[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | [...] Vertalers kregen gewoon geen waardering. Ze verwachtten niet dat ze veel zouden verdienen, maar dat ze gewoon net rond zouden komen. Zeer weinigen waren echt geschoold als vertaler. Maar de meesten hadden wel een grondige studie gehad en hadden een degelijke kennis van talen, op zijn minst hun eigen taal. Een vriendin van me viel precies in die categorie en mijn vriendengroep breidde zich uit met andere vertalers. Ik vond hen veel interessanter als mens en ik ontdekte dat we vaak dezelfde levenservaring hadden opgedaan. Ik heb nooit moeite gehad met het maken van vrienden, maar ik voelde me wel altijd 'anders' en ik weet zeker dat zij dat ook zo voelden. Toen mijn vriendin met pensioen ging, raadde ze mij aan als haar opvolger. Ik kwam terecht in het domein van Herverzekering, waar ik niets van wist. Ik was ook de enige vertaler daar en had niet veel om op terug te vallen. Maar het was een nieuwe stap ... In mijn nieuwe baan begon ik met het doornemen van dossiers, het stellen van vragen en zorgde ik ervoor dat het bedrijf mij opgaf voor verzekeringscursussen. Het College of Insurance bevond zich aan de overkant van de straat en in hun bibliotheek raadpleegde ik catalogi over brandvoorschriften, assurantiepolissen en brandblusapparaten. Ik had de luxe te leren, wat ik nog nooit eerder had kunnen doen: onderzoek verrichten. Na mijn eerste vertaling van een verzekeringsdoelstellingenvoorstel van een kerncentrale kreeg ik een belletje van het hoofd van die afdeling met de felicitaties voor de verrichte opdracht. "Ziet er beter uit dan we gewend zijn", zei hij. Wat een opsteker! Wat was er gebeurd? Ik had een document uit het dossier geraadpleegd, dat gelijksoortig was aan het document dat ik eerder had geraadpleegd. Maar toen ik zag dat mijn voorgangster het woord 'nucleus' had gebruikt in plaats van 'kern', besefte ik dat de dossiers nutteloos waren voor mij. Ik ging naar de bibliotheek aan de overkant van de straat om het woord 'kerncentrales' op te zoeken. Direct vond ik alle terminologie die ik nodig had. Uiteraard heb je tegenwoordig veel meer dan dat nodig om een goede vertaler te zijn. [...] |