Βιβλία, τίποτα άλλο από βιβλία. Αραδιασμένα στα ράφια. Σωριασμένα στο πάτωμα. Στοιβαγμένα σε κάθε γωνιά του γραφείου. Όλα τα δωμάτια τίγκα. Ίσα που κυκλοφορείς. Εδώ, σε αυτό το αστικό διαμέρισμα του δεκάτου έκτου τομέα στο Παρίσι, ο Πιέρ-Εμανιέλ Ντοζά έστησε το γραφείο του. Εδώ εργάζεται μπροστά στον υπολογιστή του, δώδεκα με δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, διαβάζει, μεταφράζει και προλογίζει βιβλία άλλων και γράφει τα δικά του. Το βράδυ, δεν έχει παρά να περάσει τον δρόμο για να γυρίσει σπίτι. "Η κοινωνική μου ζωή είναι ελάχιστη", παραδέχεται.

Σχεδόν πενηντάρης, ο Πιέρ-Εμανιέλ Ντοζά είναι ένας από τους πιο περιζήτητους Γάλλους μεταφραστές.[...]

Είστε πολύγλωσσος; Ο Πιέρ-Εμανιέλ Ντοζά σκουπίζει το δοκιμαστικό με το πίσω μέρος της παλάμης του. Δεν μιλά καμιά από τις γλώσσες τις οποίες μεταφράζει. "Και στα αγγλικά ακόμη, είμαι ανίκανος να πω δυο λόγια", ομολογεί. "Πέρα από λατινικά και ελληνικά, ποτέ δεν έμαθα καμία ξένη γλωσσα. Τα περισσότερα συμβόλαιά μου τα υπέγραψα χωρίς να γνωρίζω στο παραμικρό την γλώσσα από την οποία θα μετέφραζα. Φθάνει ένας εκδότης να με πείσει ότι ένα βιβλίο έχει ενδιαφέρον, για να δεχτώ να το αναλάβω. Δεν μπορείτε να φανταστείτε σε πόση ένταση βρίσκομαι όταν ξεκινώ να δουλεύω ένα κείμενο από το οποίο δεν καταλαβαίνω γρι..." [...]

Η μέθοδός του πάντα η ίδια: αλλεργικός ων στις γραμματικές, προτιμά να "βυθίζεται" σε δίγλωσσα λεξικά και βιβλία. Γενικά, δεν διαβάζει εξαρχής το έργο που έχει να μεταφράσει: Είναι απαραίτητο για να διατηρήσω κάποιου είδους αυθορμητισμό στην μετάφρασή." Μόνη του αρχή, ότι ξεκινά να μεταφράζει από το τέλος:
" Έχω τέτοια αγωνία για τον θάνατο, που προτιμώ να ξεμπερδεύω με το τέλος από την αρχή", εξηγεί. [...] Αυτή την "ζωτική ανάγκη να (αυτο-)εξορισθώ στην γλώσσα των άλλων", δηλώνει ότι την αισθανόταν ανέκαθεν.

Βιβλία, τίποτα άλλο παρά βιβλία. Παρατεταγμένα στα ράφια. Στοιβαγμένα στο πάτωμα. Στριμωγμένα και στη μικρότερη γωνιά του τραπεζιού. Κάθε σημείο ξεχειλίζει μ’αυτά. Μόλις που φτάνει ο χώρος να κινηθείς. Είναι εδώ, σ’αυτό το αστικό διαμέρισμα στο 16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού, που ο Πιέρ-Εμμανουέλ Ντοζά έχει στήσει το γραφείο του. Εδώ που εργάζεται μπροστά στον υπολογιστή του, δώδεκα με δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, διαβάζοντας, μεταφράζοντας και προλογίζοντας βιβλία άλλων, και γράφοντας τα δικά του. Το βράδυ, δεν χρειάζεται παρά να διασχίσει το δρόμο για να γυρίσει στο σπίτι του. «Η προσωπική μου ζωή έχει περιοριστεί στο ελάχιστο», παραδέχεται ο ίδιος.

Σχεδόν 50 ετών, ο Πιέρ-Εμμανουέλ Ντοζά είναι ένας από τους πιο περιζήτητους Γάλλους μεταφραστές.[...]

Πολύγλωσσος; Ο Πιέρ-Εμμανουήλ Ντοζά απορρίπτει αυτόν τον χαρακτηρισμό με περιφρόνηση. Δεν μιλάει καμία από τις γλώσσες που μεταφράζει. «Ακόμη και στα αγγλικά, δεν μπορώ να πω ούτε δυο λέξεις», μας διαβεβαιώνει. «Εκτός από τα λατινικά και τα ελληνικά, δεν έχω μάθει ποτέ καμία ξένη γλώσσα. Τα περισσότερα συμβόλαιά μου τα έχω υπογράψει χωρίς να γνωρίζω ούτε στο ελάχιστο την γλώσσα που πρόκειται να μεταφράσω. Αρκεί μόνο ένας εκδότης να με πείσει για πόσο ενδιαφέρον είναι ένα βιβλίο για να δεχτώ την πρόκληση. Δεν μπορείτε να φανταστείτε σε τι κατάσταση έντασης βρίσκομαι όταν αρχίζω να δουλεύω πάνω σε ένα κείμενο το οποίο δεν καταλαβαίνω καθόλου...»[...]

