооны сүлжээ бүхий аялал жуулчлалыг зайлшгүй хамарч, урт хугацаандаа ашигт малтмал олборлох, нийтийн тээвэрлэлтийн асуудлыг багтаана. Сансар огторгуй зөвхөн засгийн газрууд төдийгүй пүүс компаниуд, хувь хүмүүсийн хувьд дэлхийн өргөтгөл буюу талбартай илүү адилхан болно. Гэхдээ энэхүү хэтийн зорилгод хүрэхийн тулд тайван цагт, дайн тулаантай үед ч дэлхийгээс тэнгэр огторгуйг захирах хууль эрх зүйн тогтолцоог бий болгох хэрэгтэй. Өнөөг хүртэл сансрын хөгжлийн үйл явц нь голчлон хиймэл дагуулын холбооны өргөн цацалт, навигацийн үйл ажиллагааг дэмжихэд чиглэж ирсэн. Одоогийн байдлаар хоёр зүйл өөрчлөгдөж байна. Нэгдүгээрт, геополитикийн асуудал хүмүүсийг дэлхийд хамгийн ойр орших тойрог замаас холгүй аялуулахад шинэ түлхэц болж байна. Хятад улс 2035 он гэхэд хүмүүсийг саран дээр буулгахаар төлөвлөсөн. Ерөнхийлөгч Дональд Трампын засаг захиргаанаас 2024 онд Америкчуудыг сансарт дахин нисгэхээр төлөвлөжээ. Зардал буурч буй нь энэхүү аяллын өртгийг өмнөхөөс нь илүү хямд болгож байна. Аполло сансрын хөлөг нь хэдэн зуун тэрбум ам.долларын өртөгтэй (өнөөгийн ханшаар) бөгөөд одоогийн байдлаар тасалбарын үнэ хэдэн арван тэрбум ам.долларын үнэтэй. [ … ] Сансарт аялахыг хүн төрөлхтөн хүлээстэй байдлаас гарч, хувь тавилангаа дахин олох боломжтой боллоо хэмээн хууль хяналтгүй Зэрлэг Барууны ертөнцийг дэвэргэсэн сурталчилгаа хийх нь алдаа юм. Сансрын аялал хийхийн тулд удирдлагатай байх шаардлагатай. Дэлхий даяар ган төмөр туйван үйлдвэрлэх, шар буурцаг тариалах газрын наймааны дүрэм журмын талаар тохиролцож чадахгүй байгаа өнөө цаг үед энэ нь том асуулт мэт санагдаж блолох юм. Гэхдээ энэ асуудлыг оролцуулахгүйгээр дэлхийн гадна буй бүх боломжийг ашиглахын тулд сайндаа л дахин 50 жил хүлээх хэрэгтэй боллоо. Цаашлаад сансар огторгуйтай холбоотой асуудал дэлхий нийтийг хамарсан асуудлуудад нэрмээс болж болзошгүй юм. |