[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | Vertalers werden gewoon niet gewaardeerd, ze verwachtten niet veel te verdienen, net rond te komen. Slechts weinigen hadden een echte vertalersopleiding gedaan, maar de meesten hadden een gedegen universitaire achtergrond en een solide kennis van talen, in ieder geval van hun eigen taal. Ik had een vriendin die precies in die categorie viel en mijn vriendenkring breidde zich uit met andere vertalers. Ik vond dit soort mensen veel interessanter en ontdekte dat we vaak dezelfde levenservaringen hadden. Ik heb nooit problemen gehad met vrienden maken, maar ik voelde me altijd ‘anders’, en ik weet zeker dat zij dat ook voelden. Toen mijn vriendin met pensioen ging, droeg ze mij voor als haar vervanger. Ik betrad nu het Rijk van de Herverzekering, waar ik niets vanaf wist. Ik was daar ook de enige vertaler en ik had niet veel om op terug te vallen. Maar het was weer een stapje omhoog… Op mijn nieuwe werk begon ik door dossiers te bladeren, vragen te stellen en ik kreeg het bedrijf zover me op verzekeringscursussen te sturen. Het Instituut voor Verzekeringsopleidingen zat aan de overkant van de straat en in hun bibliotheek bestudeerde ik brandprotocollen, verzekeringspolissen en catalogi van brandblussers. Ik leerde iets waarvan ik nooit eerder de luxe had te kunnen doen: onderzoek plegen. De eerste keer dat ik een voorstel voor een verzekeringsplan voor een kerncentrale moest vertalen, kreeg ik een telefoontje van het hoofd van die afdeling om me te feliciteren met het resultaat van de klus. ‘Een stuk beter dan wat we gewend zijn,’ zei hij. Wat een opsteker! Wat was er dan gebeurd? Toen ik in de dossiers een document, dat leek op diegene waarmee ik worstelde, raadpleegde om als leidraad te gebruiken, zag ik dat mijn voorganger het woord ‘nucleus’ had gebruikt in plaats van ‘core’, en realiseerde ik me dat ik de dossiers niet kon gebruiken. Ik ging naar de bibliotheek aan de overkant en zocht ‘nuclear plants’ op. Onmiddellijk vond ik alle terminologie die ik nodig had. Tegenwoordig is er natuurlijk veel meer voor nodig om een goede vertaler te zijn. |