Eroticism has this in common with an addictive drug: that there is a coercive element to its pleasure with which part of us is in complicity, and part not. Thus ever since time began men have been trying to enjoy eroticism without being destroyed by it. Societies, religions can be defined in the way they deal with this conundrum. Polygamy, monogamy with repression, monogamy with affairs, monogamy with prostitutes, serial monogamy. Not to mention individual solutions of great ingenuity, or desperation: Victor Hugo with the door knocked through the wall of his office, to let in a girl each afternoon. Auden's flair for finding call-boys in every town. Picasso who simply refused when wife and mistress demanded he choose between them. Then there is always the hair-shirt of course. But perhaps the thing to remember when you wake up with a life full of fresh paint and tortuous complications is that eroticism wasn't invented for you, nor merely for the survival of the species perhaps, but for a divinity's entertainment. Nothing generates so many opportunities for titillation and schadenfreude as eroticism. Which is why it lies at the centre of so much narrative. How the gods thronged the balconies of heaven to see the consequences of Helen's betrayal! And your friends are watching too. Your antics have put the shine on many a late-night conversation.
On the borders between mythology and history, that wily survivor Odysseus was the first who learnt to trick the gods. And perhaps his smartest trick of all was that of lashing himself to the mast before the Sirens came in earshot. There are those of course who are happy to stand at the railings, even scan the horizon. Otherwise, choose your mast, find the ropes that suit you: sport, workaholism, celibacy with prayerbook and bell... But the kindest and toughest ropes of all are probably to be found in some suburban semi-detached with rowdy children and a woman who never allows the dust to settle for too long.
| Ο ερωτισμός κι ένα εθιστικό φάρμακο έχουν το εξής κοινό: η ικανοποίηση που ενέχουν διακρίνεται από ένα στοιχείο καταναγκασμού, με τον οποίο ένα μέρος του εαυτού μας λειτουργεί ως συναυτουργός, ενώ το αντίθετο συμβαίνει με ένα άλλο μέρος του εαυτού μας. Έτσι, από τις απαρχές του χρόνου, ο άνθρωπος προσπαθεί να απολαύσει τον ερωτισμό χωρίς να καταστρέφεται από αυτόν. Κοινωνίες και θρησκείες ορίζονται με άξονα τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται αυτόν το γρίφο. Πολυγαμία, ψυχαναγκαστική μονογαμία, μονογαμία με εξωσυζυγικές σχέσεις, μονογαμία με πόρνες, κατά συρροή μονογαμία. Για να μην αναφέρουμε μεμονωμένες λύσεις εξαιρετικής εφευρετικότητας ή απόγνωσης, όπως ο Βίκτωρ Ουγκό, ο οποίος έριξε την πόρτα στο γραφείο του για να μπορεί να δέχεται κάθε απόγευμα εκεί ένα κορίτσι. Η ικανότητα που διέθετε ο Όντεν να ανακαλύπτει αγόρια-πόρνες σε κάθε πόλη που επισκεπτόταν. Ο Πικάσο, ο οποίος απλώς αρνούνταν να διαλέξει μεταξύ συζύγου κι ερωμένης, όταν αυτές του το ζητούσαν. Κι έπειτα, είναι βέβαια πάντοτε κι αυτή η αυτοτιμωρία που επιβάλλουμε. Ίσως όμως το μοναδικό πράγμα που πρέπει να θυμάσαι όταν ξυπνάς με μια ζωή που μυρίζει φρέσκια μπογιά και είναι γεμάτη ύπουλα μπερδέματα, είναι ότι ο ερωτισμός δεν εφευρέθηκε για σένα, ούτε ίσως απλώς για την επιβίωση των ειδών, αλλά για τη ψυχαγωγία του θείου. Τίποτα δε γεννά τόσες ευκαιρίες για γαργαλιστικές εμπειρίες και ικανοποίηση από τα δεινά των άλλων όσο ο ερωτισμός. Πώς συνέρρεαν οι θεοί στα μπαλκόνια του ουράνιου στερεώματος για να δούνε τις συνέπειες που είχε η απιστία της Ελένης! Το ίδιο και οι φίλοι σου, ακόμα κι εκείνοι παρακολουθούν. Τα καμώματά σου λαμπρύνουν τόσες μεταμεσονύχτιες συζητήσεις τους.
Εκεί που συναντιέται η μυθολογία με την ιστορία, εκείνος ο πανούργος επιζήσας, ο Οδυσσέας, ήταν ο πρώτος που έμαθε να ξεγελά τους θεούς. Και ίσως το πιο έξυπνο κόλπο του από όλα ήταν όταν δέθηκε σ’ ένα κατάρτι του πλοίου του, πριν αρχίσουν οι Σειρήνες να του παίρνουν τ’ αφτιά. Υπάρχουν, ασφαλώς, κι εκείνοι που είναι ευχαριστημένοι όταν στέκονται στην κουπαστή, ή ακόμα και όταν αγναντεύουν τον ορίζοντα. Διαφορετικά, διάλεξε το κατάρτι σου, βρες τα σκοινιά που σου ταιριάζουν: άθλημα, εργασιομανία, αγαμία παρέα με ένα προσευχητάρι και μια καμπάνα…Όμως τα καλύτερα και ανθεκτικότερα σχοινιά από όλα μάλλον θα τα βρεις σε κάποια ημιανεξάρτητη κατοικία με φασαριόζικα παιδιά και μια γυναίκα που δεν αφήνει ποτέ τη σκόνη να κατοικοεδρεύει γύρω της για πολύ.
|