Η μέθοδός του είναι πάντα η ίδια: αλλεργικός στις γραμματικές, προτιμά να «βουτάει» σε δίγλωσσα λεξικά και βιβλία. Κατά κανόνα, δεν διαβάζει εκ των προτέρων το βιβλίο που πρέπει να μεταφράσει: «Είναι απαραίτητο για να διατηρηθεί μια μορφή αυθορμητισμού στη μετάφραση». Ο μοναδικός κανόνας είναι ότι ξεκινά μεταφράζοντας το τέλος: «Έχω έναν τέτοιο φόβο για τον θάνατο που προτιμώ να απαλλαγώ του τέλους από την αρχή», εξηγεί. [...] Αυτή τη «ζωτική ανάγκη να (αυτο)εξορίζεται στη γλώσσα των άλλων», λέει ότι την ένιωθε πάντα.

Βιβλία, μόνο βιβλία. Στοιχισμένα στα ράφια. Στοιβαγμένα στο πάτωμα. Σε σωρούς σε κάθε γωνία του τραπεζιού. Όλα τα δωμάτια είναι γεμάτα. Μετά βίας υπάρχει χώρος για να κυκλοφορήσεις. Σε αυτό ακριβώς το αστικό διαμέρισμα του 16ου διαμερίσματος του Παρισιού, ο Πιερ-Εμανουέλ Ντοζά έχει εγκαταστήσει το γραφείο του. Εκεί δουλεύει με τον υπολογιστή του, δώδεκα με δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, διαβάζει, μεταφράζει και προλογίζει βιβλία άλλων και γράφει τα δικά του. Το βράδυ, για να επιστρέψει στο σπίτι του το μόνο που έχει να κάνει είναι να διασχίσει το δρόμο. «Η κοινωνική μου ζωή έχει περιοριστεί στο ελάχιστο», παραδέχεται.

Σχεδόν 50 ετών, ο Πιερ-Εμανουέλ Ντοζά είναι ένας από τους πιο περιζήτητους Γάλλους μεταφραστές. […]

Πολύγλωσσος; Ο Πιερ-Εμανουέλ Ντοζά απορρίπτει κατηγορηματικά αυτόν τον όρο. Δε μιλάει καμία από τις γλώσσες που μεταφράζει. «Ακόμα και στα αγγλικά, δεν μπορώ να πω λέξη, λέει. Πέρα από τα λατινικά και τα ελληνικά, δεν έμαθα καμία ξένη γλώσσα. Υπέγραψα τα περισσότερα συμβόλαια μου χωρίς να έχω την παραμικρή γνώση της γλώσσας που επρόκειτο να μεταφράσω. Το μόνο που χρειάζεται για να δεχτώ την πρόκληση είναι να με πείσει ένας εκδότης ότι ένα βιβλίο αξίζει τον κόπο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε σε τι κατάσταση πίεσης βρίσκομαι όταν δουλεύω ένα κείμενο στο οποίο δεν καταλαβαίνω τίποτα…». […]

Η μέθοδος του είναι πάντα η ίδια : έχει αλλεργία στις γραμματικές, προτιμά να βυθίζεται σε δίγλωσσα λεξικά και βιβλία. Γενικά, δε διαβάζει από πριν το έργο που πρέπει να μεταφράσει : «Είναι απαραίτητο για να διατηρηθεί ένα είδος αυθορμητισμού στη μετάφραση». Ο μόνος κανόνας του, ξεκινάει να μεταφράζει από το τέλος : «Έχω πολύ άγχος οπότε προτιμώ να το ξεφορτώνομαι εξ αρχής ξεκινώντας από το τέλος», εξηγεί. […] Λέει ότι νιώθει «τη ζωτική ανάγκη αυτοεξορίας στις γλώσσες των άλλων» από πάντα.

Βιβλία, τίποτα άλλο παρά βιβλία. Παραταγμένα στα ράφια. Στοιβαγμένα στο δάπεδο. Σωριασμένα σε κάθε γωνιά του τραπεζιού. Όλα τα δωμάτια πνιγμένα στα βιβλία. Μόλις που βρίσκει χώρο να μετακινηθεί κανείς. Εδώ, σε αυτό το αστικό διαμέρισμα του 16ου διαμερίσματος του Παρισιού, είναι που έχει στήσει το γραφείο του ο Pierre-Emmanuel Dauzat. Εδώ είναι που δουλεύει μπροστά στον υπολογιστή του, δώδεκα με δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, διαβάζοντας, μεταφράζοντας και προλογίζοντας τα βιβλία των άλλων και γράφοντας τα δικά του. Το βράδυ, δεν έχει παρά να διασχίσει τον δρόμο για να επιστρέψει στο σπίτι του. «Η κοινωνική μου ζωή έχει περιοριστεί στο ελάχιστο», παραδέχεται.

