[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | [...] Vertalers kregen niet alleen geen erkenning, er werd ook niet verwacht dat ze veel geld verdienden. Alleen dat ze konden rondkomen. Er waren maar weinig mensen opgeleid tot vertaler, maar de meeste hadden wel een goede studie gevolgd en veel talenkennis, zeker van hun moedertaal. Ik had een vriendin die precies in die categorie viel en mijn vriendenkring groeide met nog meer vertalers. Ik vond ze veel interessanter als mens en ik ontdekte dat we vaak dezelfde dingen hadden meegemaakt. Ik was altijd goed in het maken van vrienden, maar ik voelde me altijd "anders" en ik weet zeker dat zij dat ook zo ervaarden. Toen mijn vriendin met pensioen ging, werd ik door haar als haar opvolger aanbevolen. Ik stapte nu de wereld van herverzekeren binnen, waarvan ik niets wist. Ik was daar ook de enige vertaler en ik kon nergens op terugvallen. Maar het was wel weer een stapje omhoog.... Ik begon bij mijn nieuwe baan de dossiers te bekijken, vragen te stellen en ik kreeg het bedrijf zover dat ik cursussen mocht volgen over verzekeringen. Het opleidingsinstituut voor verzekeringen zat aan de overkant van de straat en in hun bibliotheek raadpleegde ik brandvoorschriften, verzekeringspolissen en folders over brandblussers. Ik leerde wat eerder nooit mogelijk was: onderzoek doen. De eerste keer dat ik een voorstel voor de verzekering van een kerncentrale moest vertalen, kreeg ik een telefoontje van het hoofd van die afdeling die mijn werk complimenteerde. "Was beter dan we gewend zijn", zei hij. Dat werkte motiverend! Dit kwam omdat ik een document in de bestanden raadpleegde dat vergelijkbaar was met het document dat ik aan het uitzoeken was. Toen ik zag dat mijn voorganger het woord "nucleus" had gebruikt in plaats van "kern", realiseerde ik me dat de bestanden voor mij nutteloos waren. Ik ging naar de bibliotheek en zocht "kerncentrales" op. Ik vond meteen alle terminologie die ik nodig had. Er is tegenwoordig natuurlijk veel meer nodig om een goede vertaler te zijn. [...] |