[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | Οι μεταφραστές απλά δεν έτυχαν αναγνώρισης, δεν περίμεναν να βγάλουν πολλά από τα προς το ζην, απλά να τα βγάλουν πέρα. Πολύ λίγοι άνθρωποι εκπαιδεύτηκαν πραγματικά ως μεταφραστές, αλλά οι περισσότεροι είχαν μια σταθερή πανεπιστημιακή εκπαίδευση και μια σταθερή γνώση γλωσσών, τουλάχιστον της δικής τους γλώσσας. Είχα έναν φίλο που ανήκε ακριβώς σε αυτή την κατηγορία και ο κύκλος των φίλων μου επεκτάθηκε και σε άλλους μεταφραστές. Τους βρήκα πολύ πιο ενδιαφέροντες ως ανθρώπους και ανακάλυψα ότι συχνά είχαμε παρόμοιες εμπειρίες ζωής. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα να κάνω φίλους, αλλά πάντα ένιωθα "διαφορετικός" και είμαι σίγουρη ότι το ένιωθαν και εκείνοι. Όταν η φίλη μου συνταξιοδοτήθηκε, με πρότεινε ως αντικαταστάτη της. Τώρα εισήλθα στο πεδίο των αντασφαλίσεων, για το οποίο δεν γνώριζα τίποτα. Επίσης, ήμουν η μόνη μεταφράστρια εκεί και δεν είχα πολλά για να στηριχθώ. Ωστόσο, ήταν μια ακόμη βαθμίδα προς τα πάνω..... Στη νέα μου δουλειά, άρχισα να ψάχνω τους φακέλους, να κάνω ερωτήσεις και έπεισα την εταιρεία να με εγγράψει σε μαθήματα Ασφαλιστικών. Το College of Insurance ήταν απέναντι, και συμβουλεύτηκα τους κώδικες πυρκαγιάς, τα ασφαλιστήρια συμβόλαια και τους καταλόγους πυροσβεστήρων στη βιβλιοθήκη τους. Μάθαινα αυτό που δεν είχα ποτέ πριν την πολυτέλεια να μπορώ να κάνω: έρευνα. Την πρώτη φορά που χρειάστηκε να μεταφράσω μια πρόταση για τους σκοπούς της ασφάλισης ενός πυρηνικού εργοστασίου, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον επικεφαλής του εν λόγω τμήματος, ο οποίος με συνεχάρη για τη δουλειά που είχα κάνει. "Συγκρίνεται ευνοϊκά με αυτό που έχουμε συνηθίσει", είπε. Τι ανώτερος! Αυτό που συνέβη ήταν ότι συμβουλεύτηκα στα αρχεία ένα έγγραφο παρόμοιο με αυτό που αντιμετώπιζα για καθοδήγηση, αλλά όταν είδα ότι ο προκάτοχός μου είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη "πυρήνας" αντί για "πυρήνας", συνειδητοποίησα ότι τα αρχεία ήταν άχρηστα για μένα. Πήγα στην απέναντι πλευρά του δρόμου στη βιβλιοθήκη και έψαξα στο λήμμα "πυρηνικά εργοστάσια". Βρήκα αμέσως όλη την ορολογία που χρειαζόμουν. Για να είσαι καλός μεταφραστής στις μέρες μας, βέβαια, χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. [...] |