Σε ηλικία σχεδόν 50 ετών, ο Pierre-Emmanuel Dauzat είναι ένας από τους πλέον περιζήτητους Γάλλους μεταφραστές. [...]

Πολύγλωσσος? Ο Pierre-Emmanuel Dauzat αποδιώχνει τον χαρακτηρισμό με την ανάστροφη του χεριού του. Δε μιλά καμιά από τις γλώσσες στις οποίες μεταφράζει. «Ακόμη και στα αγγλικά δηλώνω ανίκανος να αρθρώσω δυο λέξεις», διαβεβαιώνει. «Εκτός από λατινικά και ελληνικά, δεν έμαθα ποτέ καμιά ξένη γλώσσα. Τα περισσότερα συμβόλαιά μου τα υπέγραψα χωρίς να γνώριζα στο ελάχιστο τη γλώσσα στην οποία επρόκειτο να μεταφράσω. Αρκεί μονάχα να με πείσει ένας εκδότης για το ενδιαφέρον που παρουσιάζει ένα βιβλίο ώστε να αποδεχτώ την πρόκληση. Δε μπορείτε να φανταστείτε σε τί κατάσταση έντασης βρίσκομαι όταν κάθομαι να δουλέψω ένα κείμενο για το οποίο δεν καταλαβαίνω τίποτα..." [...]

Η μέθοδός του, πάντα η ίδια: αλλεργικός στις γραμματικές, προτιμά να «βυθίζεται» σε λεξικά και σε βιβλία δίγλωσσης έκδοσης. Γενικά, δε διαβάζει εκ των προτέρων το έργο που πρέπει να μεταφράσει: «Είναι απαραίτητο, ώστε να διατηρήσω μια μορφή αυθορμητισμού στη μετάφραση». Μόνος κανόνας, να ξεκινά μεταφράζοντας το τέλος: «Έχω τέτοιο άγχος σχετικά με τον θάνατο που προτιμώ να ξεφορτωθώ το τέλος, ήδη από την αρχή», εξηγεί. [...] Αυτή τη «ζωτική ανάγκη να (αυτο)εξορίζεται στη γλώσσα των άλλων», ισχυρίζεται πως την ένιωθε ανέκαθεν.

Βιβλία, μόνο βιβλία. Ευθυγραμμισμένο με ράφια. Στοιβαγμένα στο πάτωμα. Συσκευασμένα σε κάθε γωνία του τραπεζιού. Όλα τα δωμάτια είναι γεμάτα από αυτά. Εδώ, σε αυτό το αστικό διαμέρισμα στο 16ο διαμέρισμα του Παρισιού, έχει στήσει το γραφείο του ο Pierre-Emmanuel Dauzat. Εδώ εργάζεται μπροστά στον υπολογιστή του, δώδεκα με δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, διαβάζοντας, μεταφράζοντας και προλογίζοντας τα βιβλία άλλων ανθρώπων και γράφοντας τα δικά του. Το βράδυ, το μόνο που έχει να κάνει είναι να διασχίσει τον δρόμο για να πάει σπίτι. «Η κοινωνική μου ζωή περιορίζεται στο ελάχιστο», είπε.

Σχεδόν 50 ετών, ο Pierre-Emmanuel Dauzat είναι ένας από τους πιο περιζήτητους Γάλλους μεταφραστές.[...]

Πολύγλωσσος; Ο Pierre-Emmanuel Dauzat με την ανάποδη παλάμη του απομακρύνει αυτόν τον επιθετικό προσδιορισμό. Δεν μιλάει καμία από τις γλώσσες που μεταφράζει. «Ακόμη και στα αγγλικά, δεν μπορώ να πω δύο λέξεις», είπε. Εκτός από τα λατινικά και τα ελληνικά, δεν έχω μάθει ποτέ καμία ξένη γλώσσα. Τα περισσότερα από τα συμβόλαιά μου, τα υπέγραψα χωρίς να γνωρίζω ούτε στο ελάχιστο τη γλώσσα που επρόκειτο να μεταφράσω. Χρειάζεται μόνο ένας εκδότης για να με πείσει για την αξία ενός βιβλίου για να δεχτώ την πρόκληση. Δεν μπορείτε να φανταστείτε σε τι κατάσταση έντασης βρίσκομαι όταν αρχίζω να εργάζομαι σε ένα κείμενο που δεν καταλαβαίνω."

Η μέθοδός του είναι πάντα η ίδια: αλλεργικός στις γραμματικές, προτιμά να «βυθίζεται» σε λεξικά και βιβλία σε δίγλωσση έκδοση. Γενικά, δεν διαβάζει εκ των προτέρων το έργο που πρέπει να μεταφράσει: «Είναι απαραίτητο να διατηρήσουμε μια μορφή αυθορμητισμού στη μετάφραση.« Μόνη θεωρητική αρχή, ξεκινάει μεταφράζοντας το τέλος: «Έχω τέτοια αγωνία θανάτου που προτιμώ να ξεφορτωθώ το τέλος από την αρχή», εξηγεί. [...] Αυτή τη «ζωτική ανάγκη να εξοριστεί κανείς στη γλώσσα των άλλων», λέει ότι πάντα την ένιωθε.