[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | [...]Οι μεταφραστές απλά δεν έλαβαν καμία αναγνώριση, δεν περίμεναν να βγάλουν πολλά για τα προς το ζην, απλά να τα βγάλουν πέρα μόλις και μετά βίας. Πολύ λίγοι άνθρωποι ήταν πραγματικά εκπαιδευμένοι ως μεταφραστές, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς είχαν μία στέρεη πανεπιστημιακή μόρφωση και μία στέρεη γνώση γλωσσών, τουλάχιστον της δικής του γλώσσας. Είχα ένα φίλο, ο οποίος ανήκε ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία, και ο φιλικός μου κύκλος επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει και άλλους μεταφραστές. Βρήκα ότι ήταν πολύ περισσότερο ενδιαφέροντες σαν άνθρωποι, και ανακάλυψα ότι συχνά είχαμε παρόμοιες εμπειρίες ζωής. Ποτέ δεν είχα δυσκολία στο να κάνω φίλους, αλλά πάντα ένιωθα “διαφορετικός” και είμαι σίγουρος ότι και αυτοί το ένιωθαν. Όταν η φίλη μου αποσύρθηκε, με πρότεινε ως αντικαταστάτη της. Τώρα εισέρχομαι στο βασίλειο της Αντασφάλισης, για την οποία δε γνώριζα τίποτα. Επίσης, ήμουν ο μοναδικός μεταφραστής εκεί και δεν είχα πού να καταφύγω. Όμως, αυτό ήταν άλλη μια βαθμίδα προς τα πάνω.... Στην καινούρια μου δουλειά, ξεκίνησα να εξετάζω τα αρχεία κάνοντας ερωτήσεις και έβαλα την εταιρεία να με εγγράψει σε μαθήματα για τα Ασφαλιστικά. Το Ινστιτούτο Ασφαλιστικών Σπουδών βρισκόταν στην απέναντι μεριά του δρόμου, και εγώ συμβουλευόμουν κωδικούς πυρκαγιάς, ασφαλιστικές πολιτικές και καταλόγους για πυροσβεστήρες στη βιβλιοθήκη τους. Μάθαινα ό,τι δεν είχα ποτέ την πολυτέλεια να κάνω πριν: έρευνα. Την πρώτη φορά που χρειάστηκε να μεταφράσω μια πρόταση για τους σκοπούς ασφάλισης ενός φυτού πυρηνικής ενέργειας, έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον αρχηγό του τμήματος συγχαίροντάς με για τη δουλειά που είχα κάνει. “Συγκρίνεται ευνοϊκά με ό,τι έχουμε συνηθίσει”, είπε. Τί τόνωση! Αυτό που έγινε ήταν ότι συμβουλεύτηκα ένα έγγραφο στα αρχεία παρόμοιο με αυτό που καταπιάστηκα για καθοδήγηση, αλλά όταν είδα ότι ο προκάτοχός μου είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη nucleus (πυρήνας) αντί για την λέξη core (πυρήνας), συνειδητοποίησα ότι τα αρχεία μού ήταν άχρηστα. Πήγα απέναντι στη βιβλιοθήκη και έψαξα για τα “φυτά πυρηνικής ενέργειας”. Αμέσως βρήκα όλη την ορολογία που χρειαζόμουν. Φυσικά, χρειάζεται πολλά περισσότερα από αυτό για να γίνει κάποιος ένας καλός μεταφραστής αυτές τις μέρες. [...] |